Αξιότιμη Kυρία, Aξιότιμε Kύριε,
Eπιτρέψτε μου, παρακαλώ, να διατυπώσω τις ακόλουθες σύντομες παρατηρήσεις: Δύο είναι τα χαρακτηριστικά που καθόλου δεν ταιριάζουν στο μοντέρνο: Η στασιμότητα και η νωθρότητα. Δόκιμες στάσεις, λιγότερο ή περισσότερο παρατεταμένες – ασφαλώς και επιλέγει κάθε φορά η φύση. Όπως, άλλωστε, και η κοινωνία των ανθρώπων. Γι’ αυτό μιλάμε για βιώσιμα, προσαρμοστικά γνωρίσματα της ζωής, και στην περίπτωση των κοινωνιών μας για σταθερούς, λειτουργικούς θεσμούς.
Μοιραίως, όμως, έρχεται κάποια στιγμή, κατά καλότυχη σύμπτωση, η ώρα του καινούργιου. Και τότε, βέβαια, σημαίνει και η ώρα της ανατροπής. Πιστεύω πως αξίζει εδώ να παραφράσουμε τον Αντρέ Μπρετόν: Το μοντέρνο ή θα είναι ανατρεπτικό ή δεν θα είναι. Και βέβαια μόνο νωθρό δεν μπορεί να είναι. Ή θα είναι ενθουσιώδες ή τίποτα.
Και να που στην ανεκδιήγητη πλέον χώρα μας, το παράδειγμα του Ε.Μ.Σ.Τ., τις τύχες του οποίου διαχειρίζεστε, έρχεται να μας μάθει, με τις συνεχείς ολιγωρίες ως προς την έναρξη λειτουργίας του Μουσείου στο ΦΙΞ, πως το μοντέρνο και στάσιμο μπορεί να είναι και νωθρό.
Σκεφτείτε το καλά, κα Καφέτση και κε Κλαμαρή, και δώστε ένα τέλος στις θρυλούμενες αντιδικίες στο εσωτερικό της Διοίκησης του «νέου» αυτού Γιοφυριού της Άρτας. Εκτός, βέβαια, αν θέλετε να μας πείσετε κι εσείς πως ο νέος είναι ωραίος, αλλά ο παλιός είναι αλλιώς.
Καλή και άγια, δεν λέω, η νοσταλγική διάθεση, αλλά και, ο, πόση καψούρα κρύβει η επισφαλής αυτή απόπειρα διάψευσης της αναπόδραστης εξέλιξης.
Φιλικά και με εκτίμηση,
Δημήτρης Ποταμιάνος
Ο Δημήτρης Ποταμιάνος είναι Ομότιμος καθηγητής Επικοινωνίας και συγγραφέας.
Διαβάστε ακόμα: Προς την Όλγα Κεφαλογιάννη, Υπουργό Τουρισμού.