Οι τρεις μήνες που θα διαρκέσουν δεκαπέντε

Τώρα αρχίζει το κυρίως πολιτικό παιχνίδι για τους τρεις αρχηγούς (φωτογραφίες: sooc).

Αφού λοιπόν τελείωσε να παίζει με την ημερομηνία των εκλογών, όπως τα αγοράκια που κουράζονται να παίζουν με τα στρατιωτάκια τους (θα λέγαμε «με τα τραινάκια τους», αλλά με νωπή την φρίκη των Τεμπών και την πυραμίδα των συγγνωμών δεν θα ήταν πρέπον…) δρομολόγησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης την χώρα προς εκλογές «τον Μάϊο».

Βέβαια, μέχρι να δούμε τον Φρούραρχο της Βουλής να θυροκολλά το αρμόδιο χαρτί μην σιγουρεύεστε: ο Κ. Μητσοτάκης – όχι εκ των ασήμαντων πολιτικών της Μεταπολίτευσης, να το έχουμε πει αυτό – έδειξε να την χαίρεται τόσο την «προνομία» (έτσι του την διδάξαμε, οι του Τύπου) τού να προσδιορίζει την ημερομηνία των εκλογών, ώστε ακόμη και τώρα ένα flou artistique το έχει αφήσει. Πάντως, τώρα ξεκινάει ένα «υπέρθερμο πολιτικό τρίμηνο»), για να ακολουθήσουμε την άλλη δημοσιογραφική κοινοτοπία.

Θα προτείναμε στον αναγνώστη να προσδεθεί για αναταράξεις. Και να οπλισθεί με υπομονή, γιατί το εν λόγω τρίμηνο υπόσχεται/απειλεί να εξελιχθεί σε 15μηνο. Ιδού γιατί και πώς: Η πρώτη φάση , εκείνη της προκήρυξης και διεξαγωγής εκλογών, θα τερματισθεί ούτως ή άλλως με τις ολιγοήμερες διερευνητικές εντολές για σχηματισμό Κυβέρνηση που θα φανούν να διαρκούν μήνες και μήνες και μήνες, έτσι που θα πυκνώσει ο χρόνος!

Έχοντας πείσει τον εαυτό του, έχοντας και την ενίσχυση των συμβούλων του και την ψυχική στήριξη των αρχολίπαρων της εξουσίας (όχι! δεν είναι κακιά λέξη, βυζαντινή καταγωγή έχει και υποδηλώνει εκείνους που χαϊδολογούν τους άρχοντες της εποχής), ότι λειτουργεί ως Κυβερνήτης, ο αρχηγός της ΝΔ έχει διακηρύξει σταθερά ότι θα αποδιώξει από πάνω του την πρώτη εντολή καθώς – καταλαβαίνει κανείς – το DNA του Έλληνος (ή κάτι αντίστοιχο) επιβάλλει αυτοδυναμία/αυτο-υπονομεύοντας κάθε συζήτηση για συνεργασίες. Ακόμη περισσότερο για συμπορεύσεις.

Έρχεται ύστερα η δεύτερη εντολή – αν βέβαια η Κυρία Κάλπη επιβραβεύσει τις δημοσκοπήσεις – στον Αλέξη Τσίπρα, με παλιννοστήσαντα και ενεργό τον Παύλο Πολάκη, ο οποίος Τσίπρας θα κληθεί να συνδυάζει την (περίπου) απλή αναλογική «του» και το αντίστοιχο αίτημα για προοδευτική διακυβέρνηση με το ιδεολόγημα περί απόρριψης μιας Κυβέρνησης «ηττημένων»: θάχει ενδιαφέρον αυτή η διαχείριση.

