Click Away: Ο θάνατος του εμποράκου

Click away; Δεν είναι τόσο εύκολο όσο ακούγεται ( Konstantinos Tsakalidis / SOOC).

Στο εμβληματικό θεατρικό του Άρθουρ Μίλλερ, ο Αμερικανός συγγραφέας καυτηριάζει επιτυχημένα την ματαιοδοξία και την απόγνωση ενός εμπόρου που κυνηγούσε το αμερικανικό όνειρο. Στην χώρα μας, σήμερα, οι ελεύθεροι επαγγελματίες που ζουν από το εμπόριο έχουν ξεχάσει την προοπτική της οικονομικής επιτυχίας, δεν έχουν κανένα περιθώριο για ματαιοδοξίες κι έχουν μείνει μόνο με την απόγνωση.

Δυστυχώς, ο θάνατος του εμποράκου δεν αποτελεί απλή μεταφορά για την κατάσταση που βιώνουν χιλιάδες ελεύθεροι επαγγελματίες του εμπορίου, αφού τα μέτρα καταπολέμησης της πανδημίας απειλούν με εξαφάνιση πολλές επιχειρήσεις. Παρά την πολυδιαφημισμένη και πολυμήχανη λύση του click away, την πρώτη ημέρα της εφαρμογής του, -τι έκπληξη- οι καταναλωτές δεν έσπευσαν στα μαγαζιά. Αφενός σκεπτόμενοι τις δυσκολίες των αγορών και αφετέρου ακούγοντας τις αντικρουόμενες εξαγγελίες που διαδέχονται η μία την άλλη, οι καταναλωτές βρέθηκαν σε σύγχυση.

Αξίζει να σημειωθεί ότι πολλοί καταστηματάρχες δεν άνοιξαν καν σήμερα, παρόλο που διανύουμε στο φουλ την εορταστική περίοδο. Άλλοι γιατί δεν είχαν ηλεκτρονικό κατάστημα και δεν είχαν τρόπο να γνωστοποιήσουν τα προϊόντα τους στο αγοραστικό κοινό, κι άλλοι γιατί θεωρούν πως το άνοιγμα θα κοστίσει περισσότερο από το να μείνουν κλειστά. Όσοι δε, άνοιξαν τα καταστήματα τους, προσπάθησαν να ανταπεξέλθουν στα ρητορικά ερωτήματα υπαρξιακού περιεχομένου των πελατών “αυτό θα μου κάνει;” και “να το πάρω, που να το βάλω;” ενώ, ταυτόχρονα, προσπαθούσαν να βγάλουν το POS μέχρι την είσοδο παριστάνοντας τα παιδιά-λάστιχο.

Σε αντίθεση με τα μεγάλα καταστήματα, που εδώ και χρόνια έχουν δημιουργήσει e-shops, πολλοί μικροί έμποροι δεν είχαν καταφέρει να μπουν στο παιχνίδι του ψηφιακού εμπορίου. Είτε γιατί το κόστος ήταν μεγάλο, είτε γιατί δεν είχαν το περιθώριο να παίξουν επί ίσοις όροις στο ανταγωνιστικό πλαίσιο του διαδικτύου. Ναι, οφείλουν τώρα να κινητοποιηθούν. Όμως ας μην ξεχνάμε ότι τα ψώνια και δη τα ψώνια στη γειτονιά, είναι και μια κοινωνική διαδικασία που δεν μεταφέρεται -δεν έχει νόημα να μεταφερθεί- αυτούσια online.

Την ώρα λοιπόν που τα μεγάλα εμπορικά καταστήματα και όσα δεν έχουν καν φυσική έδρα απολαμβάνουν τα οφέλη της πανδημίας, τα μικρά φυσικά καταστήματα αγωνιούν να βρουν λύσεις. Όσο οι αλυσίδες επωφελούνται από την μείωση του κόστους προσωπικού μέσω της ανισοβαρούς κρατικής επιχορήγησης, οι μικροί και οι μεσαίοι έμποροι και γενικά ελεύθεροι επαγγελματίες της χώρας, πασχίζουν να επιπλεύσουν.

Όπως σημείωσε σε πρόσφατο άρθρο του και ο υπεράνω κρατικίστικης υποψίας Στέφανος Μάνος, η κυβέρνηση οφείλει να ξεκινήσει έναν πόλεμο ενάντια στην ανισότητα. Αφού έχουμε αποδεχθεί τον κρατικό παρεμβατισμό ως αναγκαίο για την καταπολέμηση ενός μεγάλου κακού, όπως είναι η πανδημία, είναι άδικο να μην στηρίζονται αυτοί που πλήττονται πιο έντονα και πιο μακροχρόνια, την ώρα που κάποιοι απολαμβάνουν “λανθάνουσες διακοπές”.

Η εορταστική περίοδος ήταν μια κρίσιμη ευκαιρία για τους μικρούς επαγγελματίες να ορθοποδήσουν, ωστόσο φαίνεται να χάνεται από την αδυναμία εξεύρεσης αποδοτικών λύσεων, τις οποίες εξακολουθούμε να χρειαζόμαστε άμεσα. Μια από αυτές, η κρατική στήριξη / χρηματοδότηση για ηλεκτρονικά καταστήματα, έρχεται μάλλον ετεροχρονισμένα. Όπως λέει και η διαφήμιση που προβάλλεται αυτές τις μέρες, tomorrow, it will be too late.

Διαβάστε ακόμα: Να επιστρέψουν οι ξενιτεμένοι της κρίσης, αλλά να μην αδικήσουμε όσους έμειναν και πάλεψαν.

TAGS :
COVID-19 εμποράκου κορωνοϊός

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook