Και τώρα πού θα τα «παρκάρουμε»; (Nikos Libertas / SOOC).

Η απάντηση στο ερώτημα του τίτλου θα μπορούσε να είναι: «Το σταυρό μας». Η απόφαση του υπουργείου Υγείας, έπειτα από εισήγηση της Επιτροπής Λοιμωξιολόγων να κλείσει τα σχολεία για 14 ημέρες (σε πρώτη φάση, καθώς υπάρχουν σκέψεις ακόμη και για δύο μήνες), είναι μεν στη σωστή κατεύθυνση, αλλά δεν παύει να αλλάζει άρδην όλον τον οικογενειακό προγραμματισμό.

Συνήθως, στις διακοπές των Χριστουγέννων και του Πάσχα όπου και πάλι τα σχολεία είναι κλειστά, κάποια γιαγιά ή παππούς συνδράμει ώστε τα παιδιά να μην μένουν μόνα τους στο σπίτι και να έχουν μια μορφή επιτήρησης. Τώρα, όμως, το θέμα είναι ότι οι γηραιότεροι πρέπει να προσέχουν διπλά με ποιους έρχονται με επαφή. Ως εκ τούτου, ούτε αυτοί είναι σε θέση να βοηθήσουν τους άμοιρους γονείς.

Δεν υπάρχει τομέας της κοινωνικής ζωής που να μην έχει κλονιστεί.

Τι κάνεις, λοιπόν, με τα παιδιά το επόμενο διάστημα; Πώς μπορείς να τους γεμίσεις τις ώρες με κάπως δημιουργικό τρόπο και να μην τα παρκάρεις μπροστά σε ένα τάμπλετ ή στο 2Κ; Λογικά δεν υπάρχει απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα, αλλά δεν φαίνεται και κανένας να επιθυμεί να μας προσφέρει κάποια εναλλακτική.

Υποθέτουμε πως αυτή τη δουλειά, σε μορφή συμβουλής, θα μπορούσε να την προσφέρει πρώτα και κύρια το Υπουργείο Παιδείας και στη συνέχεια το εκάστοτε σχολείο. Δεν θα το κάνουν. Ούτε καν οι δάσκαλοι των παιδιών δεν έχουν μια λύση (έστω και μερική) να προσφέρουν στους γονείς.

Aπό την άλλη, μήπως είναι και δική μας ευθύνη να τα εμπνεύσουμε να κάνουμε κάτι άλλο από αυτό που τα παιδιά θεωρούν βολικό; Μήπως θα πρέπει να τους δείξουμε πως σε τέτοιες συνθήκες είναι η κατάλληλη στιγμή να διαβάσουν ένα καλό βιβλίο. Φυσικά, δεν είναι εύκολο να τα πείσουμε. Οι αντιστάσεις τους θα είναι ισχυρές, όμως, μια προσπάθεια δεν βλάπτει.

Αυτή τη στιγμή υπάρχει μια σκέψη της κυβέρνησης να δώσει τη δυνατότητα στους γονείς να δουλεύουν από το σπίτι (όπου αυτό μπορεί να γίνει) μέσω τηλε-εργασίας ή με τη δυνατότητα ενός ευέλικτου ωραρίου. Εξετάζεται, δε, ακόμη και η παροχή άδειας ειδικού σκοπού. Κακά τα ψέματα, τα πάντα έχουν ανατραπεί με τον κορονοϊό.

Για τα παιδιά, φυσικά, η απόφαση του υπουργείου να κλείσει τα σχολεία είναι δώρο από το πουθενά.

Δεν υπάρχει τομέας της κοινωνικής ζωής που να μην έχει κλονιστεί. Ο κόσμος κλείνεται σπίτι του, δεν πάει με ευκολία στον κινηματογράφο ή στο θέατρο. Οι παρουσιάσεις βιβλίων ακυρώνονται η μία μετά την άλλη. Συνέδρια κατεβάζουν ρολά, ενώ ακόμη και οι καφετέριες δεν γεμίζουν ως συνήθως.

Είναι μια κατάσταση που μας βάζει στη διαδικασία να αναπροσαρμόσουμε τις σταθερές μας με την ελπίδα ότι δεν θα κρατήσει πολύ. Για τα παιδιά, φυσικά, η απόφαση του υπουργείου να κλείσει τα σχολεία είναι δώρο από το πουθενά. Από χθες ακούγονται φρενήρεις πανηγυρισμοί σε διάφορα σπίτια.

Αν τείνουμε, όμως, με προσοχή το αυτί μας θα ακούσουν και τα βογκητά των γονιών που τους ήρθε κεραμίδα στο κεφάλι από το πουθενά. Με την ελπίδα πως όλο αυτό δεν θα κρατήσει περισσότερο.

 

Διαβάστε ακόμα: Άγιος Κορονοϊός, η Εκκλησία ως Πόντιος Πιλάτος.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top