Γιάννης Ιωαννίδης: ξανθ(ε)ός ή δαίμονας;

Σε στιλ: «Στα έλεγα εγώ…» (φωτογραφία: Sooc).

Τα σημερινά πιτσιρίκια βλέπουν τον Τζιανμάρκο Ποτζέκο που κάνει σαν να τον έχει χτυπήσει κεραυνός και θεωρούν πως αυτό σημαίνει να είσαι στην τσίτα όταν κάθεσαι στον πάγκο. Κάποιοι άλλοι, ενδεχομένως λίγο πιο παλιοί, θα έχουν πάντα να λένε για το μελιτζανί χρώμα που έπαιρνε το πρόσωπο του Ζέλικο Ομπράντοβιτς όταν τσαντιζόταν.

Όλοι τους δεν πιάνουν χαρτωσιά μπρος στον Γιάννη Ιωαννίδη. Όποιος δεν τον έχει δει να βρίζει θεούς και δαίμονες, να κατεβάζει το ένα καντήλι μετά το άλλο, να ωρύεται στους διαιτητές, να καπνίζει σαν να μην υπάρχει αύριο (προφανώς και του ταιριάζει το αντίστοιχο τραγούδι του Άκη Πάνου), τότε δεν έχει καταλάβει τι θα πει άλογο μένος.

Θυμός που αν προσπαθήσεις να τον ανακόψεις είναι ικανός να στείλει ακόμη και διαστημόπλοιο στο φεγγάρι. Ο ξανθός γίνεται σήμερα 78 ετών, αλλά όσα χρόνια κι αν περάσουν θα παραμείνει ίδιος και απαράλλαχτος. Ακόμη και τώρα που έχει αποτραβηχτεί στο σπίτι του στη Βούλα και απέχει από τους αθλητικούς και πολιτικούς στίβους. Οι γνωστοί του λένε πως, πλέον, έχει ηρεμήσει, αλλά γίνεται ένας άνθρωπος σαν τον Ιωαννίδη να ζήσει ειρηνικό βίο;

Οι ένδοξες ημέρες του Άρη.

Υπήρξε μια ξεχωριστή φυσιογνωμία στο ελληνικό μπάσκετ. Να το γράψουμε λιγότερο κομψά: ήταν ο ορισμός της περιπτωσάρας. Ανθρωπος που έχτισε και γκρέμισε με τα ίδια του τα χέρια. Δύσκολος στις συνεργασίες του, εμμονικός με τα πιστεύω του, αδιάλλακτος στις απόψεις του και το ακριβώς αντίθετο του διπλωμάτη.

Από την άλλη, ήταν ο προπονητής που έχτισε δύο αυτοκρατορίες: τον Άρη που καθήλωνε όλη την Ελλάδα όταν έπαιζε στην Ευρώπη και τον Ολυμπιακό που τον έβγαλε από την χρόνια ανυποληψία του και τον έκανε ξανά ομάδα τίτλων.

Για τους οπαδούς του ήταν ένας ξανθ(ε)ός. Για τους αντιπάλους του ήταν ένας δαίμονας που αποφάσισε να ντυθεί τη δορά ενός ανθρώπου. Το σίγουρο είναι ότι πρόκειται να βρεθεί ούτε ένας άνθρωπος που θα πει ότι του ήταν αδιάφορος ο Γιάννης Ιωαννίδης.

Ήταν ο άνθρωπος που είτε τον αγαπούσες είτε τον μισούσες. Ή, ακόμη σωστότερα, αγαπούσες να μισείς. Το ήθελε, άλλωστε, κι αυτός: του άρεσε η κόντρα. Δεν τα πήγαινε καλά με το comme il faut που πρόσταζαν άλλοι συνάδελφοί του. Οι παίκτες που πέρασαν από τα χέρια του χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: σε εκείνους που πίνουν νερό στο όνομά του και στους άλλους που θα ήθελαν να τον περιλούσουν με παγωμένο νερό.

H ζωή του όλη είναι ένα τσιγάρο…

Σκληρός, άτεγκτος, σατράπης, ισχυρογνώμων, δεσποτικός. Ο,τι και να γράψεις για τον Ιωαννίδη θα είναι λίγο. Από την άλλη, οι δικοί του άνθρωποι έχουν να λένε πως ήταν ψυχούλα. Πως μπορούσε να ασχοληθεί με ένα πληγωμένο πουλί που βρήκε στο δρόμο αδιαφορώντας για όλα τα άλλα.

Υπήρξε και παραμένει λάτρης της τέχνης. Διαθέτει αρκετούς αυθεντικούς πίνακες κυρίως ελλήνων ζωγράφων και δεν δίστασε να πάει έως τον οίκο Sotheby’s για να αποκτήσει μέσω δημοπρασίας κάποιον που ήθελε οπωσδήποτε. Αρειμάνιος καπνιστής, τσαλακωμένος και αναμαλλιασμένος έπειτα από κάθε ματς. Κάποιες φορές και χωρίς σακάκι. Ολο και σε κάποιον διαιτητή θα το είχε προσφέρει ειρωνευόμενος για τις αποφάσεις του.

Πετούσε μπουκάλια (ο Σιγάλας κάτι ξέρει), κατέβαζε εκκλησίες, δεν άφηνε κουβέντα να πέσει κάτω, τα έβαζε με τις βεντέτες, είχε θέμα με τους Γιουγκοσλάβους και στη συνέχεια με τους Σέρβους. Θέμα μόνο; Εδώ ήταν αυτός που έκανε χρήση του όρου σερβικό λόμπι. Ως κλασικός συνωμοσιολόγος θεωρούσε πως πίσω από κάθε ήττα ή αποτυχία των ομάδων του βρισκόταν πάντα ένας -ιτς που τον επιβουλευόταν.

Δεν χρειάζεται να ψάξεις πολύ για να μάθεις τι γνώμη είναι για τον Ιβκοβιτς, τον Ομπράντοβιτς και όλους τους λοιπούς της πάλαι ποτέ ισχυρής σχολής των πλάβι. Την χειρότερη, δεν υπάρχει αμφιβολία. Να έφταιξαν, άραγε, αυτοί που δεν κατάφερε ποτέ να πάρει την ύψιστη κούπα του Κυπέλλου Πρωταθλητριών όπως λεγόταν παλιά η τωρινή Ευρωλίγκα;

Ως πολιτικός δεν κατάφερε να είναι ο αυθεντικός Γιάννης Ιωαννίδης (φωτογραφία: Sooc).

Η μαχαιριά στην καρδιά του θα πρέπει να δόθηκε όταν ο Ολυμπιακός κατέκτησε το πρώτο του ευρωπαϊκό με τον Ιβκοβιτς στον πάγκο. Πού να το πει και ποιος να τον πιστέψει; Κι όμως, αυτός ο αυτοκράτορας της Ελλάδας, στην Ευρώπη είχε κακό ριζικό.

Κρίνοντας εκ των υστέρων, αποφαίνεσαι πως πολλές φορές δεν σε θέλει. Κάποιοι άνθρωποι δεν καταφέρνουν να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα. Συμβαίνει, τι να κάνουμε; Από την άλλη, αυτά τα έκανε σε κάθε φάιναλ φορ είναι το αρνητικό παράδειγμα ηρεμίας και στοχασμού.

Μάντρωνε τους παίκτες, τους γέμιζε άγχος, τους έκανε να αισθάνονται πως πηγαίνουν στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Ποιος μπάσκετ; Εδώ μιλάμε για πόλεμο. Κι αν πεις για τα γούρια του, εκεί η επιστήμη μπορεί να σηκώσει τα χέρια ψηλά. Η ιστορία με το ξενοδοχείο στη Γάνδη θα ιστορείται για πέντε έξι ακόμη γενιές.

Μπορείς να καταμαρτυρήσεις πολλά στον Γιάννη Ιωαννίδη, αλλά δεν μπορείς να μην παραδεχθείς πως ήταν ένας παθιασμένος άνθρωπος. Ορισμένες φορές αρρωστημένα παθιασμένος. Μόνο στην πολιτική έδειξε να ηρεμεί λίγο, αλλά εκεί ήταν φανερό πως έπαιζε συνεχώς εκτός έδρας.

Και σακάκια δίνουμε…

Στα υπουργικά γραφεία και στα κοινοβουλευτικά έδρανα ο Ιωαννίδης έδειχνε σαν ψάρι έξω από τα νερά του. Εκεί παίζουν «μπάλα» επαγγελματίες του είδους που ξέρουν να χειρίζονται καταστάσεις με μεγαλύτερη διπλωματία που ο «ξανθός» ούτε την είχε ούτε έδειξε ποτέ το ενδιαφέρον να την αποκτήσει. Ήταν φανερό πως γρήγορα ξενέρωσε, δεν του πήγαινε το κοστούμι της πολιτικής. Γι’ αυτό και το άφησε στην κρεμάστρα για κάτι πιο καθημερινό.

Τα τελευταία χρόνια έχει αποτραβηχτεί στο σπίτι τ0υ στη Βούλα. Σπάνια κάνει δημόσιες εμφανίσεις. Ούτε καν σε κάποιο γήπεδο δεν τον βρίσκεις. Ισως, πλέον, να έχει έρθει η στιγμή να κατεβάζει ταχύτητα. Να ζήσει τη ζωή του με τη γυναίκα του και το κορίτσι του. Το δικαιούται και το αξίζει με το παραπάνω.

Νισάφι πια με τις φωνές, τα πατημένα γκάζια και τους μεγάλους στόχους. Άλλωστε, άντρες σαν τον Ιωαννίδη μπορούν να δείξουν το μεγαλείο και τις πλούσιες ικανότητές τους ακόμη κι αν δεν πατάνε τα «κόκκινα». Λίγη ηρεμία δεν έβλαψε τη ζωή κανενός.

Διαβάστε ακόμα: Είναι ο φετινός μπασκετικός Ολυμπιακός η πληρέστερη ομάδα της 20ετίας;

TAGS :
μπάσκετ προπονητής

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook