Ο Έλληνας φορολογούμενος πλήρωνε ευάριθμους αστυνομικούς για τη φύλαξη του κυρίου Φουρθιώτη.

Μπορεί να μην έχει εύηχη ονομασία, αλλά ο τενεκές δεν είναι ένα άχρηστο αντικείμενο. Γίνεται προβληματικό όταν αυτός που τον κατέχει πάει να τον πουλήσει ως κρύσταλλο Λιμόζ. Αν προσπεράσουμε τα γνωστά γεγονότα που συνθέτουν το σίριαλ «Φουρθιώτη» (αστυνομικοί για την ασφάλειά του, απειλές που κατήγγειλε ο πρώην υπουργός Γιάννης Βρούτσης και άλλα θέματα που μένουν να ερευνηθούν από τις αρμόδιες Αρχές), αυτό που μένει είναι η ανάρρηση σε ένα status που ξεπερνάει τη σκιά του ανδρός.

Είναι ο μόνος άραγε; Θα ήταν καθησυχαστικό να μιλούσαμε για μια περίπτωση που κατά τη γνωστή ατάκα του Κώστα Βουτσά «τρούπωσε» μόλις βγήκε αφύλακτη την τρύπα του συστήματος. Είναι ο πιο γνωστός αυτή τη στιγμή, αλλά δεν είναι ο μόνος.

Κοντά στους επώνυμους, φύονται πάντα και άλλα άνθη. Δίπλα στους διάσημους αυτού του ντουνιά, υπάρχουν και οι ανθυποσελέμπριτι που ουδείς καταλαβαίνει με τι ακριβώς καταγίνονται, πώς ανέβηκαν τα σκαλιά και έφτασαν στο ξέφωτο και ποια χρυσόσκονη τους ράντισε.

Πόσοι γνωρίζουν παγκοσμίως τις Καρντάσιανς και πόσοι τους επιστήμονες που έχουν πάρει τα τελευταία χρόνια τα Νόμπελ;

Κάποτε μιλούσαμε για την περίπτωση του Ηλία Ψινάκη. Τουλάχιστον, αυτός είχε και μια οικονομική επιφάνεια που του επέτρεπε να στηρίξει το ψώνιο του. Ζούσε τον δικό του μύθο εξόδοις του, ενώ οι διάφοροι φαν τον ράντιζαν με τον προσήκοντα θαυμασμό.

Κατά το γνωστόν: στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις. Η σύγχρονη εκδοχή είναι διαφορετική: δεν χρειάζεται καν να δηλώσεις κάτι, απλώς να παίξεις πειστικά το ρόλο σου. Ριαλιτοπαίκτες, infuencers των social media, παρουσιαστές περιφερειακών καναλιών, καταφερτζήδες, όλοι τους προσεύχονται στην χρυσοτόκο καθημερινότητα του τίποτα. Περιφέρονται δεξιά και αριστερά κι απλώς υπάρχουν.

Δείχνουν με την παρουσία τους πόσο εύκολο παραμένει στη χώρα μας να πουλήσεις φύκια για μεταξωτές κορδέλες, να καμωθείς τον σπουδαίο, κι από πάνω να γίνεις απολύτως πιστευτός. Κάπως έτσι, σχεδόν από το πουθενά, μπορεί να βρεθείς με αστυνομικούς τριγύρω σου, δόξα που στραφταλίζει και κοινωνικό -βαλκανικό- status που τρέχει από τα μπατζάκια σου.

Θα ήταν λαϊκισμός να πούμε «ιδού η ελληνική κοινωνία που άλλους τους ανεβάζει ενώ γυρνάει την πλάτη στα σπουδαία τέκνα της». Σιγά μην είμαστε μόνο εμείς. Πόσοι γνωρίζουν παγκοσμίως τις Καρντάσιανς και πόσοι τους επιστήμονες που έχουν πάρει τα τελευταία χρόνια τα Νόμπελ; Ας μην κρυβόμαστε: ο άνθρακας πάντα θα περνιέται για χρυσός και πάντα η πλειοψηφία θα τον χειροκροτεί. Έτσι είναι η φτιαξιά του ανθρώπου: ζει με την παραμυθία του.

Οσο η ζήτηση θα είναι ακόρεστη τόσο η προσφορά θα κατεβαίνει σε ποιότητα.

Απλώς, στην Ελλάδα που είμαστε μικρή αγορά και όλοι ξέρουμε την ανάσα του διπλανού, είναι παράξενο πως ορισμένα πρόσωπα καταφέρνουν να μας πείσουν πως, όντως, έχουν εξουσία επειδή την δικαιούνται και ισχύ που την απέκτησαν με εργώδη τρόπο. Γιατί, άραγε, μας κάνει εντύπωση που πουλάνε μούρη αφού την αγοράζουμε;

Ενας από τους βασικούς νόμους της αγοράς είναι η ισορροπία της προσφοράς και της ζήτησης. Όσο η ζήτηση θα είναι ακόρεστη τόσο η προσφορά θα κατεβαίνει σε ποιότητα. Στο τέλος, αρχίζεις να πιστεύεις πως ο τενεκές είναι συλλεκτικό είδος και αξίζει να μοσχοπουληθεί από τον οίκο Sotheby’s.

 

Διαβάστε ακόμα: Τι είναι πατριωτικό σήμερα; Πανεπιστημιακοί, συγγραφείς, επιχειρηματίες, εικαστικοί, σεφ, αθλητές, μουσικοί και δημοσιογράφοι απαντούν στο Andro. 

 

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top