Φασούλι το φασούλι, αδειάζει το σακούλι…

Ο 15χρονος Σπανουδάκης με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα. Ο αθλητικός τύπος των Καταλανών τον χαρακτηρίζει «μικρό Μέσι»…

Διάβασα καλά; Δεν τον καλούσαν στις μικρές Εθνικές μας τον μικρό Δώνη και σκεφτόταν την Αγγλία, που έκανε κρα να τον έχει; Διάβασα καλά; Ο άλλος μας μικρός, ο μικρός αυτός Μέσι, ο Σπανουδάκης, με τις μικρές εθνικές της Γερμανίας προς ώρας θ’ αγωνίζεται;

Γιατί δεν είναι ένα και δύο. Είναι τρία, τέσσερα, πέντε, κι έξι παιδιά, και περισσότερα, τα ελληνάκια που περιλαμβάνονται στις μεγάλες ελπίδες του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Εκτός από τον Δώνη της Γιουβέντους δηλαδή και τον Σπανουδάκη της Μπαρτσελόνα, υπάρχει κι ο Ευμορφίδης στον Άγιαξ, κι ο Ρούσσος πάλι στη Γιουβέντους, ο Φορτούνης, βέβαια, στην Καϊζερσλάουτερν, αλλά κι ο Καντούτσης του Ατρόμητου, λέει, κι ο Βέργος του Ολυμπιακό, και, και, και, κι άλλοι που εγώ τώρα ξεχνάω ίσως, στις λίστες των σημαντικών ευρωπαϊκών ταλέντων.

Συνήθως τα παιδιά αυτά, εκτός εξαιρέσεων, στο εξωτερικό πια ψάχνουν την ανέλιξη και την τύχη τους. Ξενιτεύονται από κούνια στις ακαδημίες των μεγάλων συλλόγων, όπου το know how άλλο είναι, τελείως άλλο. Όπου τα πράγματα δεν είναι αέρα-πατέρα, όπως τις πιο πολλές φορές εδώ. (Όπου μόνο στο μπάσκετ μας κάτι έχουμε μάθει πια κι από μικρά στα ταλέντα το διδάσκουμε –όπου, μην ξεχνάμε, κι εκεί ολόκληρον Διαμαντίδη τον περιφρονήσαμε παταγωδώς στα μικράτα του. Όπου μόνο και στο πόλο μας, μέχρι να καταφέρουμε να αδρανοποιήσουμε τελείως Γιαννουρήδες και Ρούπακες, κάτι καλό ως πρόσφατα γινότανε).

Στο ποδόσφαιρό μας πάντως, που από το 2004 κι ύστερα φαίνεται πως έχουν κατά πολύ πληθύνει τα ταλέντα, ή οι παίκτες φεύγουν μεγαλωμένοι πια και πάνε και τους ξαναρχίζουν από την αρχή την ποδοσφαιρο-χρηστομάθεια, να τους βελτιώσουν έστω κι αργά ό,τι προλαβαίνουν, ή έρχονται αυτοπροσώπως κι ανελλιπώς οι σκάουτέρς τους στην Ελλάδα και μας παίρνουν το ψωμί μες από το στόμα, μιας κι εδώ δεν καταλαβαίνουμε Χριστό, κι αποθεώνουμε τους άσχετους για καλούς και θάβουμε τους καλούς ως άσχετους, μη μας ξεπεράσουν, μη τους βρούμε μπροστά μας ποτέ.

Μπροστά μας όμως τώρα πια θα τους βρίσκουμε, θέλουμε-δεν θέλουμε, στη Μπάρτσα, στη Γιούβε, στη Σάλκε, στη Ντόρτμουντ (τον Φετφατζίδη στην Τζένοα που δεν παίζει Ευρώπη, τον κρύβουμε πάλι τηλεοπτικά όσο θέλουμε)…

Κι ο χαμός εδώ γύρω θα συνεχίζεται στον αιώνα τον άπαντα. Ακόμα και στον Θρύλο, τον καβάλα πια σ’ όλα, από ομάδα ως επί το πλείστον ελληνική που θα ξαναβλέπαμε, γέμισε πάλι το Καραϊσκάκη μ’ όλες τις φυλές του κόσμου, και τους υπολειπόμενους Μανωλάδες, Σιόβες, Μήτρογλου και Σαμάρηδες, άμα μας τα χώσουν, κι αυτούς από του χρόνου μην τους είδατε, από ’κει πάν’ κι άλλοι.

Ελλάδα, σου λέει μετά ο άλλος. Και Κρίση. Και συσπείρωση. Και προσπάθεια γενική εκ των έσω. Αλλά κι Ελλάδα πάντα με τους χειρότερους στις εξουσίες όλες από πάνω, με τους πιο ανίκανους στα πόστα όλα, με τους πιο ιδιοτελείς κι αργυρώνητους επί σκηνής διαρκώς. Κι αν αύριο η Μπαρτσελόνα με τον Σπανουδάκη και η Γιουβέντους σχεδόν από φέτος με τον Δώνη στην πρώτη της ομάδα μάς ρίχνουν στ’ αυτιά όπου μας πετυχαίνουν, εμείς πάλι στην κακιά μας ώρα και στους ανάλγητους για τον καημό μας ξένους διαιτητές θα τα ξαναρίχνουμε. Εύκολα!

Υ.Γ. 1: Για να δούμε τι θα κάνουν πάντως κι ο νέος, ταπεινός Παναθηναϊκός με τις ακαδημίες του, κι η ακόμα πιο νέα και πιο ταπεινή Α.Ε.Κ. στα Σπάτα.

Υ.Γ. 2: Θα μου πεις: Τι να περιμένουν και τα παιδιά εδώ; Να μείνουν να παίζουν πού; Σε ποια γήπεδα; Σε ποια πρωταθλήματα;

Υ.Γ. 3: Άσχετο, μπασκετικό: Συνεχίζουν ακάθεκτοι οι πρόεδροι οι τόσο κατώτεροι από τις μεγάλες ομάδες τους: οι δύο να λένε ό,τι τους λένε, κι ο άλλος να λέει ό,τι του κατέβει…

O ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗΣ:

ΚΑΙ Ο ΔΩΝΗΣ:

Ο Σωτήρης Κακίσης είναι ποιητής.

TAGS :
γιουβέντους μπαρτσελόνα ποδοσφαιριστής Ποδόσφαιρο

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook