Διπλή διείσδυση: Κάποιοι πιστεύουν ότι δυο μηδενικά σχηματίζουν το άπειρο

Η διπλή διείσδυση είναι σαν μνημείο της εποχής μας. Ζούμε την εποχή του διπλού impact. Του τρόμου των διπλών τρομοκρατικών χτυπημάτων. Του ποπ εκχυδαϊσμού της καθημερινής ζωής με το μάρκετινγκ του «2 σε 1». Credit: Giampaolo Sgura

«Ο «Guide Bleu» κατανοεί το τοπίο μόνο από άποψη γραφικότητας, γράφει ο Ρολάν Μπαρτ στις «Μυθολογίες» του. Έτσι και με τη διπλή διείσδυση, έμβλημα της εθνικοποίησης του σεξ χωρίς ταμπού. Αυτός ο μύθος, ο τόσο αγαπητός στο πορνογραφικό φολκλόρ, μοιάζει με καρτ-ποστάλ: το μόνο που συγκρατεί απ’ το ερωτικό τοπίο είναι «το γραφικό» του πράγματος.

Δύο άνδρες, λοιπόν, και μια γυναίκα. Φρενήρης ιππηλασία. Ταξίδι με γκρουπ. Πρόκειται για γκρο πλαν χωρίς πρόσωπο ενός εγκιβωτισμού λυσσώδους και ακροβατικού. Τρίο συγκατοίκησης, όπου η γυναίκα είναι ο κοινός τόπος.

Είναι αξιοσημείωτο, εξάλλου, το πώς η μόδα της διπλής διείσδυσης εκτοπίζει την τεκτονική της τρυφερότητας. Σ’ αυτήν τη hardcore εκτροπή των αισθημάτων, η απλή διείσδυση δεν είναι παρά μια τρυφερότητα αμυδρά πλατωνική και ο σοδομισμός μια προκαταρκτική προσέγγιση. Έτσι οι δύο υδρίες στολίζονται με λουλούδια.

Πεμπτουσία του Χ, η διπλή διείσδυση, που μοιάζει να πληρώνει τα δύο «ο» της λέξης πορνό, κακομεταχειρίζεται τις δύο οπές της γυναίκας-μεταφοράς, υποκαθιστά το οργανικό με το συμβολικό και το κάνει σάντουιτς, οργώνει τον πυθμένα των επιτηδευμένων τρόπων – κλείνει ολάκερη την ανθρωπότητα μέσα στο σώμα της, όπως μέσα σε μια τσάντα.

Σε μια σκηνή διπλής διείσδυσης δεν υπάρχει σασπένς. Και χωρίς σασπένς δεν υπάρχει προσμονή, άρα πόθος, άρα έλλειψη, άρα κλιμάκωση, άρα ιστορία, άρα δοκιμασία. Ο χρόνος καταργείται.

Παραδόξως, αυτό το σημείο μηδέν της μεταφοράς αποτελεί μια εκκωφαντική μεταφορά της εποχής μας. Είναι σαν μνημείο της. Ζούμε την εποχή του διπλού impact. Του τρόμου των διπλών τρομοκρατικών χτυπημάτων. Του ποπ εκχυδαϊσμού της καθημερινής ζωής με το μάρκετινγκ του «2 σε 1» και τα ξυραφάκια με τις πολλές λεπίδες (δεν είμαστε ποτέ αρκετά ξυρισμένοι, αρκετά διεισδυμένοι).

Όπως στο δίπολο αλμυρό-γλυκό, η διπλή διείσδυση ξορκίζει την αγωνία της επιλογής και την τραγωδία της άρνησης. Νομαδική από τη φύση της, είναι ταυτόχρονα εδώ κι αλλού. Ενώ η απλή διείσδυση είναι ένα ρίζωμα, αγκυροβολεί σ’ έναν τόπο, δεν έχει πληθυντικό αριθμό. Στον αντίποδα, η διπλή διείσδυση είναι ένα σαρκικό οξύμωρο, διατυμπανίζει ότι «όλα είναι δυνατά». Τα θέλει εδώ και τώρα.

Τρόπος σεξουαλικής παραγωγής σε μια αλυσίδα με τρεις κρίκους, η διπλή διείσδυση είναι για τον αιώνα μας ό,τι ο εργάτης Σαρλό στους «Μοντέρνους Καιρούς» για τον προηγούμενο. Μετά το ενώπιος ενωπίω του ανθρώπου και της μηχανής, ιδού το σόου όπου ο άνδρας και η γυναίκα είναι η μηχανή ο ένας του άλλου.

Βλέποντας το θέαμα, νιώθεις σαν τον Χάιντεγκερ να χαζεύει το Ρήνο. Σε καταλαμβάνει η μελαγχολία, η οποία εισχωρεί μέσα σου με τη σειρά της. Όπως ο ποταμός που τραγουδήθηκε κάποτε από τον Χέλντερλιν είναι αναγκασμένος πια να διοχετεύει την υδραυλική του πίεση στον ηλεκτρικό σταθμό, έτσι και οι άνθρωποι τροφοδοτούν με πορνογραφική ενέργεια την κάμερα.

Η βιομηχανική μεταφορά εξακολουθεί, ωστόσο, να είναι η κατάλληλη για να ζωγραφίσει τo «dee pee»; Γιατί άραγε αυτή η φαντεζίστικη σεξουαλική πρακτική εγγράφεται τόσο βαθιά στο σύγχρονο φαντασιακό;

Είναι γιατί ασκούμε τη διπλή διείσδυση δίχως να το ξέρουμε. Το σώμα μας είναι ένα δοχείο, ο τόπος μιας αέναης τηλεφόρτωσης, σαν τους ήρωες του «Matrix». Δεν είμαστε πια, αγάπη μου, παρά το βάζο της πλανητικής πληροφορίας. Μια θηλυκή πρίζα. Ένας Άγιος Σεβαστιανός διάτρητος από εικόνες.

Εντωμεταξύ, η Ντελφίν Ντελάζ, η πρωταγωνίστρια του «2.000 χρόνια έρωτα» μας έμαθε ότι το dee pee αποτελεί πλέον φαντασίωση μόνο για γέρους τροβαδούρους. Η νέα μόδα, και μυθολογία, είναι η τριπλή διείσδυση της μήτρας.

Διαβάστε ακόμα: To string – Ένα κορδόνι πολιτικών διαστάσεων.

TAGS :
αντρας γυναίκα διείσδυση διπλή ερωτας σεξ

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook