Εγχειρίδιο πολιτικής μπαρούφας σε 24 λήμματα

Στους διαδρόμους της Βουλής των Ελλήνων, οι 300 hommes d’Etat του σήμερα σουλατσάρουν υπ;o το άγρυπνο βλέμμα των πολιτικών τους προγόνων.

Αρχηγός της Δημοκρατικής Αριστεράς, ενός κόμματος που γι’ αλλού ξεκίνησε και στο 1% κατέληξε. Ηγετικό στέλεχος της Ανανεωτικής Αριστεράς, μπαλαντέρ της δημοκρατίας, η οποία τον καλεί να αναλάβει πολιτειακό αξίωμα κάθε φορά που βρίσκεται σε αδιέξοδο. Αδιαφιλονίκητος σταρ του κενού πολιτικού λόγου, δημιουργός δικών του κλισέ όπως “η αριστερά της ευθύνης”, “η κοινωνία είναι τεμαχισμένη και κονιορτοποιημένη”, “ένα κόμμα με δημοκρατικές διαδικασίες και διάλογο”. Οπαδός της σαφήνειας κι ας μην την εκφράζει. Δεινός μάγειρας, αφού κατά δήλωσίν του στον άλλο αγαπημένο αρχηγό, μαγειρεύει εξαιρετικό παστίτσιο, χταπόδι γιαχνί και γιουβαρελάκια, ναι, με έψιλον στην τρίτη συλλαβή.

2. Συνομωσία του Καλού

Ο τίτλος που έδωσε ο Σταύρος Με-Χωρίς-Επίθετο στην παρέα άξιων, αμόλυντων και διακεκριμένων ανθρώπων που περιμένουν το κάλεσμα του λαού και της ιστορίας, για να αναλάβουν – ως πολιτικοί πια – να βρουν λύσεις για τα προβλήματα του Τόπου και να τα αλλάξουν όλα στο όνομα του Καλού Με-Κάπα-Κεφαλαίο. Τους ευχόμαστε ολόψυχα να τα καταφέρουν.

3. Εγώ, του Βαγγέλη

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο Βαγγέλης, ένα παιδί από τους Αμπελόκηπους Θεσσαλονίκης, το οποίο διάβαζε πολύ κι έγινε καθηγητής του Συνταγματικού και μετά, μέσα από διάφορες διαδρομές Που-Δεν-Συζητάμε, έγινε Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας κι Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Σε όλα αυτά τον συνόδευε ο Εγώ, στον οποίο αποδίδει όλες του τις επιτυχίες, καθώς και μερικές από τις πιο γενναίες, πολιτικά, αποφάσεις που έχουν ληφθεί τα τελευταία χρόνια.

4. Θεός, ο της Ελλάδας

Έννοια με διπλό περιεχόμενο. Για κάποιους, ο Θεός είναι ένας κι είναι Έλλην, αγνώστου καταγωγής, αλλά πανταχού παρών και Υιός αυτού ο Ιησούς Χριστός, γεννηθείς εις την ελληνική αποικία Ναζαρέτ του Ισραήλ. Για κάποιους άλλους, ο Θεός της Ελλάδας είναι εκείνος ο Θεός που έχει την αποκλειστική εποπτεία της Ελλάδας, καθότι χώρισαν τον κόσμο σε διοικητικές περιφέρειες, για να γίνει η θεϊκή αποκέντρωση που οδήγησε σε καλύτερο μάνατζμεντ του κόσμου, ανάπτυξη κι ανταποδοτικότητα.
Σε κάθε περίπτωση, ο Θεός της Ελλάδας είναι μια ανακάλυψη που μας έρχεται από το χώρο του αθλητισμού, μιας κι ο όρος πρωτοαπαντάται στα corpus των προπονητών και σπορτκάστερς. Στη συνέχεια, ο όρος χρησιμοποιήθηκε κι από το πολιτικό προσωπικό της χώρας, μιας κι ο Θεός της Ελλάδας έχει ως τώρα αποτρέψει τη χρεοκοπία και εξασφαλίζει τις θυσίες του ελληνικού λαού (βλ. σχετικό λήμμα).

5. Επανίδρυση, αυτή του Κράτους

Κράτος. Απολύσεις; Για κορόιδα ψάχνετε; Προσλήψεις; Μην το πεις ούτε του παπά. Επανίδρυση άρα. Αυτό που λες ότι θα κάνεις για το Κράτος, για να μην πεις τι θα κάνεις για το Κράτος αφού δεν θα κάνεις για το Κράτος. Κόνσεπτ που αφαιρεί την ανάγκη απόδοσης ευθυνών σε ανθρώπους, αλλά καθιστά το πρόβλημα αυστηρώς δομικό, σχεδόν μηχανικό, και γι’ αυτό μπορεί να βρει εφαρμογή και σε άλλα πεδία της ζωής μας, όπως, για παράδειγμα, τα γκομενικά (“θα χρειαστεί να επανιδρύσουμε τη σχέση μας”). Δοκίμασε το. Για τον Κώστα Καραμανλή, δούλεψε.

6. Διακύβευμα

Κάποτε ζούσαμε για ένα κούτελο καθαρό, τώρα αγωνιούμε όλοι για ένα “Διακύβευμα”. Το τοτέμ κάθε διαπραγμάτευσης, διαδικασίας, εκλογής, απόφασης, αφού οι λέξεις “στόχος, στοίχημα, κίνδυνος, διακυβευόμενο” είναι πολύ βαρετές, ολίγον τεχνοκρατικές και δεν φέρουν τίποτα το ηρωικόν ως έννοια. Το Διακυβεύμα (προτιμότερο με κεφαλαίο) είναι αυτό για το οποίο πέφτουν πολιτικά κορμιά στη μάχη. Αν είχε μυρωδιά, θα μύριζε μπαρούτι, ιδρώτα και πληγωμένη σάρκα. Αν είχε γεύση, θα άφηνε μια αλμύρα στα χείλη σαν τα δάκρυα. Αν είχε ήχο, θα ήταν ένα κομμάτι βαλκανικής φολκ, παιγμένο σε μια σκουριασμένη φυσαρμόνικα κι ένα φθαρμένο ακορντεόν.

Στην επόμενη σελίδα, η Τζίνα το γυρίζει στα “σκληρά”: Ραχήλ Μακρή, Ζωή Κωνσταντοπούλου, άγρια σκισίματα μνημονίων και εντολές Σαμαρά. Αχ!

1 2 3 4

TAGS :
αποψη Βουλή Ελλάδα Μοσχολιού Πολιτική

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook