Η Ελλάδα «ευθύνεται» για την κρίση με την Τουρκία

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης παίζει μπρα ντε φερ με τον Ταγίπ Ερντογάν επί ίσοις όροις (Dimitris Papamitsos / PM Handout / SOOC).

Στην πολιτική και ειδικά στις διεθνείς σχέσεις υπάρχουν πράγματα που λέγονται αλλά δεν γίνονται, πράγματα που γίνονται αλλά δεν λέγονται και πράγματα που γίνονται όταν φτάσει η κατάλληλη στιγμή. Η περίπτωση της τουρκικής επεκτατικότητας δεν εμπίπτει σε καμία από τις παραπάνω κατηγορίες. Και αυτό γιατί η Τουρκία ποτέ δεν είχε κρύψει τις επιδιώξεις της. Θεωρούσε ότι ο ζωτικός χώρος που της αναλογεί είναι πολύ μεγαλύτερος από τα φτωχά γεωγραφικά σύνορα στα οποία την περιορίζουν διεθνείς συνθήκες που υπογράφηκαν στις αρχές του 20ου αιώνα.

Αυτό δεν το λένε μόνο οι ισλαμιστές του Ερντογάν. Ήταν ανομολόγητη θέση και του βαθέος κεμαλικού κράτους. Απλά τώρα έπεσε και ο τελευταίος φερετζές πρόφασης. Κατά συνέπεια για το μόνο που δεν μπορεί κανείς να κατηγορήσει το εκάστοτε τούρκικο κατεστημένο είναι η ανειλικρίνεια. «Κύριοι εμείς μέχρι πριν 100 χρόνια ήμασταν αυτοκρατορία. Μπορεί η ιστορική συγκυρία να μας περιόρισε στα σημερινά μας σύνορα αυτό όμως δεν σημαίνει ότι στο μέλλον τα πράγματα θα είναι όπως τα ξέρετε». Αυτή είναι η πάγια τουρκική στάση τα τελευταία 40 χρόνια, για όποιον παρακολουθούσε στοιχειωδώς τις εξελίξεις.

Το πρόβλημα, λοιπόν, που έχει οδηγήσει στη σημερινή κρίση, αν θέλουμε να είμαστε απολύτως ειλικρινείς δεν είναι η στάση της Τουρκίας. Είναι και ήταν ανέκαθεν στάση του ελληνικού πολιτικού συστήματος και μίας ψευδοελίτ που για δεκαετίες αποκοίμιζαν τον ελληνικό λαό με κουμπαριές, ζεϊμπεκιές, δήθεν παραπομπές στον διεθνή παράγοντα και επίκληση της ανύπαρκτης ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας, ως διεξόδους επίλυσης των ελληνοτουρκικών διαφόρων. Έκρυβαν την αλήθεια κάτω από το χαλί και άφησαν την κατάσταση να κακοφορμίσει σε τέτοιο βαθμό που τα αρπακτικά της Άγκυρας θεωρούσαν εφικτή ακόμη και την πιο ιταμή πρόκληση. Αρνούμενοι να παραδεχτούν το προφανές, έφεραν τη σύγκρουση μια ανάσα μακριά. «Τσαμπερλενισμός»…

Και κάπως έτσι φτάνουμε στο σήμερα, όπου η Ελλάδα σηκώνει ανάστημα. Το γεγονός αυτό έπιασε απροετοίμαστη την Άγκυρα που είχε καλομάθει στα «no ships, no flags». Έτσι η ένταση διατηρείται και δεν αποκλείεται να εξελιχθεί σε σύγκρουση, αν η Ελλάδα για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες υπερασπιστεί τα δικαιώματά της μέχρι τέλους.

Σε αντίθεση με τον διαδεδομένο μύθο ότι η Τουρκία αναζητά μερίδιο στους φυσικούς πόρους της Μεσογείου ή και του Αιγαίου και για αυτό το λόγο αντιδρά επιθετικά, η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Πετρέλαιο και φυσικό αέριο είναι δύο καύσιμα με ημερομηνία λήξης. Ο κόσμος μετασχηματίζεται ταχύτατα και αν κάποιος μετεωρίτης δεν σκάσει τα κεφάλια μας, τις επόμενες δεκαετίες τα ορυκτά καύσιμα θα αποτελούν εκθέματα στα μουσεία φυσικής ιστορίας.

Το ζητούμενο για την Τουρκία δεν είναι να τρυπήσει τον πυθμένα της Μεσογείου. Ο στόχος της είναι πολύ πιο φιλόδοξος και πολύ πιο μακροπρόθεσμος. Η Τουρκία βλέπει τον εαυτό της όχι ως τοπικό παίκτη αλλά ως περιφερειακή δύναμη, ικανή να δορυφοροποιήσει τις χώρες με τις οποίες συνορεύει. Το γεγονός ότι έχει ανοίξει μέτωπα στο Ιράκ, στη Συρία, στην Αρμενία, στη Λιβύη, στην Αίγυπτο ακόμα και με την Κίνα λόγω των Ουιγούρων, αποδεικνύει του λόγου το αληθές.

Το ζήτημα τώρα για την Ελλάδα είναι να αντιληφθεί την πραγματικότητα και να πάψει να στρουθοκαμηλίζει. Η χώρα μας έχει ξεκάθαρα δύο επιλογές: είτε θα γίνει Ισραήλ, είτε δορυφόρος της Τουρκίας. Και οι δύο επιλογές έχουν μεγάλο κόστος. Διαφορετικού είδους, αλλά μεγάλο. Δυστυχώς βρεθήκαμε σε μία συγκεκριμένη γειτονιά, με ένα συγκεκριμένο γείτονα και θα πρέπει να αποφασίσουμε ποια θα είναι η υπόσταση της χώρας μας όχι τα επόμενα χρόνια ούτε τις επόμενες δεκαετίες, αλλά σε βάθος πολύ μεγαλύτερο.

Εν κατακλείδι, για την κρίση «ευθύνεται» η Ελλάδα επειδή δεν δείχνει πια διατεθειμένη να καταστεί βιλαέτι μιας ξαναζεσταμένης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και αυτό εκνευρίζει την Τουρκία που βλέπει ότι ο αντίπαλος κατέβηκε στο τερέν. Όσο για τη διπλωματία face to face, έχει αξία όταν ο συνομιλητής σου αποδέχεται το ελάχιστο των προβλέψεων του Διεθνούς Δικαίου. Αντίθετα, όταν επί δεκαετίες σε απειλεί με πόλεμο για ό,τι του καπνίσει, ο καλύτερος σύμμαχος που μπορείς να έχεις είναι ο ισχυρός εαυτός σου. Ας το έχουμε κατά νου.

Διαβάστε ακόμα: Το δάσος των συντάξεων και το ξερό δέντρο της χώρας.

TAGS :
Αιγαίο Ανατολική Μεσόγειος Ελλάδα Κρίση τουρκία

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook