Αυτό το δυστύχημα δεν πρέπει να ξεχαστεί (φωτογραφία: sooc).

Μπήκε με θρήνο ο Μάρτιος. Με πολύ πόνο και οδύνη. Αυτό που συνέβη στα Τέμπη με τη σφοδρή σύγκρουση δύο τρένων, τον θάνατο 38 ανθρώπων και τον τραυματισμό πολλών περισσότερων συνιστά εθνική τραγωδία. Κάτω από τις άμορφες μάζες των αμαξοστοιχιών βρίσκεται βαθύτατα πληγωμένη η καρδιά όλης της Ελλάδας.

Αυτό το κείμενο δεν έχει να μεταφέρει κάποια είδηση που δεν θα διαβάσετε σε κάποιο από τα πολυάριθμα ειδησεογραφικά σάιτ. Δεν έχει να προσφέρει κάποια αποκλειστική είδηση για το ποιον βαραίνει αυτή η τραγωδία και ποιος είναι ο βασικός υπαίτιός της. Δεν έχει σκοπό καν να δικάσει και να προγράψει ενόχους.

Τι σημαίνει «πάμε κι όπου βγει» που φέρεται να είπε ο μηχανοδηγός του ενός τρένου;

Αυτό το κείμενο γράφεται για να θρηνήσει τους συνανθρώπους μας που χάθηκαν άδικα και άδοξα. Που κόπηκε το νήμα της ζωής του ενώ επέστρεφαν ή μετέβαιναν στον προορισμό τους. Νέα παιδιά κυρίως, φοιτητές, αλλά και μεγαλύτεροι. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν κοιτάς μόνο την ηλικία του θανόντος, αλλά τη μαζικότητα της τραγωδίας.

Οι μαρτυρίες όσων σώθηκαν σοκάρουν. Αυτά που είπε ο πρόεδρος των μηχανοδηγών του ΟΣΕ προβληματίζουν έντονα. Τι σημαίνει «πάμε κι όπου βγει» που φέρεται να είπε ο μηχανοδηγός του ενός τρένου; Τι σημαίνει ότι εδώ και καιρό τα τρένα με δρομολόγιο Αθήνα-Θεσσαλονίκη πηγαίνουν χειροκίνητα και με την εμπειρία των μηχανοδηγών; Πώς γίνεται τέτοιου είδους δολοφονικές αβελτηρίες να γίνονται γνωστές έπειτα από μια τραγωδία.

Το ποιοι είναι οι ένοχοι θα πρέπει να αναζητηθεί και μάλιστα άμεσα. Ηδη ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ισίδωρος Ντογιάκος έχει αναθέσει την εποπτεία της προανάκρισης για το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη στον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Εφετών Λάρισας Σταμάτη Δασκαλόπουλο.

Ο πραγματικός θρήνος θα συνεχιστεί στα σπίτια των ανθρώπων που έχασαν τους οικείους τους, αλλά πλέον έχει μπει σε κάθε σπίτι.

Πριν φτάσουμε, όμως, στην απόδοση ευθυνών, κάτι που θα πάρει καιρό (ας μην κρυβόμαστε) αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να βιώσουμε με άφατη θλίψη αυτό που συνέβη σήμερα στα Τέμπη. Δεν ήταν αποτέλεσμα μιας θεομηνίας την οποία δεν μπορείς να προβλέψεις ή να περιμένεις. Δεν ήταν η κακιά η ώρα μόνο. Προφανώς έχει μπει ή δεν έχει μπει σωστά ανθρώπινο χέρι για να πηγαίνουν επί χιλιόμετρα δύο τρένα με αντίθετη κατεύθυνση, με τελικό προορισμό τη σύγκρουση.

Το αν θα αναβληθούν ή όχι οι επικείμενες εκλογές υπό το βάρος του τραγικού δυστυχήματος είναι το τελευταίο που θα πρέπει να μας απασχολεί. Ο πραγματικός θρήνος θα συνεχιστεί στα σπίτια των ανθρώπων που έχασαν τους οικείους τους, αλλά πλέον έχει μπει σε κάθε σπίτι. Θρηνούμε αυτούς τους ανθρώπους σαν να ήταν δικοί μας. Τα πάντα έχουν σταματήσει αυτή τη στιγμή.

Η ανθρώπινη ζωή είναι πάνω από όλους κι από όλα κι όταν χάνονται τόσες πολλές με τέτοιο τραγικό και άδικο τρόπο, τότε το μόνο που σου μένει να κάνεις είναι να κλάψεις βουβά. Η χώρα είναι πολλαπλά τραυματισμένη αυτή τη στιγμή. Το δυστύχημα αυτό δεν πρέπει να ξεχαστεί. Οπως ακριβώς συνέβη με το Μάτι. Είναι εθνικές τραγωδίες που μας καθορίζουν. Που πρέπει, έστω και με σκληρό τρόπο, να μας υπενθυμίζουν πως το μέτρο των πάντων είναι ο άνθρωπος.

Ας μείνουμε κοντά στους ανθρώπους που πονούν. Κι ας μην τους ξέρουμε. Εστω με τη σκέψη. Σήμερα ένα ματωμένο κρέπι κυματίζει πάνω από τον ουρανό της Ελλάδας.

 

Διαβάστε ακόμα: Κωνσταντίνος Φίλης. «Ηγέτες σαν τον Πούτιν πέφτουν μόνο με πάταγο».

 

 

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top