Εσύ με ποιόν είσαι;

Από την ατελή μεταρρύθμιση Διαμαντοπούλου στο αδιέξοδο Αρβανιτόπουλου, η παιδεία είναι μόνιμα στο καναβάτσο. Credit: Anna Diamantopoulou/Flickr

Ο νόμος Διαμαντοπούλου, μετά από όλες τις προβλεπόμενες διαβουλεύσεις για την επίτευξη της ευρύτερης δυνατής συναίνεσης, υπερψηφίστηκε στη Βουλή από μια πρωτοφανή πλειοψηφία το 2011.

Η κυβέρνηση τότε δημοσιοποίησε το τι θα γίνει, το πότε και το γιατί.

Ένα χρόνο μετά, η νέα κυβέρνηση υπέκυψε, ή εξυπηρέτησε ειδικά συμφέροντα εντός των Πανεπιστημίων (ίσως και τριγύρω από αυτά) και ψήφισε αλλαγές για να μετριάσει τη μεταρρύθμιση στα ΑΕΙ.

Σήμερα βρισκόμαστε με τα Πανεπιστήμια κλειστά για 14 εβδομάδες. Οι φοιτητές είναι σε απόγνωση, ενώ γονείς και κοινωνία παρακολουθούν για άλλη μια φορά το τανγκό του παραλόγου –αυτό που μας χαρίζει το πολιτικό σύστημα όποτε παλεύει μεταξύ τού «άλλα σκέφτομαι, άλλα λέω, άλλα ψηφίζω και άλλα εφαρμόζω» προκειμένου να εξυπηρετήσει ό,τι δεν μπορεί να ομολογήσει πως εξυπηρετεί.

Σύμφωνα με τους διοικητικούς υπαλλήλους των ΑΕΙ που απεργούν από την αρχή της χρονιάς, η ένταξή τους σε διαθεσιμότητα δεν ήταν μνημονιακή δέσμευση, αλλά πρόκειται για απόφαση του υπουργού Παιδείας & Θρησκευμάτων, κ. Αρβανιτόπουλου.

Ο υπουργός δηλώνει πως υπάρχει μελέτη αναδιοργάνωσης/αναδιάρθρωσης των διοικητικών υπηρεσιών των ΑΕΙ, την οποία επικαλέστηκε μάλιστα και στη Βουλή όταν πέταγε το μπαλάκι της διαθεσιμότητας των απεργών στον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης, κ. Μητσοτάκη. Αυτό, όμως, που κατέθεσε στα πρακτικά της Βουλής ήταν η εισήγησή του και όχι η μελέτη στην οποία «βασίστηκε»· ίσως αυτό εξηγεί και την σιωπή του κ. Μητσοτάκη. Ίσως και την οργή των υπαλλήλων, που πλέον έχουν καταθέσει μήνυση εναντίον του υπουργού, απαιτώντας την παράδοση της μελέτης, όπως προβλέπεται για τα δημόσια έγγραφα.

Άρα, υπάρχει (;) ένα σκεπτικό (η μελέτη) σύμφωνα με το οποίο πρέπει να γίνει μια τεράστια αλλαγή εντός των ΑΕΙ που ο υπουργός αρνείται να κοινοποιήσει τόσο στους εργαζόμενους, όσο και στην κοινωνία που καλείται για μια ακόμα φορά να «διαλέξει μεριά». Χωρίς στοιχεία, παρακολουθούμε την εκατέρωθεν ανταλλαγή αξιολογικών κρίσεων και χαρακτηρισμών, που βασίζονται σε αντανακλαστικά και όχι σε επιχειρήματα υπέρ του δημοσίου καλού –αυτού της Παιδείας. Ιδανικές συνθήκες για να αναστηθούν και όσοι αντιδραστικοί δεν ήθελαν εξαρχής καμία αλλαγή, από το 2011 που ψηφιζόταν ο νόμος Διαμαντοπούλου.

Να με συμπαθάτε αλλά, για μια ακόμα φορά, δεν θα «διαλέξω μεριά» σε αυτό το αίσχος, όσο κι αν μας ζητείται εκβιαστικά από όσα παρακολουθούμε στα ΜΜΕ. Θα απαιτήσω όμως από την κυβέρνηση και τον υπουργό να δημοσιοποιήσουν τις απόψεις τους, αντί των συνθημάτων των επικοινωνιολόγων τους, δίνοντας την περιβόητη μελέτη στη δημοσιότητα. Γιατί και ο αυτοματισμός έχει τα όριά του, ειδικά σε καιρό πολιτικής κρίσης.

Σχετικό podcast

TAGS :
παιδεία

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook