Credit: Stian Eikeland/Flickr

Είναι η ιδιότυπη τζιχάντ ενός ετερόκλητου στρατού, με απόλυτη γνώμη, που ταύτισαν τα ΚΕΦΑΛΑΙΑ γράμματα με την ψυχολογική επιβολή, που έχουν πάντα τη βαθύτερη ερμηνεία που δεν ξέρεις. Credit: Stian Eikeland/Flickr

Το internet είναι χιλιάδες πράγματα μαζί, φτιαγμένο από ανθρώπους για ανθρώπους. Η ψηφιακή οικονομία, οι κοινότητες, η πρόσβαση και η ανταλλαγή γνώσης, νέα μοντέλα συνεργασίας, παγκόσμια πληροφόρηση, διαφάνεια και ταχύτητα. Ο Nicholas Negroponte έλεγε, το 1997, ότι το «Το internet θα καταργήσει τα εθνικά σύνορα και θα οδηγήσει σε συνεργασία για την παγκόσμια ειρήνη». Πού να ήξερε ότι αυτό δεν θα ισχύσει στην Ελλάδα. Δεν μπορεί, κάτι θα γράψατε στο facebook που δεν άρεσε στην αυτεπάγγελτη «αστυνομία» του ψηφιακού χωριού. Δεν σας επιτέθηκαν με το αυθάδικο και μάγκικο «ρε σύ»;

Η επιθετικότητα στο διαδίκτυο έχει πια τη μορφή εφόδων. Από παντού, χιλιάδες τρελαμένοι, επί παντός θέματος, σε στολίζουν με χαρακτηρισμούς. Αναρωτιέμαι, όταν βλέπω τα στατιστικά της ελληνικής εκπαίδευσης, πώς ξέρουν τόσα θέματα! Πόσο μένος σε καθηλώνει στον υπολογιστή για να διαφωνείς συνεχώς. Οι έφοδοι των «ξέρω εγώ» και των «επαναστατών», εκτός της ειρωνίας, δεν σου επιτρέπει να έχεις υπέρ ή κατά γνώμη για οτιδήποτε: τον Άνθιμο, τον Σφακιανάκη, την ΑΟΖ, τις υποδομές, μια εκδήλωση, την αισθητική, τις συνωμοσίες, τους ψεκασμούς, την τεχνολογία, ούτε καν για τα βρώμικα πεζοδρόμια. Τόλμησες να πεις ότι οι πορείες στο κέντρο πληγώνουν τον Τουρισμό; Τώρα θα δεις….

Είναι η ιδιότυπη τζιχάντ ενός ετερόκλητου στρατού, με απόλυτη γνώμη, που ταύτισαν τα ΚΕΦΑΛΑΙΑ γράμματα με την ψυχολογική επιβολή, που έχουν πάντα τη βαθύτερη ερμηνεία που δεν ξέρεις. Ανώνυμοι ή χωρίς φωτογραφία, ή με ψευδώνυμα όπως φούφουτος, αρείος, τραχανάς, νέος Έλλην και άλλα τρελά. Σε κουράζουν τα μακρόσυρτα σχόλια, οι εκτός θέματος μονόλογοι, οι ασύνδετες… συνδέσεις (για παράδειγμα, μου έγραψε κάποιος στο άρθρο για το TEDx Athens «…τα 65 ευρώ αντιστοιχούν στο 15% του βασικού μισθού του Έλληνα. Επικαιροποιώντας το, αντιστοιχεί σε έναν λογαριασμό ρεύματος σαν αυτόν που οδήγησε στο θάνατο μια 13χρονη πριν λίγες μέρες…»). Τρικυμία…

Ανώνυμοι, ή χωρίς φωτογραφία, ή με ψευδώνυμα όπως φούφουτος, αρείος, τραχανάς, νέος Έλλην και άλλα τρελά.

H επιθετικότητα και o θυμός των εφόδων στο internet έχει εξηγηθεί: α) το θράσος της ανωνυμίας ή του ψευδώνυμου υποβοηθά την αγένεια και την αίσθηση ότι δεν λογοδοτείς, β) είναι διαδεδομένη πλέον πρακτική κομματικών σχηματισμών να έχουν εντεταλμένους λογαριασμούς, γ) η νοητή απόσταση επιτρέπει σε κάποιους να χτυπούν σαν οχιά, παρά να πλησιάζουν με καλή διάθεση και ευγένεια (που δεν είχαν ποτέ άλλωστε) τους άλλους, δ) οι απόψεις δεν γράφονται σε πραγματικό χρόνο, αλλά σκέφτεσαι το σχόλιο, το αλλάζεις, βλέπεις το κοινό και τις στάσεις τους, και τέλος ε) έτσι έμαθαν την κοινωνία μας τα μέσα ενημέρωσης, ότι όσο πιο σκληρή είναι η μάχη-αρένα (μίσος είναι, μη γελιέστε), κερδίζεις τις εντυπώσεις (διαβάστε τον Edward Wasserman, Καθηγητή Ηθικής Δημοσιογραφίας). Ακόμη και ένα σχόλιο με θυμωμένο ύφος, ανάβει το «σπίρτο». Βλάπτει το διάλογο; Ποιο; Ψιλά γράμματα…

Τον Σεπτέμβριο του 2013 το Popular Science ανακοίνωσε ότι θα απαγορέψει τα σχόλια στο website του. Η εκδοτική ομάδα υποστήριξε ότι η ανωνυμία των σχολίων υποβαθμίζει την επιστημονική δουλειά, παραπληροφορεί και οδηγεί σε «κουλτούρα» επιθετικότητας. Στο αμερικανικό Psychology Today καθηγητές ερεύνησαν για κάμποσα χρόνια τους τέσσερις τύπους «online hostility», αλλά και το έγκυρο Scientific American αναρωτιέται δημόσια γιατί είναι τόσο εκνευρισμένοι όλοι στο internet. Τα online σχόλια είναι πλέον τρομερά επιθετικά. Αγοραφοβικοί άνθρωποι, πολιτικά κόμματα που διδάσκουν μίσος, ημιμαθείς και «ψυχάκηδες»… κάνουν ψευτο-διαλόγους που δεν λύνουν κάποιο πρόβλημα. Οι ειδικοί σημειώνουν πως η αντιλαμβανόμενη εμπειρία της κόντρας, χωρίς να νιώθεις ότι οδηγεί συνθετικά κάπου, σε συνηθίζει ότι έτσι είναι (εδώ η ψυχολογία online σχολίων), και αυτό σε σπρώχνει σε ακόμη πιο επιθετική και υπεροπτική στάση… Αν πάρεις και likes/fav, πάει, θα μαρτυρήσουν αυτοί που θα γράψεις στον τοίχο τους.

Το 1/4 των παγκόσμιων χρηστών είναι ανώνυμοι, λέει το Pew Poll στις ηλικίες 18-44 ετών. Το σχόλιο-μονόλογος του απρόσκλητου επισκέπτη σε ό,τι έγραψες, λέει ο κλινικός ψυχολόγος John Suler, είναι αποτέλεσμα της πίεσης που κουβαλάει και αναζητά έκφραση (online disinhibition effect). Το 53% των σχολίων από ανώνυμους χρήστες (ή/και με ψευδή ταυτότητα) επαναλαμβάνονται κάθε μέρα σε διαφορετικά μέρη. Είναι προφανές το έλλειμμα παιδείας και ανοχής στην άποψη του άλλου, και ακόμη πιο προφανές είναι ότι η συνεχής σύγχυση από ψέμματα και «στημένες» πληροφορίες, ο διχασμός, η κομματική μανία, θα επιτείνουν ακόμη περισσότερο αυτή την επέλαση των «MAT του ψηφιακού χωριού», της αστυνομίας τού τι λες.

Το internet είναι ανοιχτό όπως η ζωή και δεν μπορούμε να έχουμε μια «ψηφιακή ταυτότητα» υπό διωγμόν και φοβία. Η λύση είναι να απομονώνουμε τα «τάγματα εφόδου» και να μην επενδύει κανείς άκριτα σε «αγέλες» φίλων / followers, αλλά να κρίνει πρώτα, για να μη χάσει το μυαλό και τη διάθεσή του. Η τρικυμία που έχει ο καθένας στο μυαλό του βρίσκει έκφραση στο εύκολα προσβάσιμο internet και η επιθετικότητα σε όποιον διαφωνεί. Δεν μας χρειάζονται άλλες αηδίες. Είμαστε, πάντως, μια ωραία ατμόσφαιρα!

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top