Και τώρα ο «μέγας αρχηγός» ψάχνει λαγούμι να κρυφτεί (Alexandros Michailidis / SOOC).

«Η σιωπή μπροστά στο πρόσωπο του κακού είναι και η ίδια κακή. Ο Θεός δεν θα μας καταστήσει αθώους. Όταν δεν μιλάς, στην ουσία μιλάς. Όταν δεν δρας, στην ουσία δρας». Αυτό είχε πει ο Dietrich Bonhoeffer. Αυτό πίστευε. Και αυτό έκανε πράξη, πληρώνοντάς το με την ίδια τη ζωή του. Ο Λουθηρανός πάστορας, σημαντικός θεολόγος και αντιφασίστας, απαγχονίστηκε από τους ναζί το 1945 επειδή συμμετείχε στην προσπάθεια εξόντωσης του αδόλφου Χίτλερ.

Τελικά ήταν απλά μια Εγκληματική Οργάνωση, τίποτε άλλο. Και με τη βούλα της Θέμιδος πια. Ορκίζονταν ότι θα αλλάξουν τον κόσμο. Είχαν κηρύξει τον δικό τους ανένδοτο απέναντι στη «σάπια Δημοκρατία μας». Και τελικά; Τελικά παρακαλάνε για την αναγνώριση του ελαφρυντικού του σύννομου βίου. Βλέπεις, άμα σφίξουν τα γάλατα οι προβλέψεις της κακούργας της Αστικής Δημοκρατίας είναι καλές. Ναι, αυτής που θα κατέλυαν ντε. Πιο τζούφιοι και από τα δυναμιτάκια με το φιτιλάκι, που πετάγαμε πιτσιρικάδες στην Ανάσταση. Όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο.

Το οξυγόνο, το νερό και το λίπασμα που φούντωσε την Χρυσή Αυγή είναι ο αντισυστημισμός

Η απόφαση για τη Χρυσή Αυγή έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Άργησε βέβαια (κάποιοι επί τέσσερα χρόνια δεν έβρισκαν… αίθουσα για να διεξαχθεί η δίκη) άλλα έβαλε ένα φρένο σε αυτό το όνειδος του νεοναζισμού. Και γράφουμε φρένο, όχι τέλος, γιατί το φαινόμενο είναι πολύ πιο περίπλοκο. Σε μια μέρα που ο αντιφασισμός πουλιέται με το τσουβάλι, το κρίσιμο ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι γιατί η Χρυσή Αυγή έγινε κάποια στιγμή «τρίτη δύναμη» στο κοινοβούλιο.

Η απλή αλλά τέρμα ανόητη απάντηση είναι ότι το 20% των ψηφοφόρων ήταν ανέκαθεν βέροι χρυσαυγίτες και απλά εκδηλώθηκαν μόλις βρήκαν πολιτική στέγη. Σαν τον έρπη ένα πράγμα. Τον έχεις αλλά τον εκδηλώνεις μια στο τόσο. Το πρόβλημα με αυτή την εξήγηση είναι ότι η Χρυσή Αυγή ήταν εδώ από τα μέσα της δεκαετίας του ’80. Και το ποσοστό της δεν ξεπερνούσε ποτέ τη μονάδα. Οπότε λιγουλάκι δύσκολο να «ξύπνησε» μέσα σε μόλις δύο χρόνια ο Χρυσαυγίτης στον μέσο Έλληνα και να θέλησε να φορέσει άρβυλα και μαύρα κολλητά μπλουζάκια. Ή τουλάχιστον να ψηφίσει αυτούς που τα φορούσαν.

Η απάντηση στο φαινόμενο της Χρυσής Αυγής είναι διαφορετική, αλλά ακουμπάει ευαίσθητες χορδές και γι’ αυτό δεν μας πολυαρέσει. Το οξυγόνο, το νερό και το λίπασμα που φούντωσε την Χρυσή Αυγή είναι ο αντισυστημισμός που πούλαγαν χύδην άλλοι πολιτικοί χώροι, τελείως διαφορετικοί από την ΧΑ.

