Ακροδεξιοί εξτρεμιστές έχουν αίμα στα χέρια τους όπως οι ισλαμιστές

H άνοδος των ακροδεξιών κομμάτων στην Ευρώπη ενθαρρύνει τους ακραίους (Photo by Daniel Schäfer/picture alliance via Getty Images/Ideal image).

Οι δολοφονικές επιθέσεις στο Ελ Πάσο και το Ντέιντον, το καλοκαίρι του 2019. Η «λευκή γενοκτονία» του Μπρέντον Τάραντ στη Ν. Ζηλανδία (Christchurch) τον Μάρτιο του περασμένου έτους. Με 51 νεκρούς.  Το μακελειό που διέπραξε ο νεοναζί Άντερς Μπρέιβικ  το 2011 στη Νορβηγία. 69 οι δικοί του νεκροί.

Ενδιαμέσως, στις 29 Ιανουαρίου 2017, στον Καναδά ένας 27χρονος άνδρας άνοιξε πυρ εναντίον πιστών που είχαν συγκεντρωθεί για την τελευταία προσευχή της ημέρας σε τέμενος του Κεμπέκ. Ο τραγικός απολογισμός ήταν έξι νεκροί και 35 τραυματίες. Και βέβαια να μην ξεχνάμε τις δεκάδες επιθέσεις από «πυροβολημένους» φονταμενταλιστές της οπλοκατοχής στις ΗΠΑ, τα τελευταία χρόνια.

Σήμερα, η διπλή επίθεση του γερμανού ακροδεξιού Τομπάιας Ρ. σε αραβικό καφενείο της πόλης Νάχαου κοντά στη Φρανκφούρτη που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο 11 ανθρώπων. Αν καταμετρήσει κανείς τα περιστατικά ακροδεξιάς βίας που έχουν σημειωθεί τα τελευταία χρόνια ανά τον κόσμο, θα ανακαλύψει πως υπάρχει ένα δυστυχές αντίβαρο στον εξτρεμισμό και τον μιλιταρισμό ενίων ισλαμικών τρομοκρατικών ομάδων. Το αίμα, φυσικά, δεν μπαίνει στη ζυγαριά. Οι αθώοι νεκροί δεν θα ζητήσουν ποτέ το λόγο, τα πολιτικά φρονήματα ή τα θρησκευτικά πιστεύω των δολοφόνων τους. Δεν έχουν, πια, αυτή τη δυνατότητα.

Από τη σκοπιά της κοινωνικής παρατήρησης, όμως, οφείλουμε να δούμε τους λόγους που ενισχύουν την ακροδεξιά πολεμική δίνοντάς της έτσι δολοφονικό έρεισμα. Σχετικά πρόσφατα, η αντιρατσιστική οργάνωση Anti-Defamation League (ADL) εκτίμησε ότι τα τελευταία χρόνια η ακροδεξιά ενισχύεται. Σύμφωνα με την ADL οι λεγόμενοι White Supremacists θεωρούν ότι οι λευκοί κινδυνεύουν να εξαφανιστούν, μια συνωμοσία που αποδίδουν μάλιστα  στους Εβραίους. Πιστεύουν ότι σχεδόν όλες οι πράξεις δικαιολογούνται εάν εξυπηρετούν τη «διάσωση της φυλής τους».

Αυτά στη δύση. Αλλά και η Ρωσία δοκιμάζεται από τη δράση εξτρεμιστικών οργανώσεων ακροδεξιάς κοπής και μάλιστα το φαινόμενο μοιάζει με τη λερναία ύδρα. Οσα κεφάλια κόβονται τόσα και περισσότερα εμφανίζονται στην πορεία. Δυστυχώς έχουν την ανοχή αν όχι την υποστήριξη ομάδων συμφερόντων γύρω από τον Πούτιν.

Και στη χώρα μας η Χρυσή Αυγή ευθύνεται για πάρα πολλές επιθέσεις κατά μεταναστών. Μπορεί να μην έχουμε αντίστοιχα φαινόμενα μαζικών δολοφονιών, όμως, είναι πρόδηλο πως οι θιασώτες της οργάνωσης δεν έχουν κρύψει ποτέ τις προθέσεις τους και τον μαγνητισμό που τους ασκεί η τυφλή βία.

Κάπως έτσι από την ρητορική του φυλετικού μίσους, μια παθογένεια που βιώνουν όλες οι δυτικές κοινωνίες στις μέρες μας, ο δρόμος προς την ένοπλη αποτύπωση του φαιού ιδεολογήματος περί καθαρότητας της λευκής φυλής είναι σπαρμένος με θύματα.

Καίτοι στις περισσότερες περιπτώσεις έχουμε να κάνουμε με το φαινόμενου του «μοναχικού λύκου», δηλαδή κάποιου αποσυνάγωγου ανθρώπου που ζητάει προσωπική δικαίωση διά του αφανισμού ή κάποιου ταραγμένου νου που οραματίζεται μια τέλεια κοινωνία αποτελούμενη μόνο από λευκούς, η επανάληψη του φαινομένου έχει τα χαρακτηριστικά γενικευμένης απόκλισης.

Υπάρχουν τμήματα πολιτών που θεωρούν πως η μέχρι πρότινος αποκλίνουσα συμπεριφορά ενός ατόμου που κραδαίνει όπλο και απειλεί να σκοτώσει «αλλότριους», τώρα, υπό το φως των νέων παγκοσμιοποιημένων συνθηκών αποτελεί μια πράξη ευθύνης – ου μην και ηρωισμού. Μπρος στο κύμα των μεταναστών που κατακλύζουν την Ευρώπη και ως άμεση απάντηση στις δολοφονίες που διαπράττουν ισλαμικές οργανώσεις, εμφανίζεται μια νατιβιστική/εθνικιστική «απάντηση» που δεν περιορίζεται στο επίπεδο της ακραίας ρητορείας, αλλά σκοπεί να βάψει τις διακηρύξεις της με αίμα.

Η σημερινή επίθεση στο Νάχαου της Γερμανίας οφείλει να μας βάλει σε σκέψεις για την συνεχιζόμενη άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη (Photo by Uwe Zucchi/picture alliance via Getty Images).

Οπως συμβαίνει πάντα: τα δύο άκρα συναντιούνται στο σημείο όπου το μέταλλο του όπλου αναλαμβάνει να υπερθεματίσει υπέρ μια μειοψηφίας που θεωρεί πως κατέχει τη σοφία της κυριαρχίας και της επιβολής. Εκεί όπου η εθνική ταυτότητα αντιστρατεύεται τον διεθνισμό κι εκεί όπου η θρησκευτική μυθοπλασία καταλύει τη φιλελεύθερη αποδοχή της διαφορετικότητας.

Τόσο οι ισλαμικές οργανώσεις όσο και οι ακροδεξιές παραφυάδες, παρά το γεγονός ότι εκκινούν από διαφορετικούς πόλους και οι στοχεύσεις τους είναι εκ διαμέτρου αντίθετες, αποτελούν τις σύγχρονες Συμπληγάδες στις οποίες προσκρούει η θέληση της πλειοψηφίας (ηχηρό παράδοξο) να αναζητήσει άλλες εναλλακτικές λύσεις (πέραν της βίας) για να λύσει ζητήματα της μετανεωτερικής φύσης των κοινωνιών.

Η ραγδαία αναβίωση υπερσυντηρητικών απόψεων που αποκτούν «σώμα» μέσω οργανώσεων ή ακραίων πράξεων είναι ένα ζήτημα που η Ευρώπη οφείλει να το αντικρίσει στα μάτια, να μην το φοβηθεί και σίγουρα να μην το υποτιμήσει. Απέναντι στους ακραιφνείς της ταυτοτικότητας που επιθυμούν να ορίσουν τα σύνορα με το αίμα των σκοτωμένων «αλλότριων» είναι ανάγκη να υψωθεί η ασπίδα των πολιτών με δημοκρατικό πνεύμα.

Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν, όμως, επειδή ακριβώς τείνουμε να δεχθούμε ως δεδομένο τα «εύκολα» θύματα των τρομοκρατικών οργανώσεων ή των ισλαμικών επιθέσεων αυτοκτονίας, αυτή η αλυσίδα του αναίτιου αίματος πρέπει να σταματήσει. Και, σίγουρα, να μην βρει άλλες λαβές για να μεγαλώσει ακόμη περισσότερο.

Διαβάστε ακόμα: Πλωτά Φράγματα στο Αιγαίο; Ούτε ο Τραμπ δεν θα το έκανε.

TAGS :
ακροδεξιά εθνικισμός Ισλαμ

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook