Γκερντ Μίλερ και Τζατσίντο Φακέτι στο Ιταλία-Γερμανία 4-3, το γνωστό ως «Game of the Century» στο Παγκόσμιο του Μεξικού το 1970.

Γκερντ Μίλερ και Τζατσίντο Φακέτι στο Ιταλία-Γερμανία 4-3, το γνωστό ως «Game of the Century» στο Παγκόσμιο του Μεξικού το 1970.

Στις… παρυφές ενός ακόμα Μαγικού Βουνού κι ενός –θα δούμε πόσο μεγάλου– Μουντιάλ, κατά τα εδώ γύρω πρότυπα αφημένος κι εγώ στη νοσταλγία πάμπολλων ως τώρα αθλητικών αναμνήσεων, σκέφτηκα μια ενδεκάδα προσωπική μεγάλων στιγμών του ποδοσφαίρου και όχι μόνο να ξαναθυμηθώ και να δηλώσω, από πολύ μικρός που οι Ματιές στα Σπορ παράλληλα με την άλλη ζωή μου πήγανε, κι εξακολουθούν να πηγαίνουν.

Αρχίζει το ματς, λοιπόν, κι ο Διακογιάννης ακόμα σ’ εφημερίδα υπάρχει έστω κι εκτάκτως, αυτός ο εκτός συναγωνισμού εκλεκτός και λιτός των στιγμών μας σχεδόν όλων συμπαραστάτης, που από τις αρετές του τις πάμπολλες καμία σαν να μην κληρονόμησε κανείς εκ των διαδόχων του –μόνο το μόνο του ελάττωμα ένας, τα ανύπαρκτά του νι πριν το πι, το κάππα και το ταυ στ’ αρχικά των λέξεων με τα ψιλόπνοα σύμφωνα. Ας είναι …

1. Το ΑΕΚ-Σλάβια 89-82 το 1968 πρώτο και καλύτερο για μένα πάει, τον και πολύ πιτσιρικά τότε, τον απέξω από το Παναθηναϊκό Στάδιο με τις άλλες 80 χιλιάδες (!), που δεν μπόρεσαν να μπουν. Με τον πατέρα μου στο Λονδίνο άρρωστο βαριά λίγο πριν φύγει, και με την αιώνια του υπέροχα αποτρελαμένου τότε άλλου Γεωργίου φωνή, του Βασίλη, αυτή πραγματικά να μας συνεπαίρνει και να μας δονεί. Το πρώτο Κύπελλο Ευρώπης οπουδήποτε, και να το ’χει η ομάδα μου πάρει. Τρομερό!

Το ΑΕΚ – Κουήν’ς Παρκ Ρέιντζερς 3-0 το 1977, με τον Μαύρο να ’χει κολλήσει τα δύο πρώτα γκολ στη ρεβάνς του 0-3, με τον Παπαϊωάννου να πετάει σαν γεράκι στον αέρα…

2. Το Ιταλία-Γερμανία 4-3 δεύτερο, το γνωστό ως «Game of the Century» στο Παγκόσμιο του Μεξικού το 1970, στον ημιτελικό εκείνον τον απίστευτο, που όσα κορμιά είχανε απομείνει όρθια πέφτανε το ένα μετά το άλλο, κι ο Ρίβα κι ο Μπονισένια σχεδόν ως Ελ Σιντ από την κούραση διαλυμένοι σκοράρανε, στην παράταση, βέβαια, τους Γερμανούς τούς πάντα σκυλιά και με τον Μπεκενμπάουερ με τις γάζες σαν μούμια κάπως τυλιγμένον, με τα πολλά, με τα πολύ πολλά αποκλείοντας.

3. Το Παναθηναϊκός-Ερυθρός Αστέρας 3-0 το 1971, στον ημιτελικό πριν το Γουέμπλεϊ ύστερα, στη ρεβάνς του 1-4 στο Βελιγράδι. Κι η απόκρουση εκείνη η πανδύσκολη του Κωνσταντίνου με τη σκόνη της μπάλας σαν από σφαίρα σε Γουέστερν μετά «-Το γκολ του Καμάααααααρα, το γκόλ του Καμάααααααρα!», κι οι Ολυμπιακοί τότε στο Λονδίνο μαζί με την Ελλάδα όλη, με τον Γουλανδρή τους επικεφαλής…

36γ

«Πρώτο και καλύτερο για μένα το ΑΕΚ-Σλάβια 89-82 το 1968 στο Παναθηναϊκό Στάδιο».

4. Το ΑΕΚ- Κουήν’ς Παρκ Ρέιντζερς 3-0 το 1977 στον προ-ημτελικό του Ο.Υ.Ε.Φ.Α, με τον Μαύρο να ’χει κολλήσει τα δύο πρώτα γκολ στη ρεβάνς του 0-3, με τον Παπαϊωάννου να πετάει σαν γεράκι στον αέρα και να κάνει το 3-0 ανάμεσα σε δύο πανύψηλα σέντερ-μπακ τέρατα, ο Μίμης του Ένα κι εξήντα, και με τον Φάντροκ να κρατάει μια αλλαγή ως το τέλος της παράτασης, και να βάζει τον μεγάλο Χρηστίδη στη θέση του τότε εξαιρετικά φορμαρισμένου Στεργιούδα, κι αυτός να τους πιάνει τα πέναλτι και να στέλνει τις καρδιές μας εκδρομή στον ουρανό.

5. Το Ελλάς-Ρωσία 103-101 το μυθικό στην παράταση το 1987 στο Ειρήνης και Φιλίας, κι ο Καμπούρης της Παναγίας του Μπάσκετ μας να ευστοχεί, κι ο Φιλίππου να μη μπορεί να δει, κι ο Γκάλης να μην παίζεται με το μάτι γυαλισμένο και δολοφονικό, κι ο Γιαννάκης υπερ-ήρωας δίπλα του, στου Τκατσένκο τον βαρύ κι ασήκωτο δρόμο με τη θέλησή του θυσιασμένος, με όλους κι όλα εκείνες τις μέρες μας εκτός εαυτού, όμως σ’ έναν πολύ καλό άλλο μας εαυτό ξαφνικά αφιερωμένοι.

6. Το Βουλιαγμένη-Ρόμα στο πόλο το 7-6 το 1997, και το πρώτο Κύπελλο και για το πόλο μας επιτέλους, με του Γιαννουρή τις δύο κιόλας τότε δεκαετίες πολύ σκληρή δουλειά, που έφερε όλο μαζί το άθλημά μου το κάποτε αγαπημένο στην πρώτη γραμμή της Ευρώπης, σε γυναίκες πιο πολύ, πάλι της Βουλιαγμένης πρωτοστατούσης, και στους άνδρες επίσης, αλλά σποραδικά. Κι ένα Ο.Α.Κ.Α. εκείνο το φωτεινό απόγευμα φίσκα από κόσμο αφανάτιστο, περήφανο σαν να ’τανε οι Μπέμπηδες δικά τους παιδιά. Κι εγώ, που είχα πάει στη Βουλιαγμένη από τον Ολυμπιακό όταν ο Ν.Ο.Β. ήταν ακόμα στην 4η Εθνική, πώς να μην συγκινηθώ όσο λίγες φορές στη ζωή μου, πώς να μην τρέχουν τα μάτια μου;

(συνεχίζεται)

Σημ.: Το Μέρος Β’ την επόμενη Κυριακή.

Δείτε ακόμα: Αυτά είναι τα top 5 γκολ της Εθνικής Ελλάδος

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top