Ακροδεξιοί οπαδοί σε αριστερό κόμμα; (φωτογραφίες: Sooc)

Συμβαίνει στη ζωή, γιατί να μην συμβαίνει και στην πολιτική; Τα παράνομα φλερτ σπάνια οδηγούνται σε ευτυχές τέλος. Κάποια στιγμή οι εραστές του μεσονυκτίου θα αποκαλυφθούν. Ουδέν κρυπτόν, που λέμε. Στην πολιτική αυτός ο ήλιος είναι ακόμη πιο εκτυφλωτικός, σχεδόν σε τυφλώνει.

Ο Αλέξης Τσίπρας έμαθε νωρίς ότι η κυβερνησιμότητα δεν είναι ταμπού. Ούτε καν για ένα αριστερό κόμμα όπως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Αν χρειαστεί να συνεργαστείς με τον ιδεολογικό εχθρό σου, κάνε το, αρκεί ο στόχος να είναι η εξουσία. Κάπως έτσι προέκυψε η «άνομη» παντρειά με το κόμμα του Καμμένου. Τα αποτελέσματα τα γνωρίζουμε όλοι, όπως και την κατάληξη αυτής της σχέσης.

O Tσίπρας φανέρωσε το προφίλ ενός καλό ποιμένα που εμφανίζει τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής ως πρόβατα που μπήκαν κατά λάθος στο φαιό μαντρί του Μιχαλολιάκου.

Τώρα, υπό το βάρος της σκληρής πραγματικότητας που θέλει τον ΣΥΡΙΖΑ να υπολείπεται της Νέας Δημοκρατίας (επί του παρόντος δημοσκοπικά) και την αδιαφορία των λοιπών προοδευτικών κομμάτων να συμμαχήσουν μαζί του, ο Αλέξης Τσίπρας κάνει ένα ακόμη άλμα στο κενό (της πολιτικής λογικής).

Χθες (17/5) στη συνέντευξη που παραχώρησε στο ΜΕGA φανέρωσε το προφίλ ενός καλού ποιμένα που δεν έχει πρόβλημα να συνομιλήσει με τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής, να τους εμφανίσει ως πρόβατα που μπήκαν κατά λάθος στο φαιό μαντρί του Μιχαλολιάκου, και να τους ζητήσει να τον ακολουθήσουν στον «καλό» δρόμο της αριστεράς.

Το αφήγημα είναι γνωστό και το έχουν χρησιμοποιήσει κατά καιρούς και οι δεξιοί: άλλο πράγμα η ηγεσία της Χρυσής Αυγής κι άλλο οι ψηφοφόροι της. Κατά μια έννοια αυτό δεν είναι λάθος. Προφανώς όταν ψηφίζεις ένα κόμμα δεν πιστώνεσαι και τα λάθη που κάνει.

Ολοι γνωρίζουμε από το φιλικό μας περιβάλλον ανθρώπους που ψήφισαν (όχι μια φορά) τη Χρυσή Αυγή και το θεωρούσαν τιμή τους και καμάρι τους.

Ωστόσο, η Χρυσή Αυγή δεν ήταν ένα τυχαίο κόμμα και σίγουρα δεν έμοιαζε με κανένα άλλο από τη στιγμή που ήταν εκτός δημοκρατικού πλαισίου. Οποιος ψηφοφόρος της δηλώσει πως δεν ήξερε, δεν έβλεπε, δεν αντιλαμβανόταν ότι υποστήριζε μια δράκα εγκληματιών του κοινού ποινικού δικαίου που είχαν ενδυθεί με τη δορά πολιτικού κόμματος, τότε είτε ψεύδεται είτε δεν αξίζει να ψηφίζει.

Ναι, σίγουρα θα υπάρχουν και ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής που πήγαν στα άκρα από αντίδραση και από διάθεση τιμωρίας του συστήματος που δεν ενδιαφέρεται για τον λαό. Να δεχθούμε πως στην αρχή κάποιοι παραπλανήθηκαν. Ωστόσο, όλοι γνωρίζουμε από το φιλικό μας περιβάλλον ανθρώπους που ψήφισαν (όχι μια φορά) τη Χρυσή Αυγή και το θεωρούσαν τιμή τους και καμάρι τους.

Ανθρωποι που όχι μόνο ασπάζονταν τον διχαστικό, ρατσιστικό, ομοφοβικό και σκληροπυρηνικό λόγο της Χρυσής Αυγής, αλλά, υπό συνθήκες, ήταν έτοιμοι να τον κάνουν και πράξη στο δρόμο. Τι μας λέει, λοιπόν, τώρα ο Αλέξης Τσίπρας; Ότι συνομιλεί μ’ αυτούς τους ακραίους προσπαθώντας να τους επαναφέρει στο δρόμο της δημοκρατικής αρετής;

Είναι σαν να προσδοκά ένας πρόεδρος ομάδας ότι οι φανατικοί οπαδοί θα σταματήσουν να κάνουν επεισόδια ή ότι ο λύκος θα γίνει άκακο αρνάκι. Είναι πολύ καλό για να είναι αληθινό και πολύ προσχηματικό για να δείχνει τις βαθύτερες προθέσεις του Αλέξη Τσίπρα.

Οι ψήφοι της Χρυσής Αυγής αυτή τη στιγμή είναι «ορφανοί». Από τη στιγμή που ο Κασιδιάρης «έφαγε» πόρτα, δεν υπάρχει άλλος ακροδεξιός εκπρόσωπος γύρω από τον οποίο θα συνταχθούν. Οπότε, τι; Θα γίνουν εν μια νυκτί αριστεροί και θα ψηφίσουν δαγκωτό ΣΥΡΙΖΑ;

Χθες μόλις ο Ηλίας Κασιδιάρης προέτρεψε τους οπαδούς του να καταψηφίσουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη και να αντιμετωπίσουν με καχυποψία τα μικρά δεξιά κόμματα. Δεν θα ήταν κάποιος πονηρός αν σκεφτόταν πως από την κριτική του λείπει ο ΣΥΡΙΖΑ. Οντως, λείπει. Τυχαίο;

Το εγχείρημα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ είναι όμοιο με το να ψαρεύει κανείς σε θολά νερά. Τα ψάρια που θα πιάσει θα είναι μολυσμένα, όσο κι αν προσπαθήσει να τα πουλήσει για φρέσκα. Προφανώς και η μερίδα των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής δεν πρέπει να θεωρηθεί εξοβελιστέα.

Η άνοδος της Χρυσής Αυγής έδειξε με έκτυπο τρόπο πως μέσα στους κόλπους της ελληνικής κοινωνίας υπάρχουν ακροδεξιοί θύλακοι.

Άλλωστε, είναι άνθρωποι που συναντάμε καθημερινά, συγχρωτιζόμαστε μαζί τους, τους ξέρουμε και μας ξέρουν. Όμως, για να επανέλθουν στο δρόμο της δημοκρατίας χρειάζεται χρόνος και ειδικές συνθήκες. Στην τούρλα της… Κυριακής των εκλογών δεν γίνεται να περιμένεις να τους αγγίξει το θαύμα, να αλλαξοπιστήσουν και να αναγεννηθούν πραγματικοί δημοκράτες.

Η άνοδος της Χρυσής Αυγής έδειξε με έκτυπο τρόπο πως μέσα στους κόλπους της ελληνικής κοινωνίας υπάρχουν ακροδεξιοί θύλακοι που ονειρεύονται πογκρόμ, επιβολή των απόψεών τους διά της βίας και τη δημιουργία μιας φοβικής πολιτείας που θα υπηρετεί μόνο τους «καθαρούς» της φυλής.

Αυτούς θέλει για ψηφοφόρους ο Αλέξης Τσίπρας; Θα τους προσμετρήσει μαζί με τις ψήφους αγνών αριστερών που έχουν στο παρελθόν φάει ξύλο επί χούντας ή που γνωρίζουν τι θα πει τίμιος αγώνας;  Καλό είναι να θυμάται πως το λάδι και το νερό δεν ενώνονται. Ακόμη κι αν η δίψα για εξουσία δημιουργεί διάφορες περίεργες ενώσεις.

 

Διαβάστε ακόμα: Έχει δικαίωμα ο Νιόνιος να ψηφίσει τον Μητσοτάκη;

 

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top