Όλοι θυμόμαστε, δικαίως, τις δύο εύστοχες βολές του Αργύρη Καμπούρη στον μυθικό τελικό του Eurobasket του ’87 με την τότε Σοβιετική Ένωση. Αν, όμως, αποφασίσει κανείς να ξαναδεί όλο τον αγώνα θα διαπιστώσει με περισσή χαρά ότι τα καλάθια του Νίκου Γκάλη σε όλη τη διάρκεια του αγώνα ήταν, όντως, αμέτρητα.
Δεν χρειάζεται να γίνετε στατιστικολόγοι, το αποτέλεσμα έχει κριθεί εδώ και δεκαετίες: σε εκείνον τον αλησμόνητο τελικό ο «γκάνγκστερ» σημείωσε 40 πόντους. Είχε, βέβαια, προϊδεάσει τους πάντες στη διοργάνωση με τους 44 πόντους που είχε σημειώσει κόντρα στη Γιουγκοσλαβία.
Διηγώντας τα να χαίρεσαι, αλλά και να κλαις; Από τον 1991, οπότε και ο Νικ σημείωσε την τελευταία του 40άρα κόντρα στη Βουλγαρία, ουδείς άλλος παίκτης που φόρεσε το εθνόσημο κατάφερε να φτάσει σ’ αυτό τον μαγικό αριθμό πόντων.
Κανένας έως τη στιγμή που το έκανε χθες (25/8) ο Γιάννης Αντετοκούνμπο κόντρα στους Σέρβους. Χάσαμε στα σημεία, ναι. Μας αδίκησε η διαιτησία, ναι. Τι μπορεί να πει κανείς, όμως, για το μέταλλο που έβγαλε η εθνική μπάσκετ έπειτα από τόσες απουσίες;
Υπάρχει, όμως, μια ηχηρή παρουσία που την περιμέναμε, αλλά όχι μόνο εμείς. Όπου αναμένεται να εμφανιστεί ο Giannis, σε όποιο σημείο της Ευρώπης κι αν πάει, ο κόσμος μαζεύεται σαν τα μυρμήγκια τριγύρω του. Οι Σέρβοι γέμισαν ασφυκτικά χθες την Stark Arena θέλοντας να γίνουν μάρτυρες της τιτανομαχίας του Γιάννη με τον δικό τους Νίκολα Γιόκιτς.
Το αποτέλεσμα της προσωπικής μονομαχίας (βγαλμένη από το ΝΒΑ) ήταν καταφανώς υπέρ του Αντετοκούνμπο. Η 40άρα του δεν έφτασε για να γείρει την πλάστιγγα υπέρ μας στον αγώνα, αλλά έστειλε πολλαπλά μηνύματα ενόψει Ευρωμπάσκετ.
Με τις άμυνες, πλέον, να σφίγγουν τους καλούς παίκτες σε κλοιό, τις προσαρμογές να μοιάζουν με μέγγενη και τους ρυθμούς να γίνονται ιλιγγιώδεις (πάνε οι εποχές που ένας σχετικά γρήγορος παίκτης μπορούσε να κάνει ό,τι ήθελε μέσα στο γήπεδο), η τωρινή 40άρα του Γιάννη αποκτάει ακόμη μεγαλύτερη αξία.
Θα πει κανείς πως και στο ΝΒΑ έχει κάνει κάμποσα θαυμαστά πράγματα. Σαφώς, αλλά είναι διαφορετικό το μπάσκετ που παίζεται στην άλλη άκρη του Ατλαντικού και εντελώς άλλο αυτό που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στην Ευρώπη. Εδώ δεν επικρατεί το «ένας εναντίον ενός», δεν θαυμάζονται οι παίκτες για τις ατομικές τους δεξιότητες, καθώς προτάσσεται το σύνολο.
Επιπλέον, οι άμυνες είναι πιο σκληρές και οι καλοί παίκτες για να επιβιώσουν στο παρκέ ξέρουν ότι θα χρειαστεί να… φάνε πολύ ξύλο για να βάλουν την μπάλα στο καλάθι. Μάλιστα, συνέβη χθες στην Stark Arena. Ο Γιάννης δέχθηκε ομαδικό ξυλοφόρτωμα, αλλά η απάντησή του ήταν εκκωφαντική: 40 πόντοι και κλείσιμο του ματιού προς όλους ότι αυτή τη φορά δεν θα την πατήσει ως σχολιαρόπαιδο.
Τώρα ξέρει τι θα περιμένει να του συμβεί στο Eurobasket. Ολοι θα πέσουν πάνω του να τον σταματήσουν. Οι άμυνες πάνω του θα θυμίζουν το πούλμαν που έφτιαξε ο Μουρίνιο για να σταματήσει τον Μέσι (τότε που μεσουρανούσε στην Μπαρτσελόνα).
Αυτή τη φορά ο Γιάννης είναι προετοιμασμένος και το χθεσινό crash test με τους Σέρβους, μια ομάδα που θα παίξει για τα μετάλλια, δείχνει πως έχει βρει το αντίδοτο να βγάζει στο γήπεδο αυτή την έξτρα ποιότητα που αναμφίβολα διαθέτει για να αντιπαρέρχεται τις όποιες παγίδες θα του βάζουν οι αντίπαλοί του.
Οσο για τους λάτρεις του Νίκου Γκάλη (σιγά, όλοι είμαστε): πάντα θα τον τιμούμε, πάντα θα τον μνημονεύουμε για το γεγονός ότι έκανε το μπάσκετ εθνικό άθλημα. Είναι η ζωντανή ιστορία του αθλήματος (αν όχι και του ελληνικού αθλητισμού), όμως είμαστε σίγουροι πως κι εκείνος θα χαίρεται τώρα που βλέπει ότι επιτέλους η επίσημη αγαπημένη βρήκε έναν νέο εξελιγμένο «Νικ».
Διαβάστε ακόμα: Το γελαστό καλοκαίρι του ελληνικού αθλητισμού.