Έπεται η τρίτη εντολή, με το «ούτε»/ «ούτε» Νίκου Ανδρουλάκη που τσαλακώνει τα αρχηγικά «εγώ» των δυο και με την έμφαση στο Πρόγραμμα ΠΑΣΟΚ (ανηφορική υπόθεση το να ζητάς συναίνεση προς μια κατεύθυνση συγκυβέρνησης με βάση πολυσέλιδα κείμενα, σε εποχές εικόνας και ατάκας). Αν, δε, οι ζοχαδιακοί αρχηγοί κομμάτων –  χαρακτηρισμός που υποδηλώνει και προβλέπει την τοξικότητα της προεκλογικής εκστρατείας – δεν έχουν φροντίσει να τσιμεντώσουν εξαρχής την άρνηση κάθε συζήτησης μεταξύ τους, θα υπήρχε και η «τέταρτη εντολή», δηλαδή η αναζήτηση δυνατότητας σχηματισμού Κυβέρνησης –  δυνάμενης να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή, όπως εκείνη θα έχει εκλεγεί στις 21/28 Μαΐου – με κέρασμα τσίπουρου ή σουμάδας από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Ας θεωρήσουμε όμως ότι το ιερό Γκράαλ της αυτοδυναμίας όντως κατανικά κάθε άλλη σκέψη. Τότε, ο δρόμος παρευθύς ανοίγει για τις δεύτερες κάλπες – μετά την ορκωμοσία των βουλευτών, την διεκδίκηση ή/και απόκτηση κάποιων ρηχών προνομίων βραχείας θητείας. Υπάρχουν προηγούμενα προς μίμησιν. Τις κάλπες της εκ νέου ενισχυμένης αναλογικής. Νέες καμπάνιες, νέες – υποθέτει κανείς – ακρότητες πολιτικής αντιπαράθεσης, νέα περιθωριοποίηση – πιστέψτε μας – της ουσίας. Εμβληματικές κινήσεις ή προαναγγελίες (αναθεώρηση του Συντάγματος, θεσμοποίηση του Επιτελικού Κράτους από την μια, αποξήλωση μεταρρυθμίσεων της τελευταίας 4ετίας από την άλλη) θα κληθούν να σαγηνεύσουν τους πολίτες – όσο δηλαδή οι μνήμες τροπολογιών και ταξιμάτων δεν θα τον έχουν μετατρέψει σε πελάτες.

Ύστερα; Ύστερα… αποτέλεσμα! Αληθινό αποτέλεσμα, της Κυρίας Κάλπης, όχι δημοσκοπικό. Αν βρεθεί η Νέα Δημοκρατία (ιδίως αποΚαραμανλοποιημένη) στην αυτοδυναμία «του», τότε ο Κυριάκος Μητσοτάκης οριστικά θα μιλά από μικρό βάθρο/σκαλάκι σαν εκείνο που τον σήκωνε – κι ας είναι ήδη ψηλός – πάνω από το πλήθος στην συγκέντρωση του Μαρουσιού προ ημερών. Αν απέχει πολύ από τον ιερό στόχο, τότε ο Κυριάκος μπορεί να θυμηθεί μιαν μόνιμη αλήθεια του κομματικού χώρου της Ν.Δ.: δεν αγαπά τους χαμένους. Καθόλου! Στα ενδιάμεσα αποτελέσματα, δουλίτσα για να τιθασσευθεί το καταγεγραμμένο αποτέλεσμα…

Όχι τρομερά διαφορετικές οι προκλήσεις στον ΣΥΡΙΖΑ. Άμα στις δεύτερες κάλπες «βγει» κάτι που ερμηνεύεται ως επιτυχία, τότε ο Αλέξης Τσίπρας θα χρειαστεί να χτίσει – με εσωτερική νάρκη την Πολακιάδα – κάτι σαν βάση διακυβέρνησης, επί θεμελίων συνεννόησης (Ξαναδιαβάστε το). Άμα υπάρξει αστοχία, εσωστρέφεια και πάλι εσωστρέφεια.

