Όταν έπεσαν τα τσιμέντα: Πέντε NBAers που πέρασαν τον Ατλαντικό για να παίξουν στην Ελλάδα 
Πειράζει που ονειρευόμαστε μια ελληνική ομάδα σε ένα ευρωπαϊκό τελικό; 
Ο Μητσοτάκης πέταξε την μπάλα στην εξέδρα. Δεν ξέρει πώς να λύσει το θέμα της βίας στα γήπεδα 
«Κοράκι», εσύ σούπερ σταρ! 
Ευρωπαίος Ολυμπιακός; Καλύτερα… Μπαλτάκος εσωτερικού 
Φυλάξ’ τε τον Πέρση, που λέει κι ο Ζουγανέλης, και καθαρίσαμε. Εύκολο ήταν;
Επειδή δεν τα ’παμε, ας τα πούμε λίγο τώρα, που κατακάθισε κάπως ο κουρνιαχτός: από τη μια το πληγωμένο θηρίο, η Γιουνάιτεντ η πολλή ξαφνικά στα σχοινιά, κι από την άλλη ο φιλόδοξος Έλληνας μάγκας, ο θριαμβευτής της στο Καραϊσκάκη, με το ιδανικό σκορ για διπλά παιχνίδια, το μεγάλο κι ελπιδοφόρο 2-0…
Κι από κοντά όλοι οι σπρώχτες, όλοι οι άνθρωποι του προέδρου, του εδώ γυμνού βασιλιά: «Θρύλε, μπορείς, μπορείς –εύκολα αυτή τη φορά– να προκριθείς! Η Μάντσεστερ ποτέ δεν ήταν χειρότερη, σέρνεται, τη βλέπεις, οπότε βουρ! Και η ευκαιρία η καθοριστική που ’χασε στο πρώτο ματς ο Φαν Πέρσι τυχαία ήταν, δεν πρόκειται να ξαναβρεθεί. Φυλάξ’ τε τον Πέρση, που λέει κι ο Ζουγανέλης, και καθαρίσαμε».
Έλα όμως που άλλα τα όνειρα, κι άλλη η μαύρη αυγή που ξημέρωσε: από τη μια ξαφνικά οι γέροι επανακάμψαντες σκληροί πολεμιστές Γκιγκς και Φέρντιναντ, μια συσπείρωση όλων, έστω και μιας ομάδας που παρέπαιε φέτος σ’ ένα πρωτάθλημα πρώτης γραμμής όμως, κι από την άλλη τα κακομαθημένα εδώ θρασίμια, οι Χολέμπες, οι Μανωλάδες και οι Μανιάτες οι τσαμπουκαλεμένοι αρχηγοί, να διαμαρτύρονται από το πρώτο λεπτό για όλα, πιστεύοντας πως κι οι ξένοι διαιτητές πέναλτι και κάρτες στην αιώνια πρωταθλήτριά μας δεν θα τολμούσαν ποτέ να δείξουν, να καταλογίσουν.
Και ο Πέρσης χτύπησε τρις –μέχρι να τον εξοντώσει οριστικά ο Μανωλάς με γονατιά υπέροχα… οπισθοδρομική. Και μας πήρε η κατηφόρα η πολύ μεγάλη, κι ο Ντομίνγκεζ Μήτρογλου αμ δεν γινότανε, και η καταστροφή πλησίαζε, τη βλέπαμε, και η καταστροφή ήρθε, και τ’ όνειρο έσβησε, κι ο Μόγιες ο ανίκανος να που πάει παρακάτω.
Αλήθεια, πού είναι ο Μήτρογλου; Να σας πω εγώ: είναι πια μόνο λεφτά στην τσέπη ο Μήτρογλου (αφαιρουμένων βέβαια των 10 εκατομμυρίων εις την νιοστή, που θα ’φερνε η πρόκριση κατά τον άλλον εθελοτυφλούντα σε όλα τ’ άλλα, έντυπο κι αντικειμενικό σχολιαστή, έναν ακόμα από ’κείνους που ως Χριστόδουλοι στις Επταετίες διαβάζουν τα μαθήματά τους και δεν παίρνουν είδηση για το κακό) κι όλο και πιο πολύ κινδυνεύουμε από τη φαρμακερή ελβετική Βασιλεία, όπως και τυφλός… μη-μάντης θα το προέβλεπε προ καιρού.
Ύστερα, κατόπιν εορτής, τα γνωστά: ο αφιονισμένος και look-who’s-talking αρχαίος ηρωικός παλίμπαις τερματοφύλαξ, πως μας αδίκησε κατάφωρα η διαιτησία, πως ήμασταν άξιοι αλλά άτυχοι, και η folie-a-plusieurs διαφόρων, που γράφουν ολόγυρα σαν με ψευδώνυμο ο Ευάγγελος…
Αλλά, αυγά έτσι δεν βάφονται. Χωρίς πρωτάθλημα, τυχαία έξω από ’δω θα κάνεις όσα κάνεις. Άμα πριονίζεις επίμονα το κλαδί που κι εσύ κάθεσαι και τα βρίσκεις όλα εύκολα επί χρόνια στην… καθισιά σου, να τα αποτελέσματα, και το μέλλον κι άλλα τέτοια ωραία, αλίμονο, σου επιφυλάσσει.
Μια μικρή παρηγοριά, βέβαια, πολύ μικρή, είναι πως τώρα η Γιουνάιτεντ θα φάει πιθανότατα τις τεσσάρες από τη Μπάγερν, που θα ’τρωγες εσύ. Κάτι είναι κι αυτό, δεν μπορώ να πω.
Υ.Γ.: Α, και κάτι ακόμα: Όπως μεγάλοι πατριώτες και ταγοί του ελληνισμού δεν είναι οι χρυσές αηδίες εννοείται, έτσι και με τις ομάδες. Καλύτεροί τους φίλαθλοι και οπαδοί είναι όσοι τους λένε την αλήθεια.
Ο Σωτήρης Κακίσης είναι ποιητής.
Δείτε ακόμα: Τα top 5 γκολ της Εθνικής Ελλάδος
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