Η χειρότερη Αστική Δημοκρατία, η απολύτως χειρότερη, είναι απείρως καλύτερη από τον καλύτερο φασισμό

Η Αστική Δημοκρατία δέχθηκε σφοδρή επίθεση τα τελευταία χρόνια πριν τη γιγάντωση της Χρυσής Αυγής. Παρουσιάστηκε ως ο μεγάλος ασθενής που ευθύνεται για όλα τα κακά της μοίρας μας. Η αλήθεια είναι ότι όντως είχαμε φτάσει σε μια κατάσταση όπου σαν χώρα πάσχαμε ταυτόχρονα από στένωση αορτής, κίρρωση του ήπατος και χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια. Στις περιπτώσεις αυτές, όμως, η σοφή επιλογή είναι να προσφύγεις στους γιατρούς με πτυχίο Πανεπιστημίου. Αντ’ αυτού οι δυνάμεις του λαϊκισμού πρότειναν μια εναλλακτική λύση. Χοντρικά μας είπαν πως διέθεταν κάτι «γνωστούς» που είχαν παρακολουθήσει όοοοολους τους κύκλους του Gray’s Anatomy και έτσι ήξεραν πως θα μας κάνουν αμέσως καλύτερα.

Αυτό ακριβώς το κύμα καβάλησε και η Χρυσή Αυγή. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι εκείνη την εποχή χιλιάδες άνθρωποι στοιχήθηκαν πίσω από έναν απίθανο τύπο ο οποίος ισχυριζόταν πως είχε στην κατοχή του μετοχές μιας τράπεζας της Ανατολής, που άξιζαν τρισεκατομμύρια ευρώ. Αυτό είναι το κακό του λαϊκισμού. Είναι σαν το οξυγόνο. Δεν τρέφει μόνο τα υγιή κύτταρα, αλλά και άρρωστα. Και κάπως έτσι η Χρυσή Αυγή βρήκε την ευκαιρία να παρουσιάσει τον εαυτό της σαν μία ακόμα «εναλλακτική λύση».

Η Ελλάδα μίκρυνε επί Χούντας, όχι επί Δημοκρατίας. Όταν δηλαδή η Βουλή ήταν ένα αδειανό πουκάμισο

Η αλήθεια, όμως, είναι εξαιρετικά απλή. Η χειρότερη Αστική Δημοκρατία, η απολύτως χειρότερη, είναι απείρως καλύτερη από τον καλύτερο φασισμό. Συνεπώς, αν μας έχει απογοητεύσει δεν την καταργούμε. Η Δημοκρατία παραπατά, λερώνεται και λερώνει, αιμορραγεί και ματώνει αλλά παραμένει Δημοκρατία. Συνεπώς, για όποιον έχει πέντε δράμια μυαλό αποτελεί μοναδική επιλογή. Δεν την τσαλακώνεις, δεν βυσσοδομείς εναντίον της, δεν την χρησιμοποιείς α λα καρτ. Γιατί σε αυτή την περίπτωση μπορεί να καταλήξεις με μια Εγκληματική Οργάνωση, σε ρόλο ρυθμιστή του πολιτεύματος.

Και κάτι τελευταίο για όσους «μπατριώτες» έχουν κοντή μνήμη. Η Ελλάδα μίκρυνε επί Χούντας, όχι επί Δημοκρατίας. Όταν δηλαδή η Βουλή ήταν ένα αδειανό πουκάμισο. Να το θυμούνται καλά όταν στην επόμενη κρίση θελήσουν να συγκεντρωθούν μπροστά στο Ιερό Μνήμα του Άγνωστου στρατιώτη για να βροντοφωνάξουν «να καεί, να καεί το μπ@@@@@@ η Βουλή».

 

 

 

Διαβάστε ακόμα: Γιατί η ηγεσία της Χ.A. δεν θα πάει ακόμα φυλακή (και όταν πάει ίσως μείνει λίγο).

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top