Γιατί να συμβαίνουν όλα αυτά; (φωτογραφία: AP Photo/Hussein Malla)

Τι διάολο είχε στο μυαλό Του; Για τον Μεγαλοδύναμο εκεί πάνω λέω. Γιατί αφήνει να συμβαίνουν τραγωδίες όπως εκείνη με τους 230.000 νεκρούς από τον μεγάλο σεισμό και το tsunami στην Ινδονησία το 2004; Ή η προχθεσινή στην Τουρκία και τη Συρία με τους χιλιάδες νεκρούς και αγνοούμενους; Γιατί επιτρέπει να χάνονται αναίτια τόσες αθώες ψυχές;

Μια ανάλογη, και τρομακτική για την εποχή, τραγωδία, χτύπησε τη Λισαβόνα πριν από σχεδόν 270 χρόνια, όταν ο μεγάλος σεισμός και το επακόλουθο tsunami από τον Ατλαντικό Ωκεανό προκάλεσε και μεγάλη πυρκαγιά με αποτέλεσμα να πεθάνουν περισσότεροι από 100.000 άνθρωποι.

Ήταν εκείνη η καταστροφή που έδωσε την αφορμή στον Βολταίρο να γράψει, λίγα χρόνια αργότερα, το 1759, σατιρίζοντας τη θρησκοληψία και τις προκαταλήψεις, το «Candide ou l’optimisme»· διήγημα το οποίο αποτέλεσε έμπνευση και για την κωμική οπερέτα «Candide» του Leonard Bernstein, το 1956.

Αυτό που είχε εξοργίσει τότε τον συγγραφέα ήταν οι θρησκευόμενοι της εποχής που θεωρούσαν ότι ο Θεός, με τον σεισμό Του, τιμώρησε την Πορτογαλία – ένας θεός ξέρει γιατί. «Αφού το γράφει καθαρά η Παλαιά Διαθήκη», έλεγαν, «για την Οργή του Θεού. Να, με τέτοιες καταστροφές τιμωρεί ο Πανάγαθος τους αμαρτωλούς. Πάντα θα υπάρχει Θεία Δίκη», φώναζαν.

Τα ίδια ακούγονται ξανά σήμερα. Και πλέον όχι μόνο στις εκκλησίες. Διαβάζω, για παράδειγμα, για την «ανατριχιαστική επιβεβαίωση» προφητείας του Άγιου Παΐσιου για τον σεισμό στην Τουρκία, προφητείας τόσο αληθοφανούς ώστε να «φωνάζει» ότι είναι ψεύτικη, την οποία επικαλούνται διάφοροι στα social media, μιας και «το είπε και η τηλεόραση».

Αν ζούσαμε σε πλήρη ηρεμία θα ήμασταν άγγελοι, «τερματικά» του Θεού, προγραμματισμένοι απλώς να Τον υμνούμε.

Γιατί όμως ο Θεός να τιμωρήσει ειδικά τη Λισαβόνα το 1755; Γιατί την Ινδονησία το 2004, ή τη Μαλαισία, με την εξαφάνιση του αεροσκάφους στον Ινδικό Ωκεανό το 2014, τη Ν. Κορέα με τα πνιγμένα παιδιά, επίσης το 2014, το Αφγανιστάν με τους συνεχείς σεισμούς, ή την Τουρκία και τη Συρία τώρα; Γιατί να τιμωρεί εντελώς απροστάτευτους και αθώους;

Όπως και τότε, έτσι και σήμερα, ακόμη και οι πιο δογματικοί δεν μπορούν να απαντήσουν πειστικά σε ερωτήματα σαν κι αυτά. Η πιο απλή απάντηση είναι ίσως εκείνη την οποία είχε δώσει πολύ νωρίτερα, τον 12ο αιώνα, ο θεολόγος Μοσέ μπεν Μαϊμόν, πιο γνωστός σε μας ως Μαϊμονίδης.

Έλεγε λοιπόν, επιγραμματικά, ο Εβραίος φιλόσοφος, ότι οι φυσικές καταστροφές δεν έχουν άλλη εξήγηση πέρα από αυτή που θέλει το «Υπέρτατο Ον» να μας έχει τοποθετήσει σ’ έναν κόσμο με νόμους της Φύσης και να έχει προκαθορίσει τις παραμέτρους του. Σε έναν κόσμο μέσα στον οποίο γεννιούνται αστέρια και πλανήτες, συμβαίνουν σεισμοί και τραγωδίες και, ναι, χάνονται αθώες ψυχές.

Οτιδήποτε διαφορετικό θα σήμαινε ότι δεν θα ήμασταν άνθρωποι. Δεν θα νιώθαμε τίποτε. Ούτε πόνο, ούτε λύπη, ούτε χαρά, ούτε αγάπη, ούτε πόθο, ούτε δημιουργικότητα, ούτε πείνα, ούτε δίψα – σαν τους στοιχειωμένους «Πειρατές της Καραϊβικής», αλλά χωρίς τα κουρέλια, τα σπαθιά και τα μαύρα δόντια.

Με άλλα λόγια, θα ήμασταν άγγελοι, «τερματικά» του Θεού, προγραμματισμένοι απλώς να Τον υμνούμε. Και να δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα τη Θεία Δίκη.

 

Διαβάστε ακόμα: Ένας πολίτης αναρωτιέται. Γιατί θα πρέπει να μας τρελαίνουν οι σεισμολόγοι;

 

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top