Για αρκετούς αιώνες ακόμη οι ποδοσφαιρόφιλοι του μέλλοντος θα βλέπουν με τη φανέλα της εθνικής τον Καραγκούνη; Photo credit: fifa.com

«Όσα έχω μάθει γύρω από την ηθική και την ευθύνη τα έχω μάθει από το ποδόσφαιρο» συνήθιζε να λέει ο Αλμπέρ Καμύ, και συνήθιζε να το λέει γιατί προφανώς ποτέ μα ποτέ δεν υποχρεώθηκε από τον αρχισυντάκτη του να ξενυχτίσει δοκιμάζοντας τέσσερις διαφορετικές ποικιλίες καφέ για να αντέξει τη βάσανο του ποδοσφαίρου, τον αγώνα της «ανεπίσημης» αγαπημένης των Ελλήνων με την αντίστοιχη της Ιαπωνίας –φαντάζομαι πως η «επίσημη» στη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου είναι η εθνική σούμο.

Σε μια παράλληλη πραγματικότητα θα ήμουν απόλυτα ευτυχισμένος. Μια ώρα πριν η «επίσημη» αγαπημένη μου, η Ουρουγουάη, νικούσε σε ένα καταπληκτικό αγώνα την Αγγλία και απόλυτα ήρεμος υποχρέωσα τον εαυτό μου να καθίσει μπροστά στην τηλεόραση για να παρακολουθήσει τα «1.000 και 1 μαθήματα για να μη χάνει μια εθνική και να κάνει σφόδρα υπερήφανους τους, ούτως ή άλλως, σφόδρα υπερήφανους εκ καταγωγής οπαδούς της».

Μάλιστα, οι οιωνοί υπήρξαν εξαιρετικοί από την ανάκρουση του εθνικού ύμνου, όταν παρατήρησα τον Μήτρογλου, τον Κονέ, τον Χολέμπας και τον Καρνέζη να μην τραγουδούν με τα τεντωμένα χαρακτηριστικά του Οβελίξ λίγο πριν εκραγεί από θυμό – φυσικά, πάντα βρίσκεται ένας Έλληνας να σου χαλάσει μια ωραία εικόνα, ένας Έλληνας, ας πούμε σαν τον Κώστα Μανωλά, που θα τραγουδά τον ύμνο φέρνοντας στο νου του όλες τις ιστορίες που άκουσε να διηγούνται στις γιορτές του δημοτικού σχολείου για την επέτειο της 25ης Μαρτίου. Τέλος πάντων, ύμνος ήταν και πέρασε σε λίγα λεπτά. Αυτό που δεν περνούσε με τίποτε ήταν ο ίδιος ο ποδοσφαιρικός αγώνας, πόσο μάλλον όταν συνοδευόταν από τον στρατηγικά σχεδιασμένο για να είναι ισορροπημένος σχολιασμό. Έτσι, κάποια στιγμή κατάλαβα πως η εικόνα έχασε κάθε σημασία για μένα και επικεντρώθηκα στα καταπληκτικά σχόλια που εκτοξεύονταν χωρίς φειδώ.

Έτσι, έμαθα πως υπάρχει μορφή παιχνιδιού που βολεύει τον Θεοφάνη Γκέκα –για όσους δεν κατάλαβαν θα το επαναλάβω: υπάρχει μορφή παιχνιδιού που βολεύει σήμερα τον Θεοφάνη Γκέκα! Η απορία μου αν εννοούσαν επιτραπέζιου παιχνιδιού δεν λύθηκε μέχρι και το τελευταίο σφύριγμα της λήξης από τον διαιτητή (αυτό το κλισεδάκι ήμουν αποφασισμένος να το χρησιμοποιήσω είτε βρισκόταν η κατάλληλη περίσταση είτε όχι).

«Ματσάρα με φοβερή ένταση… Σαν να βλέπεις συζήτηση του Φώτη του Κουβέλη με τον Βασίλη τον Τσιάρτα».

Επίσης, όταν ο Καραγκούνης συνεχάρη τον λάισμαν (αυτός είναι ο σωστός όρος και όχι το politically correct «βοηθός διαιτητή»: έχετε ακούσει ποτέ στα γήπεδα να φωνάζουν «ξέρεις τι κάνει τώρα η γυναίκα σου, βοηθέ διαιτητή;), έμαθα ότι (ο συγχαίρων) είναι ανεξάντλητος. Ανεξάντλητος είναι και ο Καραγκιόζης, ο οποίος αριθμεί αρκετούς αιώνες ζωή. Αυτό σημαίνει πως για αρκετούς αιώνες ακόμη οι ποδοσφαιρόφιλοι του μέλλοντος θα βλέπουν με τη φανέλα της εθνικής τον Καραγκούνη;

 Τα top 5 γκολ της Εθνικής Ελλάδος –προ τσούκου τσούκου μπολ

Έμαθα ακόμη πως ο Παπασταθόπουλος δεν δίνει ούτε τον πυρετό του (ίσως ο σχολιαστής γνώριζε πως κάποιος Ιάπωνας ζήτησε από τον Socratis τον πυρετό του και εκείνος δεν του τον έδωσε), ενώ διαπίστωσα πως τελικά ο Σαμαράς δεν φτιάχνει την κουπ του σε κάθε πλάνο, ο Ορέστης Καρνέζης έχει το ιδανικό ονοματεπώνυμο για πρωταγωνιστής σε κάποια από τις σαπουνόπερες του Νίκου Φώσκολου, ο Γιάννης Μανιάτης, εκτός από μικρός ήρωας του Ολυμπιακού, είναι και μικρός ήρωας της εθνικής (και στις δύο περιπτώσεις είναι μικρός), η κουπ και το μούσι του Κώστα Μήτρογλου βελτιώθηκαν αισθητά από την εποχή που πήγε στο Λονδίνο, ο Κώστας Κατσουράνης είναι το πρώτο δημόσιο χαφ που βγήκε σε διαθεσιμότητα.

Για το παιχνίδι καθεαυτό, θα παραθέσω αυτούσιο το status φίλου στο Facebook, το οποίο πιστεύω πως συνοψίζει ιδανικά όσα αντέξαμε να δούμε ενενήντα (και κάτι) λεπτά: «Ματσάρα με φοβερή ένταση… Σαν να βλέπεις συζήτηση του Φώτη του Κουβέλη με τον Βασίλη τον Τσιάρτα» (ευχαριστώ, γιατρέ!). Αν αντέχατε να δείτε μια τέτοια συζήτηση, στη συνέχεια θα είχατε κουράγιο να τη σχολιάσετε; Φυσικά, όχι!

Το ραντεβού της εθνικής ανανεώνεται σε πέντε μέρες και μέχρι τότε το έθνος μπορεί να βαυκαλίζεται πως όλοι μαζί μπορούμε να νικήσουμε τους Ιβοριανούς και να συνεχίσουμε στη διοργάνωση. Και τότε όλοι μαζί θα μπορούμε να αλλάξουμε το motto της εθνικής από το «οι ποδοσφαιριστές παίζουν σαν Έλληνες» σε «οι Έλληνες παίζουν σαν να ήταν ποδοσφαιριστές».

Τα top 10 τραγούδια των Μουντιάλ 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top