Το αρμόδιο υπουργείο και φυσικά η κυβέρνηση οραματίζεται να φτιάξει εντός του Ελληνικού μια μικρή πολιτεία που θα έχει δικό της… θεό.

Διαβάζει ο έλληνας νομοθέτης επιστημονική φαντασία ή απλώς οραματίζεται πολιτείες των ολίγων αρίστων και μας προετοιμάζει (ανερυθρίαστα) από τώρα;

Το ερώτημα είναι, προφανώς, ρητορικό, επομένως βάσιμα καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Άδωνις Γεωργιάδης, εκτός από βαφτίσεις εν μέσω καραντίνας, κάνει κι άλλα πράγματα πιο περίεργα. Αν παρατηρήσει κανείς με προσοχή το σχέδιο νόμου που κατατέθηκε στη Βουλή για την περιβόητη επένδυση στο Ελληνικό, θα πέσει το μάτι του σε ένα «μαργαριτάρι» που είναι ικανό να δοκιμάσει τα δημοκρατικά του ένστικτα.

Αναφέρει συγκεκριμένα το σχέδιο νόμου: «Επιτρέπεται η κατασκευή περιφράξεων για διαχωρισμό δραστηριοτήτων και λειτουργιών, ακόμα και εντός του ίδιου γηπέδου, κατά παρέκκλιση κάθε άλλης διάταξης». Επιπλέον, «για την οριοθέτηση του Μητροπολιτικού Πόλου Ελληνικού – Αγίου Κοσμά επιτρέπεται η κατασκευή περίφραξης περιμετρικά της συνολικής έκτασης κατά παρέκκλιση κάθε άλλης διάταξης».

Ακόμη και στις πιο ακριβές περιοχές του αστικού ιστού (βλ. Εκάλη, Ψυχικό κ.λπ.) δεν απαγορεύεται -προφανώς- η ελεύθερη κίνηση των πολιτών.

Για να κάνουμε πιο απτό: η πρόσβαση στις περιοχές κατοικίας που θα διαμορφωθούν ή σε όποια άλλη χρήση επιλέξει ο επενδυτής ενδέχεται να μην είναι ελεύθερη, αλλά ελεγχόμενη (gated community), ενώ οι νέες περιοχές να είναι αποκομμένες από τις υπόλοιπες γειτονιές του Ελληνικού.

Σαν να λέμε: το αρμόδιο υπουργείο και φυσικά η κυβέρνηση οραματίζεται να φτιάξει εντός του Ελληνικού μια μικρή πολιτεία που θα έχει δικό της… θεό και δεν θα συγχρωτίζεται με την «πλέμπα». Χωρίς, φυσικά, αυτό να σημαίνει πως θα γίνει de facto.

Αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη μπορεί να βρει κανείς ελάχιστες τέτοιες ελεγχόμενες περιοχές. Yπάρχουν, αλλά δεν είναι τόσες πολλές.  Αντίθετα για λίγους ασφάλειας, απομόνωσης ή κοινωνικού διαχωρισμού υφίστανται σε χώρες με άλλα χαρακτηριστικά όπως επί παραδείγματι: η Βραζιλία, η Αργεντινή, η Τουρκία, η Κίνα, το Πακιστάν. Αυτό από μόνο του δίνει ένα μέτρο του πόσο ξένες είναι αυτού του είδους οι πρακτικές με την κουλτούρα της χώρας μας.

Αξίζει να σκεφτούμε το πιο απλό: ακόμη και στις πιο ακριβές περιοχές του αστικού ιστού (βλ. Εκάλη, Ψυχικό κ.λπ.) δεν απαγορεύεται η ελεύθερη κίνηση των πολιτών. Μπορεί να μην έχουν όλοι το βαλάντιο να αγοράσουν ένα σπίτι σε αυτές τις περιοχές, αλλά ουδείς απαγορεύει σε κανέναν Έλληνα πολίτη ή ξένο επισκέπτη να πάει ως εκεί. Αλλωστε, η ελεύθερη μετακίνηση των πολιτών είναι βασικός πυλώνας της δημοκρατίας. Μπορεί εν μέσω καραντίνας να έχει περισταλεί αυτή η ελευθερία, αλλά δεν θα είναι για πάντα.

Δείγματα παρόμοια έχουμε δει μόνο στη μεταολυμπιακή χρήση δύο πολύ μικρών οικιστικών συγκροτημάτων (λ.χ. «Ηλιδα» στο ΟΑΚΑ), αλλά δεν υπάρχει καμία σύγκριση μ’ αυτό που επιθυμεί να οικοδομήσει στο Ελληνικό το υπουργείο Ανάπτυξης και Επενδύσεων.

Παράπλευρο, και ουχί αμελητέο, θέμα είναι κι αυτό της πρόσβασης στη θάλασσα. Επί του θέματος υπουργείο Περιβάλλοντος, σε ανακοίνωση που εξέδωσε, σημειώνει ότι η πρόσβαση στην παραλία και στο πάρκο θα είναι απρόσκοπτη, χωρίς βέβαια να αναφερθεί στις περιοχές που ο επενδυτής θα χτίσει. Αρα, κι εδώ υπάρχει μια γκρίζα ζώνη που δεν ξέρουμε τι θα φέρει στην επιφάνεια όταν η πολιτεία στο Ελληνικό θα έχει κατοικηθεί.

Η επένδυση στη συγκεκριμένη περιοχή, δεν χωράει αμφιβολία, έπρεπε να είχε γίνει εδώ καιρό. Είναι ένα σπάνιο «φιλέτο» στην Αθηναϊκή Ριβιέρα και είναι αδιανόητο να μην έχει προχωρήσει η ελληνική πολιτεία εδώ και καιρό στην αξιοποίησή της. Αλλο πράγμα, όμως, είναι μια σοβαρή επένδυση που θα αποφέρει κέρδη στο ελληνικό Δημόσιο κι άλλο να σκέφτεται να δημιουργήσει μια κοινότητα ευνοούμενων, των οποίων τα προνόμια θα δοκιμάζουν δημοκρατικά κεκτημένα.

 

Διαβάστε ακόμα: Αξίζει να επενδύσει κανείς σε ακίνητο εν μέσω κορωνοϊού;

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top