Να προστατεύσει τα πανεπιστήμια ο… Κουφοντίνας

Ζημιές σε πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας από αριστεριστές; Σιγά το νέο ( Konstantinos Tsakalidis / SOOC).

Aντιπολιτευτική γυμναστική; Ασύγγνωστη στενοκεφαλιά; Πρόσβεση στο άρμα ενός παραπαίοντος συνδικαλισμού; Πώς μπορεί κανείς να εξηγήσει τη στάση που κρατάει σταθερά η σύνοδος των πρυτάνεων στο νέο νόμο για τα πανεπιστήμια;

Οι πανεπιστημιακοί απορρίπτουν όλες τις αλλαγές που προτείνει η κυβέρνηση. Την αστυνόμευση των σχολών από ειδικό σώμα αστυνομικών, την βάση εισαγωγής των νέων φοιτητών, αλλά και το χρόνο φοίτησης. «Οχι» σε όλα. Αυτή είναι άλλωστε και η πάγια στάση κάθε συνδικαλιστικού φορέα στις προτάσεις κάθε κυβέρνησης. Εν πολλοίς πρόκειται για αταβαστική αντίδραση που επιθυμεί να φανεί επαναστατική μπρος στην αντίδραση των κρατούντων.

Μόνο που θα περίμενε κανείς οι πανεπιστημιακοί (με την ευρύτητα πνεύματος που, θεωρητικά, τους χαρακτηρίζει) να δουν πως η στείρα άρνηση θα οδηγήσει τα πανεπιστήμια σε απαξίωση και μαρασμό. Ωστόσο, στην πρώτη επίθεση που θα δεχθεί κάποιος καθηγητής πανεπιστημίου από ομάδα αριστεριστών ή αναρχικών, θα είναι τα ίδια τα μέλη της συνόδου που θα βγάζουν πύρινη ανακοίνωση και θα ζητούν να υπάρξει στα πανεπιστήμια ανάχωμα στην αυξανόμενη βία.

Έχουν δοκιμαστεί πολλές εκδοχές φύλαξης των πανεπιστημίων. Έχουν γίνει κάμποσες αλλαγές για τους εισακτέους και τον τρόπο λειτουργίας των σχολών. Ως τώρα τίποτα δεν φαίνεται να έχει λειτουργήσει. Τα ελληνικά πανεπιστήμια αναπτύσσουν τη δράση τους κάτω από πραγματικά αντίξοες συνθήκες και είναι απορίας άξιο (αλλά και θαύμα που πρέπει να χειροκροτήσουμε) πως αρκετά τμήματα παράγουν ουσιαστικό έργο και καταφέρνουν να συναγωνιστούν ξένα πανεπιστήμια που λειτουργούν κάτω από ιδανικές συνθήκες.

Δεν χωράει αμφιβολία πως στη χώρα μας υπάρχουν εμπνευσμένοι πανεπιστημιακοί, φοιτητές που ενδιαφέρονται να εισχωρήσουν στα βάθη της επιστήμης τους και σχολές που πηγαίνουν κόντρα στον πεσιμισμό και τη μιζέρια. Υπάρχει, όμως, και μια κατηγορία που θεωρεί πως η παρούσα κατάσταση δεν πρέπει να αλλάξει, ότι δεν χρειάζεται να σπάσουν αυγά και ότι «καλά είμαστε κι έτσι».

Είναι δυστυχώς γνωστό πως τα ελληνικά πανεπιστήμια έχουν μετατραπεί σε εκκολαπτήρια βίας. Ο καθένας κάνει ό,τι του καπνίσει. Βανδαλίζει, χτυπάει, τραμπουκίζει ή απειλεί. Φευ, θα συνεχίσει να το κάνει όσο ξέρει πως όχι μόνο θα μείνει ατιμώρητος, αλλά ουσιαστικά θεωρείται από όλους ως «μέλος» της ακαδημαϊκής κοινότητας. Αυτό θέλουν οι πανεπιστημιακοί; Να αφήσουν τη βία να μπαίνει από την κεντρική θύρα των ιδρυμάτων τους; Ή, μήπως, περιμένουν από τους φοιτητές να αναλάβουν τη φύλαξη των χώρων ως άλλοι Ράμπο;

Την ίδια στιγμή, όμως, έρχεται μια άλλη είδηση  να ξεδιαλύνει τη… θολούρα και να μας αποδείξει περίτρανα πως αν περιμένουμε να πρυτανεύσει η κοινή λογική στη χώρα μας, θα πρέπει να περιμένουμε αρκετά.

Ούτε ένας, ούτε δύο, αλλά 68 πανεπιστημιακοί υπογράφουν κοινό κείμενο υπέρ του δικαιώματος του Κουφοντίνα να εκτίσει την ποινή του στις φυλακές Κορυδαλλού και όχι στις φυλακές Δομοκού. Διότι, αν δεν το έχετε παρατηρήσει, αυτό ακριβώς πρέπει να είναι το πρώτο μέλημα των πανεπιστημιακών μας. Ολα τα άλλα έχουν λυθεί σ’ αυτή τη χώρα, επομένως τι μας έχει μείνει να σκεφτόμαστε; Ακριβώς, πού θα εκτίσει την ποινή του ο εκτελεστής της 17 Νοέμβρη.

Προφανώς και κάθε έλληνας πολίτης έχει το δικαίωμα να πιστεύει στην τάδε ή τη δείνα ιδεολογία. Να τάσσεται υπέρ της βίας ή να χαϊδεύει τους θεράποντές της θεωρώντας πως είναι κοινωνικοί αγωνιστές και όχι αυτόκλητοι δικαστές με κουμπούρια. Το ίδιο δικαίωμα έχουν και οι συγκεκριμένοι πανεπιστημιακοί. Ωστόσο, το θέμα είναι να μην προκαλείς. Διότι δεν γίνεται από τη μια οι πανεπιστημιακοί να κραυγάζουν κατά της βίας (την οποία συχνά πυκνά υφίστανται και οι ίδιοι) και την ίδια στιγμή να ενδιαφέρονται για κάποιον που έκανε τη βία των όπλων παντιέρα και τις δολοφονίες βασική του ιδεολογία. Κάπου χάνεται η λογική. Αν δεν έχει χαθεί ήδη.

Διαβάστε ακόμα: Αν είσαι άντρας, είσαι με τη Σοφία Μπεκατώρου.

TAGS :
ασυλο Δημήτρης Κουφοντίνας

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook