6 λιγότερο γνωστά ελληνικά τυριά που αξίζει να δοκιμάσεις αυτό το καλοκαίρι

Το Σαν Μιχάλη, που παράγεται στη Σύρο, είναι μια ελληνική παλαιωμένη παρμεζάνα, με πικάντικη γεύση και χρυσαφένια επιδερμίδα. (Φωτογραφία: Delicatessen Αφοι Βασιλόπουλοι)

Πολλές φορές σκέφτομαι πως αν με απήγαγαν εξωγήινοι και μου ζητούσαν να περιγράψω την Ελλάδα, ως γεύση, θα την αποδομούσα σε μερικές ζουμερές ντομάτες, δυνατά τυριά και κατσικίσιο κρέας σε όλες τις μορφές του. Θα απορούσε ίσως κάποιος, «όχι ψάρια;». Τι να πω, αυτά μου έρχονται πρώτα στο μυαλό, άσχετα αν πλέον έχω λατρέψει το γαστριμαργικό πλούτο της θάλασσας.

Αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος που σκεφτόμασταν με τον Αλέξη Νίκου των Beetroot, το σήμα για το The Life Goddess, επιλέξαμε την κατσίκα. Κάτι απόλυτα ελληνικό, αλλά όχι cheesy. Και τώρα που είπα «cheesy» ήθελα από καιρό μέσα από αυτήν τη στήλη να μοιραστώ τη μεγάλη αγάπη μου για τα τυριά. Που, αν και θα έπρεπε, δεν θεωρώ ότι βρίσκονται στη διατροφή μας στο μέγεθος που τους αξίζει. Για να μην αυτοσαρκαστώ ως Θεσσαλονικιός και πω πως τα τυριά είναι είτε φέτα είτε κασέρι.

Αυτή η αγάπη μου για τα τυριά, όσο περίεργο κι αν ακούγεται, καλλιεργήθηκε στη Μεγάλη Βρετανία. Εκεί στην καθημερινή επίσκεψη στα Food Store των Marks and Spencer έχω μετρήσει περισσότερα από 70 είδη τυριών από όλο τον κόσμο, σε ένα τόσο δα ραφάκι: ελληνική φέτα, κυπριακό χαλούμι, γκριγιέρ, μοτσαρέλα, blue cheese και πόσα άλλα καλούδια.

Περισσότερα από 700 τυριά διαθέτει η Γηραιά Αλβιώνα, ενώ η γειτονική Γαλλία, περίπου στα 1.100. Εμείς όμως; Εμείς πλέον πρέπει να είμαστε περήφανοι που οι καινούργιοι τυροκόμοι, δεύτερης γενιάς ή και startupers, πειραματίζονται και έχουν δημιουργήσει εξαιρετικά προϊόντα που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τα κοσμοπολίτικα τυριά άλλων χωρών.

Τα δικά μου αγαπημένα, τα οποία ανεπιφύλακτα πρέπει να δοκιμάσετε το υπόλοιπο του καλοκαιριού, είναι τα εξής:

Σταμνοτύρι: Ένα φρέσκο, μαλακό τυρί που παράγεται από πρόβειο γάλα με 15% λιπαρά και λιγότερο από 1% αλάτι. Είναι από τα τυριά που μπορείς να το αλείψεις πάνω σε φρυγανισμένο ψωμί. Υπάρχουν πολλές παραλλαγές, αλλά αυτό που έχω ξεχωρίσει είναι εκείνο με τη μαύρη τρούφα, που δίνει αρωματική ένταση και πλούσια γεύση. Απίθανο με κόκκινη πιπεριά και πάνω από μία σαλάτα πράσινων φύλλων με ψημένα στη θράκα ροδάκινα εποχής.

Μανούρα Σίφνου, γυλωμένη: Η μανούρα Σίφνου, αφού ωριμάσει, μπαίνει μέσα σε οινολάσπες και κατόπιν σε κιούπια για περαιτέρω ωρίμανση. Στο κιούπι, τα αρώματα της οινολάσπης διεισδύουν στη μάζα του τυριού, δημιουργώντας έτσι ένα κρασοτύρι, με αψιά και πικάντικη γεύση, ξεχωριστό άρωμα και χαρακτηριστική μαύρη φλούδα που τρώγεται. Είναι ένα τυρί που ενδνείκνυται να φαγωθεί ως επιδόρπιο τόσο μόνο του όσο και «παρέα» με σύκα, αποξηραμένα φρούτα και ένα ποτήρι λιαστό κρασί Κρήτης Ντουράκη.

Γκερεμέζι: Ποικιλία μαλακών φρέσκων τυριών από πρόβειο γάλα. Η παραγωγή τους είναι βασισμένη σε μία παραδοσιακή ελληνική συνταγή εμπλουτισμένη με διαφορετικές γεύσεις: βότανα, φιστίκι, μπούκοβο, πάπρικα και σκόρδο. Η αγαπημένη δική μου συνταγή είναι τυλιγμένο με κανταΐφι και βουτηγμένο στη φριτέζα. Το συνοδεύουμε με μαρμελάδα πικάντικης ντομάτας και κερδίζουμε τις εντυπώσεις και τους ουρανίσκους.

Λαδοτύρι Ζακύνθου: Το ελληνικό ροκφόρ. Το λαδοτύρι Ζακύνθου ή «ντόπιο» είναι ένα μαλακό τυρί που τοποθετείται σε πήλινα κιούπια και ωριμάζει σε ελαιόλαδο. Με τον καιρό, το τυρί σκληραίνει και αποκτά μια χαρακτηριστική πικάντικη γεύση που σε συνδυασμό με την επίδραση του λαδιού αποτελεί γευστική πρόκληση. Απίθανο κομμένο με το χέρι σε βραχάκια και επάνω από τηγανητές πατάτες.

Αερομάνουρο Βλάστης: Ένα μανούρι διαφορετικό από τα άλλα. Παράγεται αυστηρά από κατσικίσιο γάλα και παλαιώνει για περισσότερο από 12 μήνες. Έτσι, αποκτά ένα απαλό υποκίτρινο χρώμα ελεφαντόδοντου και μια εξαιρετική υφή. Είναι μαλακό, σχεδόν βελούδινο, κυλινδρικού σχήματος τυρί, με συμπαγή δομή και γλυκιά γεύση. Μόνο του με ένα ποτήρι Ασύρτικο Σαντορίνης ή επάνω από μία σαλάτα με καρπούζι θα κλέψει τις εντυπώσεις.

Σαν Μιχάλη: Θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε ως μια ελληνική παλαιωμένη παρμεζάνα. Παράγεται αποκλειστικά στο νησί της Σύρου. Περιέχει μόνο αγελαδινό γάλα που συλλέγεται από επιλεγμένα κοπάδια που ζουν και βόσκουν στο νησί, καθώς έτσι ορίζει η διαδικασία παραγωγής ως Προϊόν Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης. Το Σαν Μιχάλη έχει πικάντικη γεύση και χρυσαφένια επιδερμίδα. Η μάζα του είναι συμπαγής, με ακανόνιστες τρυπούλες και κατά το κόψιμο θρυμματίζεται όπως η παρμεζάνα. Η ετήσια ποσότητα παραγωγής στο νησί είναι αρκετά περιορισμένη, αφού για κάθε κιλό τυριού χρειάζονται 10 κιλά γάλακτος και έτσι τα χρυσαφένια κεφάλια είναι σχεδόν συλλεκτικά. Μην το χαραμίσετε με τίποτα άλλο παρά ένα καλό τσαμπί σταφύλια, μια βαθιά παλαιωμένη Μαυροδάφνη και κατάνυξη.

* Δικός μου μέντορας σ’αυτό το κυνήγι τυροκομικού θησαυρού ήταν ο Μίλτος Γούλας που κάθε τόσο ανακαλύπτει καινούργιους θησαυρούς ανά την Ελλάδα, και τον ευγνωμονώ γι’ αυτό.

Διαβάστε ακόμα: Κληρονομιά και παράδοση – Στη Φάρμα Μαλτέζου με το Pilot’s Watch Mark XVIII Heritage

TAGS :
γεύση Ελλάδα καλοκαίρι τυρί

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook