Φταίει το «Σύστημα»; Ή μήπως όλοι εμείς;

Credit: George Laoutaris/Flickr

Προσφάτως η σύντροφός μου σε μια συζήτηση για την τρέχουσα κοινωνική και πολιτική κατάσταση. αναρωτήθηκε αν οι πράξεις της βοηθούν στην αντιμετώπιση καθημερινών προβλημάτων και τη βελτίωση των συνθηκών.
Συγκεκριμένα, διερωτήθηκε αν η συμμετοχή της και η δραστηριότητά της συμβάλλουν στην αλλαγή, στην αποστολή ενός ηχηρού μηνύματος στους κυβερνώντες. «Πολλές φορές αισθάνομαι ότι δεν πράττω, δεν αντιδρώ», μου είπε. Και συνέχισε: «Κάποιοι άλλοι πάνε σε πορείες, είναι πιο δραστήριοι, μήπως εμείς αδρανούμε; Μήπως καθόμαστε στον καναπέ;»

Συγχύστηκα, εκνευρίστηκα. Ζω με έναν αυθεντικό επαναστάτη, με έναν από τους δραστήριους και ευαισθητοποιημένους πολίτες στην επικράτεια, πώς είναι δυνατόν να έχει τέτοια ερωτηματικά; Όχι, δεν μιλάω για τον θηλυκό Marcos ούτε με κάποια που ανήκει σε οργανωμένο (και υποταγμένο) κίνημα. Όλα τούτα, οι πυρήνες, τα ζώδια, τα βακτήρια και οι τυχοδιώκτες, είναι σκευάσματα της ίδιας της κατάστασης που καμώνονται ότι πολεμούν. Το κίνημα του Συντάγματος κατέρρευσε με ένα απλό φύσημα του ανέμου, τόσο στιβαρές βάσεις είχε. Άφησε ζημιές, χρέη, έκλεισε μαγαζιά, τάισε όμως για τα καλά τα όργανα της Βουλής, τα εξαρτώμενα MME ‒και όλο πάλι από την αρχή. Θα μπορούσαμε να ανατρέξουμε σε εκατοντάδες ανάλογα παραδείγματα με χλιαρά κινήματα που χρησιμοποίησαν τη νεανική φλόγα προκειμένου να οξυγονοκολλήσουν τις σιδεριές περιχαρακώνοντας την πραγματικά ελεύθερη βούληση.

Η σύντροφός μου και οι ομοϊδεάτες της επαναστατούν κάθε μέρα, κάθε ώρα. Διαθέτουν ένα ανεξάντλητο και καλά οργανωμένο οπλοστάσιο ικανό να κατακρημνίσει κάθε είδους παραβάτες, φοροφυγάδες και λοιπούς κλεπταποδόχους. Δεν κυνηγούν να κερδίσουν τίποτα περισσότερο από αυτό που τους αξίζει, δεν θα μισθώσουν ποτέ κανέναν για να λάβουν οτιδήποτε ατύπως, δεν θα στηθούν ποτέ σε κανένα πολιτικό γραφείο αναμένοντας μια εξυπηρέτηση. Επιπλέον δεν θα αδικήσουν ποτέ κανέναν ούτε θα στραφούν, με γνώμονα το προσωπικό συμφέρον και την ακατάπαυστη κερδοφορία, εις βάρος άλλων. Δεν έχουν λόγο να ψευδομαρτυρήσουν. Στα «οπλικά τους συστήματα» να προστεθεί το μείγμα για την μη-εκμετάλλευση της εργασίας και του μόχθου του Άλλου. Ως «βαρέως τύπου όπλα» τους έχουν την Ευγένεια και την λεπτότητα, τον σεβασμό στις φυσικές πηγές και το περιβάλλον, δεν γεμίζουν τον τόπο σκουπίδια αλλά απεναντίας τον διατηρούν καθαρό, δεν παρκάρουν το αυτοκίνητό τους στις ράμπες ή στα πεζοδρόμια και κάθε τους κίνηση είναι γροθιά στο στομάχι του επίδοξου αλαζόνα δυνάστη.

Υπάρχει μεγαλύτερη αντίδραση από την ίδια την καθημερινή συμπεριφορά του ατόμου και τη συνείδησή του; Όταν ακούω «φταίει το Σύστημα», θλίβομαι. Ποιο είναι το «Σύστημα» και ποιος το δημιουργεί; Εγώ κι εσύ, αλλιώς Ανταρκτική και frozen planet. Σκεφτείτε το σθένος της λαϊκής βούλησης αν η συντριπτική πλειοψηφία εξοπλιστεί με «οβίδες» που περιέχουν δικαιοσύνη, σεβασμό, αξιοπρέπεια, εντιμότητα, ηθική, αλληλεγγύη για τον άνθρωπο ανεξαρτήτως χρώματος.
Με αυτά τα δεδομένα, ποια θα ήταν η πολιτική καριέρα πολλών από τους σημερινούς βουλευτές; Σκεφτείτε ποιο κομματικό στέλεχος θα ήταν ικανό να αναρριχηθεί σε υπουργικά αξιώματα και να στήσει σύστημα με δοσοληψίες εκατομμυρίων όταν δεν έχει οπαδούς. Πόσα χρήματα δεν θα διέρρεαν από Δήμους και φορείς, πώς θα αξιοποιούσαμε τα κρατικά έσοδα. Πόσες εκατοντάδες ελεγκτικοί μηχανισμοί που επιβαρύνουν οικονομικά δεν θα είχαν πια κανένα λόγο ύπαρξης. Πόσο πιο αποτελεσματικά θα μπορούσαμε να στηρίξουμε ευπαθείς ομάδες, πόσο καθαρές θα ήταν οι παραλίες μας, πόσο…, πόσο… Πόσο αλλιώς θα ζούσαμε όλοι μας.

Έχουμε ήδη καθυστερήσει; Αναμφίβολα, κρίνω όμως ότι ποτέ δεν είναι αργά.

Ο Γεράσιμος Γερολυμάτος είναι επικεφαλής του περιοδικού Skipper ONDECK

TAGS :
κοινωνία

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook