Tις καλές εποχές, τις όχι και τόσο παλιές, τότε που η οικοδομική άνθιση έφτανε στα όρια μιας οργιώδους ανοικοδόμησης, τα δάνεια δίδονταν σωρηδόν, οι τιμές ανά τετραγωνικό έκαναν ράλι προς τα πάνω, αλλά κανένας δεν νοιαζόταν (είχε πάντα ο θεός για τους Έλληνες), αυτό που καθόριζε την αξία ενός διαμερίσματος, ωσάν να ήταν το τυράκι στη φάκα, ήταν το τζάκι (!) και η εγκατάσταση φυσικού αερίου.
Κι αν το τζάμι ήταν ένας νεοπλουτισμός που βαφτίστηκε από τους εργολάβους -εν μια νυκτί- πολυτέλεια, για το φυσικό αέριο ήταν μια αδήριτη ανάγκη να καλύψει ένας οικιακός καταναλωτής τις ανάγκες με μια εναλλακτική και σαφώς πιο φτηνή πηγή ενέργειας. Ολοι θυμόμαστε πως σχεδόν όλες οι συνοικίες της Αθήνας σκάφτηκαν απ’ άκρου ως άκρον, λες και ψάχναμε το άγαλμα του Μέγα Αλέξανδρου, για να περάσουν τα συνεργεία τις παροχές του φυσικού αερίου.
Θυμόμαστε, επίσης, τους πρώτους τυχερούς να καυχιούνται στις παρέες για τους μικρούς λογαριασμούς που πλήρωναν έχοντας το προνόμιο του φυσικού αερίου, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους που αισθανόμασταν παρίες και κορόιδα που συνεχίζαμε να πληρώνουμε υπέρογκους λογαριασμούς στη ΔΕΗ.
Τα πράγματα στη ζωή δεν ακολουθούν ευθύγραμμη πορεία. Καλό είναι να το έχουμε πάντα στο μυαλό μας αυτό. Ο μύθος της παντί τρόπω προόδου και της ισόρροπης πορείας είναι, όντως, μύθοι. Δεν τους λες καν αστικούς. Δεν έχουν αυτή τη δύναμη επιβολής για πολλά χρόνια. Ειδικά στις μέρες μας, μέρες δύσκολες και δίχως έρμα, η σιγουριά είναι κάτι εντελώς ξένο.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει φέρει τα πάνω κάτω στις παγκόσμιες οικονομίες. Το ενεργειακό ζήτημα καθίσταται πλέον το Νο1 πρόβλημα προς επίλυση και όσο ο Πούτιν θα κάνει τον τρελό Ναπολέοντα στα ουκρανικά εδάφη, τόσο το ρεύμα και το φυσικό αέριο θα γίνονται το χρυσόμαλλο δέρας για κράτη και απλούς πολίτες.
Το αποτέλεσμα έχει φέρει μια δραματική αντιστροφή: τώρα τα κορόιδα είναι όσοι έχουν φυσικό αέριο, ενώ οι λοιποί -που δεν πληρώνουν λίγα- σταυροκοπιούνται που παρέμειναν στο ηλεκτρικό ρεύμα και το πετρέλαιο. Μόνο που αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα υπάρχουν τουλάχιστον 700.ο00 νοικοκυριά που έχουν φυσικό αέριο, όπως και πολλές επιχειρήσεις. Τι γίνεται μ’ αυτούς;
Τις προηγούμενες μέρες υπήρχε μια περίεργη σιωπή από την κυβέρνηση για το ποια θα είναι η μοίρα τους. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναφέρθηκε στη ΔΕΘ παρεμπιπτόντως κι αφού ρωτήθηκε από δημοσιογράφο. Ενώ ο πάντα ετοιμόλογος Άδωνις Γεωργιάδης πρότεινε με περισσή κυνικότητα να βρούμε άλλες μορφές θέρμανσης.
Τώρα, τα μέτρα που ανακοίνωσε ο αρμόδιος υπουργός καλύπτουν το 50% της ζημιάς που θα υποστεί ο καταναλωτής, αλλά το ξέρουμε πολύ καλά πως η τιμή του φυσικού αερίου μέσα στο χειμώνα, και καθώς ο Πούτιν θα σφίγγει κι άλλο τις μάνικες, θα αυξηθεί με γεωμετρική πρόοδο. Επίσης, είναι άλλη η κατανάλωση αερίου για τη θέρμανση κι άλλο για το μαγείρεμα. Η δεύτερη με τα παρόντα μέτρα αντέχεται, η πρώτη όμως παραμένει τσουχτερή. Θα παγώσει κόσμος και κοσμάκης αυτό το χειμώνα. Εδώ θα είμαστε να το δούμε.
Φυσικά κανείς δεν περιμένει από μια κυβέρνηση να καλύψει όλη τη χασούρα. Θα ήταν άδικο και δίχως λογική. Το πρόβλημα, δε, ξεπερνάει τα εθνικά σύνορα. Η Ε.Ε. για άλλη μια φορά δείχνει πόσο βραδυκίνητο καράβι είναι με αποτέλεσμα να βλέπει το κύμα να έρχεται και να επιμένει να ανοίγει ομπρέλα. Ισως θα ήταν μια πολύ καλή αρχή αν οι Βρυξέλλες να είχαν ακούσει τον έλληνα πρωθυπουργό κι άλλους ομολόγους του που ζητούσαν μια κεντρική λύση. Επί του παρόντος, το μπαλάκι πέφτει πάλι στους πολίτες, ενώ το γνωστό πρόσταγμα της ατομικής ευθύνης σηκώνεται ξανά ως λάβαρο.
Διαβάστε ακόμα: Κώστας Καραμανλής. Tο «παιδί» μίλησε, αλλά πλέον είναι αργά.