Μία από τις τελευταίες φωτογραφίες του Εμμανουήλ Κριαρά, σε ηλικία 107 ετών. Credit: Λευθέρης Πλακίδας / Άγγελος Ζυμαράς, για το περιοδικό Status.

Μία από τις τελευταίες φωτογραφίες του Εμμανουήλ Κριαρά, σε ηλικία 107 ετών. Credit: Λευθέρης Πλακίδας / Άγγελος Ζυμαράς, για το περιοδικό Status.

Στην ερώτηση «Είναι ευτυχία να είναι κανείς Έλληνας σήμερα;», απαντώ: Καθόλου. Φυσικά δεν είναι κατάλληλη η στιγμή να μιλήσομε για την «ελληνικότητα» και για το τι σημαίνει «νεοελληνική ταυτότητα». Σήμερα έχομε να αντιμετωπίσομε μεγάλα, αμεσότατα προβλήματα ως Νεοέλληνες.

Τη στιγμή αυτή που μιλάμε, έχομε επιτέλους αποκτήσει κυβέρνηση. Το πρόβλημα είναι ουσιαστικά να ομονοήσουν τα δύο μεγαλύτερα σημερινά κόμματα για να βγούμε από το αδιέξοδο. Με την εμμονή και την επιμονή δεν βρίσκομε λύση. Χρειάζεται απαραιτήτως κάποια ουσιαστική συμφωνία μεταξύ των σημερινών μεγαλύτερων κομμάτων. Είναι απαραίτητο να δούμε την πραγματικότητα κατάματα. Στην τακτική που τις τελευταίες δεκαετίες ακολουθήσαμε, αποδειχτήκαμε ηττημένοι.

«Xρειάζεται να αλλάξομε πολιτικό σύστημα. Να μειωθεί ο αριθμός των βουλευτών, καθώς και ο μισθός τους. Να πάψει η ηγεμονία των αρχηγών των κομμάτων, καθώς και η επιχορήγηση των κομμάτων».

Αλλά τι συγκεκριμένα επιβάλλεται να κάνομε σήμερα; Δεν είμαι οικονομολόγος ούτε κοινωνιολόγος ούτε, βέβαια, πολιτικός. Διαβάζω στις εφημερίδες τα άρθρα των ειδικότερων και φροντίζω να κατατοπίζομαι. Λοιπόν νομίζω ότι χρειάζεται να αλλάξομε πολιτικό σύστημα. να μειωθεί ο αριθμός των βουλευτών, καθώς και ο μισθός τους. να πάψει η ηγεμονία των αρχηγών των κομμάτων, καθώς και η επιχορήγηση των κομμάτων. να αλλάξει η νοοτροπία των κομμάτων, καθώς και η νοοτροπία του καθενός μας.

Εννοώ, υποχώρηση των εγωιστικών τάσεων. Αναγνώριση των δικαιωμάτων και του άλλου πολίτη. Δύσκολο, αλλά απαραίτητο. Όταν έχω την αδυναμία να προτιμηθεί οπωσδήποτε ο γιος μου για μια θέση, υποθάλπω την αδυναμία του βουλευτή να υπηρετεί οπωσδήποτε και γίνομαι ουσιαστικός αίτιος αδικίας σε συνανθρώπους μου. είναι ανάγκη να τονωθεί η απονομή δικαιοσύνης από τα δικαστήρια. να τιμωρηθούν επιτέλους οι κατεξοχήν ένοχοι για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί. να πάψει η αδιαφορία πολλών διανοουμένων για τα πολιτικά πράγματα. Συνειδητά να μιλήσουν και να φωνάξουν. τέλος (όμως όχι τελευταίο), προσπάθεια να μείνομε στο ευρώ και την ευρωζώνη.

 

// Το κείμενο δημοσιεύτηκε τον Φεβρουάριο του 2012 στο περιοδικό STATUS, στο πλαίσιο ενός αφιερώματος (που είχε επιμεληθεί ο Γιάννης Τζανετάκης) με τίτλο «Είναι ευτυχία ή δυστυχία να είσαι Έλληνας;».

Έχει διατηρηθεί η ορθογραφία του συγγραφέα.

Διαβάστε ακόμα: Ίων Δραγούμης και η σημερινή εθνικιστική ακροδεξιά

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top