Nikos_Karanikolas-7263

Επόμενη μέρα, νέο επεισόδιο: «να πάμε στο λαό». Και πάλι από την αρχή η ίδια κουβέντα για εκλογές – λιγότερο τώρα πια – και δημοψήφισμα, ξανά και ξανά και ξανά.

Κάθε Δευτέρα φτου κι απ’ την αρχή, μηδενίζουμε κοντέρ και ξαναμετράμε μέρες για τη συμφωνία, για να φτάσει η Παρασκευή, να πούμε «ουφ, πλησιάζουμε» έχοντας κάποια είδηση που δίνει αυτήν την ένδειξη, στα κυριακάτικα φύλλα κάποια θα αποπνέουν αισιοδοξία και μετά θα έρθει κάποιου είδους διάψευση, η οποία συνήθως ήταν ακριβώς μπροστά στα μάτια μας. Σκεφτείτε το: αυτό είναι το pattern που ζούμε τις τελευταίες βδομάδες.

Η προηγούμενη έκλεινε με την αναμονή ενός πολυνομοσχεδίου, στο οποίο θα εντάσσονταν κάποια από τα μέτρα που συμφώνησε ή θα συμφωνούσε η κυβέρνηση με τους εταίρους. Ξαφνικά, αρχίσαμε να μιλάμε για «έντιμο συμβιβασμό» ως τον Ιούνιο. Ξαφνικά, η κυβέρνηση δείχνει κινητικότητα. Αλλάζει η «ομάδα διαπραγμάτευσης», αλλάζει η στρατηγική, κάνει συσκέψεις, υπουργικό συμβούλιο. Το πολυνομοσχέδιο πουθενά.

Η Πρωτομαγιά πάει καλά. Οι υπουργοί πάνε στις πορείες με τα σωματεία. Ο Γιάνης Βαρουφάκης από περίγελως των δελτίων γίνεται και πάλι ροκ σταρ. Του φιλάνε τα χέρια, χαμογελάει σε θείες, δίνει λεφτά σε έναν άστεγο, «δεν θέλω να κάνω δηλώσεις, δεν είναι για μένα όλα αυτά εδώ, είναι για τον κόσμο» λέει σε ξένη δημοσιογράφο, η οποία θα νόμιζε ότι τα πλήθη και τα κόκκινα γαρύφαλλα είναι μια συνηθισμένη υποδοχή του Γιάνη στο κέντρο της Αθήνας.

Επόμενη μέρα, επόμενο επεισόδιο στο γνωστό pattern: τα κυβερνητικά στελέχη ξαναξεκινούν το μπαράζ επιθέσεων. Η ομάδα είναι απίθανα καλοκουρδισμένη, το παραδέχομαι. «Είναι ιδεοληπτικοί, έχουν μεγαλύτερα χρέη από εμάς, άρα ο μόνος λόγος που μας χτυπάνε είναι πολιτικός» λέει ο ένας, «θυμηθείτε την παλιά φράση “τα γκαρσόνια της Ευρώπης”» λέει ο άλλος, «μην πιστεύετε τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν τον Έλληνα γονατισμένο να θέλει συμφωνία με τους νεοφιλελεύθερους» λέει ο τρίτος.

Κι έτσι η βδομάδα ξεκινάει και μαζί της ξεκινάει και πάλι το καρδιογράφημα της διαπραγμάτευσης, στα πρωινάδικα, με μια ακόμα συζήτηση για δημοψήφισμα, με μια ακόμα αλλαγή στρατηγικής, με μια ακόμα επιδιωκόμενη συμφωνία.

Όπου οι εταίροι και δη οι Ευρωπαίοι (από εκεί έχουν μείνει τα πιο πολλά λεφτά του δανείου, άλλωστε…) είναι ένα μάτσο τέρατα που χωρίς καμία αφορμή, ενώ έχουν απέναντί τους μια κυβέρνηση που τους απευθύνθηκε με καλή πίστη (εδώ γελάμε), τήρησε ό,τι είχε πει η ίδια ότι θα τηρήσει, συνεργάστηκε κ.λπ., έχουν βαλθεί να μας λιώσουν, για να μην ξαναψηφίσει ο κόσμος Αριστερά. Σατανικό, πράγματι.

Επόμενη μέρα, επόμενο επεισόδιο: επειδή και τα τέρατα έχουν το ευαίσθητο σημείο τους, η επόμενη φουρνιά στελεχών που θα δώσει συνεντεύξεις θα τονίσει ότι συμφωνία θα κλειστεί, γιατί οι επιπτώσεις ενός ελληνικού κανονιού θα είναι πολλαπλές, οικονομικές και γεωπολιτικές. Θα καταρρεύσει η παγκόσμια Οικονομία, θα τιγκάρουν οι πόλεις στους τζιχαντιστές, όπως το προτιμάει ο καθένας κι όποιο κοινό εκφράζει.

Επόμενη μέρα, νέο επεισόδιο: «να πάμε στο λαό». Και πάλι από την αρχή η ίδια κουβέντα για εκλογές – λιγότερο τώρα πια – και δημοψήφισμα, ξανά και ξανά και ξανά.

Κάπου στο βάθος είναι και τα ΜΜΕ, με μια χρονοκαθυστέρηση. Τα οποία, χθες, δυο μέρες μετά τα ενδελεχή ρεπορτάζ για τον ροκ σταρ ΥΠΟΙΚ ανακαλύπτουν ότι υπάρχει εμπλοκή στη συμφωνία από το ΔΝΤ. Για λόγους που το ΔΝΤ είχε ξεκαθαρίσει ένα μήνα και δύο βδομάδες πριν. Λεπτομέρειες. Ποιος ασχολείται το Σαββατοκύριακο με τέτοια ξενέρωτα θέματα; Εξάλλου, κι ο Γιάνης ήταν στην Αίγινα.

Κι έτσι η βδομάδα ξεκινάει και μαζί της ξεκινάει και πάλι το καρδιογράφημα της διαπραγμάτευσης, στα πρωινάδικα, με μια ακόμα συζήτηση για δημοψήφισμα, με μια ακόμα αλλαγή στρατηγικής, με μια ακόμα επιδιωκόμενη συμφωνία μέσα στο Μάιο, με μια ακόμα νέα συζήτηση που θα κάνει τον κύκλο της ως την Παρασκευή. Σαν την παλιά ταινία που ο τυπάς ζούσε την ίδια μέρα ξανά και ξανά, «η βδομάδα της μαρμότας» θα το πούμε εμείς.

 

Διαβάστε ακόμα: Ήρθε η ώρα να συγχαρώ τον Βαρουφάκη.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top