Πόσες φορές θα βρεθούμε μπροστά στην κάλπη τους επόμενους μήνες (φωτογραφία: sooc)

Και το πάλαι ποτέ διαλάμψαν ΠΑΣΟΚ, ύστερα ΕΛΙΑ, ύστερα ΚΙΝΑΛ ήδη σε Ανδρουλάκεια πορεία; Αυτό – ειλικρινά και με συμπάθεια (sympathy, εκ του συμπάσχω) θα χρειαστεί να έχει ξεμπλεχτεί από τις συστροφές χειρισμών και να διαχειριστεί συνεργασίες – στις οποίες ομνύει – και προγραμματικές καταλήξεις. «Οι άλλοι» (πλην ΚΚΕ, που ούτε αυτήν την φορά θα αποτολμήσει Φλωράκειο άνοιγμα στον έξω κόσμο: άμα καείς στον χυλό, φυσάς και το γιαούρτι) θα χτίζουν επιχειρήματα για το αύριο. Ή το  μεθαύριο.

[Μια ενδιάμεση στάση: προϋπόθεση εργασίας, να μην προκύψει πρόβλημα με την απαγόρευση Κόμματος Κασιδιάρη εις χείρας Αρείου Πάγου. Άλλη ναρκοθετημένη πορεία, αυτή, αλλ’ ας υποθέσουμε ότι δεν ενεργοποιείται νάρκη – τώρα].

Με τα τούτα και με τα κείνα – θα σκεφτεί ο αναγνώστης – η εκλογική διαδικασία που ίσως δρομολογηθεί του Αγίου Γεωργίου και θα κάνει πρώτη στάση Κωνσταντίνου και Ελένης, θα καταλήγει με σχηματισμό Κυβέρνησης προς τον Δεκαπενταύγουστο. Με τρίτες κάλπες να μας απειλούν, μεν, αλλά κινδυνεύει με σουργελοποίηση το πολιτικό «μας» σύστημα – κι αυτό δεν το θέλουμε! Έτσι δεν είναι;

Εκεί όμως που το ωραίο αυτό αφήγημα καταλήγει και… πάμε για ΔΕΘ με ωραίες υποσχέσεις και για νέους σχεδιασμούς κλπ., έχουμε το φθινόπωρο Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές. Όπου κάθε ρωγμή που θα έχει ανοίξει απ’ αυτήν την συναρπαστική πολιτική πορεία, θα αρχίσει να εκδηλώνεται. Κι αυτό δεν είναι τίποτε μπροστά στις Ευρωεκλογές, που ακολουθούν «αναγκαστικά» τέλη της άνοιξης του 2024.

Όπως τις ζήσαμε, πρόκριμμα των θερινών εκλογών του 2019, την άνοιξη Ευρωεκλογών που «ξύπνησε» τον Αλέξη Τσίπρα από την επανάπαυση των δικών του δημοσκοπήσεων. Και εδραίωσε τον Κυριάκο Μητσοτάκη, το Επιτελικό Κράτος του και όλα τα συναφή.

Α, ναι, υπάρχουν εν τω μεταξύ και οι λεγόμενες «προκλήσεις πολιτικής»: ρυθμοί ανάπτυξης που θα αποεπιταχύνονται^. επιδραστική πολιτική που θα φθάνει στα όριά της^. αναταράξεις στον χρηματοπιστωτικό ορίζοντα^. γεωπολιτικά που θα συνεχίσουν να εξελίσσονται, ασχέτως του τι λέμε/τι πιστεύουμε εμείς^. Ελληνοτουρκικά μετά τα αγκαλιάσματα Δένδια-Τσαβούσογλου. Όμως αυτά, όταν βράζει το καζάνι της άμεσης εκλογικής αντιπαράθεσης αφήνονται για το «και όπου βγούμε»!

Γι αυτό, το υπέρθερμο 3μηνο-5μηνο που έχουμε μπροστά μας, το βλέπουμε σαν 15μηνο. Θααά δείξει.

Διαβάστε ακόμα: Ποιος ήταν ο «πρωταγωνιστής» στη χθεσινή εκπομπή του Σταύρου Θεοδωράκη;

TAGS :
Αλέξης Τσίπρας Κυριάκος μητσοτάκης πασοκ

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook