Ο Γιώργος Γεωργίου υπήρξε μια αυθεντική φυσιογνωμία.

Αν αποφάσιζε να κάνει κάποιος ανάλυση της ανθρωπογεωγραφίας που κινείται πέριξ και εντός του ελληνικού ποδοσφαίρου, θα διαπίστωνε πως βρίθει επιστημόνων. Όχι από εκείνους που κουβαλούν τίτλους σπουδών και χρόνια μελέτης στα θρανία, αλλά από τους άλλους «επιστήμονες» (αθάνατη ατάκα του Αργύρη Σαλιαρέλη).

Ο μέσος ανθρωπότυπος του έλληνα οπαδού (ή ποδοσφαιράκια) είναι σχετικά εύκολα εντοπίσιμος και μπορεί να υπάρχει ο κίνδυνος μιας στερεοτυπικής σκιαγράφησης, εντούτοις δεν θα απέχει πολύ από την αλήθεια.

Μακριά από το μικρόφωνο και τις κάμερες, ο Γεωργίου, κι αυτό το πιστοποιούν όσοι τον ήξεραν καλά, ήταν άλλος άνθρωπος.

Γνωρίζει τα πάντα, το ποδόσφαιρο είναι η θρησκεία του αλλά με πολλούς αμαρτωλούς, μιλάει την αργκό της πιάτσας, ξέρει τα σκοτεινά κόλπα, τις διαδρομές της εξουσίας και του χρήματος, πού και πώς στήνονται αγώνες και μπορεί να σου αναλύσει όλα τα συστήματα που θα έκαναν ακόμη και τον Γκουαρδιόλα να δείχνει αδαής.

Πώς να χουλαντρίσεις τέτοιο κόσμο; Πώς να του μιλήσεις στη γλώσσα του, να σε καταλάβει και να σε αποδεχθεί; Αν υπήρξε ένας αθλητικός συντάκτης που έγινε μέρος αυτής της «γλώσσας» ήταν ο Γιώργος Γεωργίου. Ηταν μια σχολή μόνος του. Δάσκαλος και μαθητής μαζί. Τώρα, με τον αδόκητο θάνατό του, η σχολή κατεβάζει ρολά. Ουδείς άλλος είναι σε θέση να περπατήσει στα παπούτσια του.

Αθυρόστομος, ετοιμόλογος, παιδί της πιάτσας, ενίοτε με ακραίες απόψεις (δεν είχαν λείψει τα ομοφοβικά και ρατσιστικά σχόλια στις εκπομπές του), πλακατζής, άνθρωπος που δεν φοβόταν να πει την άποψή του ακόμη κι αν πήγαινε κόντρα στο ρεύμα, καίτοι συνήθως πήγαινε κόντρα στο ρεύμα, αλλά και βασανισμένος. Γι’ αυτό και μακριά από το μικρόφωνο και τις κάμερες, ο Γεωργίου, κι αυτό το πιστοποιούν όσοι τον ήξεραν καλά, ήταν άλλος άνθρωπος. Μειλίχιος, λιγότερο οξύθυμος και απόλυτος.

Ενας από τους ανθρώπους που συνέδραμαν ουσιαστικά τον Γεωργίου στο δράμα που περνούσε με τον γιο του ήταν ο Παύλος Γιαννακόπουλος.

Ο πρόωρος θάνατος του γιου του τού στοίχισε πολύ. Εχασε το έδαφος κάτω από τα πόδια του. Μικρή παρένθεση: αξίζει να πούμε κάτι που δεν το γνωρίζει πολύς κόσμος. Ενας από τους ανθρώπους που συνέδραμαν ουσιαστικά τον Γεωργίου στο δράμα που περνούσε ήταν ο Παύλος Γιαννακόπουλος.

Η σχέση ανάμεσά τους ήταν ειλικρινής και δίχως δούναι και λαβείν. Ο Παύλος Γιαννακόπουλος μπορεί να μην διατυμπάνισε ποτέ τα καλά που έκανε σε ανθρώπους, αλλά αυτά συνέβησαν, δεν είναι αποκύημα κάποιου ευφάνταστου νου. Το ίδιο έκανε και στην περίπτωση του Γιώργου Γεωργίου (κλείνει η παρένθεση).

Ο Γεωργίου υπήρξε ο αντίλαλος του μέσου οπαδού. Τα έλεγε χύμα και τσουβαλάτα. Δεν έπαιζε με τους όρους των ακροατών του. Ηξερε πως ήταν πολλοί. Κάποιοι από αυτούς μπορεί να μην τον γούσταραν, αλλά τον άκουγαν φανατικά (άβυσσος η ψυχή του οπαδού).

Είχε τον τρόπο να πικάρει τους πάντες και την ίδια στιγμή να πιστεύεις πως όσα έλεγε τα πίστευε ακράδαντα. Λες και πριν από κάθε εκπομπή του ερχόταν στο κεφάλι μια θεϊκή -ποδοσφαιρική- επιφοίτηση. Αν έπεσε μέσα σε όλες τις προβλέψεις και τις εκτιμήσεις του; Οχι, ποιος νοιάζεται; Το θέμα ήταν να γίνεται παιχνίδι. Και στην Ελλάδα πάντα γίνεται παιχνίδι με το ποδόσφαιρο. Παιχνίδι εκτός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου.

Τέτοια καλτ φιγούρα δύσκολα μπορείς να συναντήσεις στην Αγγλία, τη Γερμανία ή την Ισπανία. Αντε να βρεις κανέναν στην Ιταλία, αλλά και πάλι, όχι στις προδιαγραφές του Γιώργου Γεωργίου.

Τέτοια καλτ φιγούρα δύσκολα μπορείς να συναντήσεις στην Αγγλία, τη Γερμανία ή την Ισπανία. Αντε να βρεις κανέναν στην Ιταλία, αλλά και πάλι, όχι στις προδιαγραφές του Γιώργου Γεωργίου. Το αν έκανε καλό η παρουσία του στον αθλητική δημοσιογραφία εν γένει, είναι ένα θέμα που δεν αξίζει τώρα να το πιάσουμε. Ισως κάποια άλλη στιγμή που θα έχει «παγώσει» η είδηση του θανάτου του.

Το σίγουρο είναι ότι ο Γεωργίου ήταν αυθεντικός. Με το χωρίς δόντια στόμα, το αλλοπρόσαλλο ντύσιμό, την αχτένιστη κόμη, το τσιγάρο στο στόμα, το βλέμμα «εμένα-θα-μου-πεις-αν-ξέρω;» και το καουμποϊλίκι που, ας μην κρυβόμαστε, αν δεν το έχεις στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου, σίγουρα κάποια στιγμή θα σου έρθει η αδέσποτη σφαίρα.

Εντέλει, θα μας λείψει. 

 

Διαβάστε ακόμα: Εμπρός της ΑΕΚ παλικάρια…

 

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top