Η Θεσσαλονίκη αποφάσισε να μας εκπλήξει με τους νεωτερισμούς της. Το μετρό που είχε για χρόνια στοιχειώσει έγινε πραγματικότητα. Αν και το να περπατάς ως άλλος Γιάννης Αγιάννης στις υπόγειες στοές για να βγεις στο φως, δεν το λες και πρόοδο, αλλά ας μην είμαστε πολύ μίζεροι. Όπως και να το κάνουμε, κάποια στιγμή το μετρό θα λειτουργήσει σωστά. Το θέμα είναι τι κάνουμε με την ντουμπάτσα που έσκασε στην ντόπια γαστρονομική σκηνή σαν φωτοβολίδα με την ελπίδα πως έτσι όπως ήρθε ξαφνικά, έτσι και θα εξαφανιστεί.
Αυτό το υβρίδιο αποτελείται από την κλασική μπουγάτσα με «τονωτικό» την Ντουμπάι σοκολάτα. Μια στάση εδώ: η εν λόγω σοκολάτα έχει εσχάτως κατακλύσει όλα τα ζαχαροπλαστεία της χώρας σαν ιός που εξαπλώνεται. Κάποιος την έκανε γνωστή μέσω των social media κι από τότε έγινε το Νο1 trend. Δεν έχεις πάει στο Ντουμπάι; Δεν πειράζει, φάε τη σοκολάτα του. Είναι σαν να έχεις ταξιδέψει δίχως να χαλάσεις χρήματα.
Τέτοιου είδους «ασθένειες» πέφτουν συχνά πυκνά στην εγχώρια εστιατορική σκηνή. Ξαφνικά όλοι χρησιμοποιούν λάδι τρούφας ωσάν να είναι το Μάννα εξ ουρανού. Σε τέτοιες ποσότητες, δε, που καταστρέφει όλες τις γεύσεις. Το ίδιο, όμως, μπορεί να συμβεί και στη ζαχαροπλαστική ως φαίνεται.
Επιστροφή στη ντουμπάτσα: οι Θεσσαλονικείς ήταν πάντα ευφάνταστοι στο φαγητό. Αν θέλεις να φας κάτι πρωτότυπο που κανείς άλλος δεν το έχει σκεφτεί, τότε αξίζει να ανέβεις ως τη Σαλονίκη να δοκιμάσει αυτά που κάποιος έηυπνος νους τα έχει σκεφτεί. Κάποια από αυτά τα περίεργα φαγητά πετυχαίνουν, κάνουν γκελ, γίνονται μόδα. Κάποια άλλα, όμως, λες αυτομάτως γιατί; Για να αποκτήσει λίγη φήμη στα social media; Τόση κενότητα πια;
Η μπουγάτσα στη Θεσσαλονίκη είναι ύμνος όπως και να τη φας (γλυκιά ή αλμυρή). Είναι ένας κανόνας απαράβατος. Δεν την πειράζεις, όπως δεν πειράζεις την Ακρόπολη. Δηλαδή όλες οι προηγούμενες γενιές της πόλης που την έτρωγαν έτσι όπως την έμαθαν κι αυτοί από τους προηγούμενους ήταν χαζοί και ανέγνωστοι περί των γεύσεων;
Δεν γίνεσαι οπισθοδρομικός αν θέλεις να διατηρήσεις κάτι που έχει καταγραφεί στο μυαλό όλων ως κάτι αυθεντικό και ωραίο. Η μπουγάτσα είναι από μόνη της μια σταθερά της πόλης, γιατί να μην πειράξεις; Έφτιαξαν, ας πούμε, οι Ιταλοί ζυμαρικά με μασκαρπόνε; Πουλάνε σε όλο τον κόσμο μια φτηνή καρμπονάρα και έχουν γίνει μάγκες. Γιατί, λοιπόν, να την κάνεις κάτι άλλο από αυτό που είναι; Και γιατί αυτό το κάτι να περιέχει τη σοκολάτα Ντουμπάι; Για να τρεντάρει περισσότερο;
Όλο αυτό είναι τόσο λάθος και δείχνει πως ο ινσταγκραμικός κόσμος έχει επηρεάσει αρκετά όχι μόνο την προσωπική θέαση στα πράγματα (ακόμη και στον εαυτό μας), αλλά και στον τρόπο που γευόμασε φαγητά, πίνουμε ποτά ή ντυνόμαστε. Κάπου, όμως, όλο αυτό γίνεται μπούμερανγκ. Καταντάει γελοίο. Σαν την ντουμπάτσα.
Διαβάστε ακόμα: Tα ύστερα του κόσμου. Kυκλοφόρησε καρμπονάρα σε κονσέρβα.