Το ΠΑΣΟΚ με επικεφαλής τον Ευάγγελο Βενιζέλο έχει παγιδευτεί στη στήριξη αυταρχικών πολιτικών που δεν έχουν καμία σχέση με την κουλτούρα της ελληνικής κεντροαριστεράς. Φωτογραφία: ΠΑΣΟΚ/Flickr

 

Τα τελευταία δυο χρόνια, πολιτικοί, διανοούμενοι και δημοσιογράφοι ξοδεύουν χρόνο και λέξεις επιχειρηματολογώντας υπέρ της ανάγκης δημιουργίας ενός νέου μεγάλου κόμματος της Κεντροαριστεράς. Φυσικά, δεν βγάζω την ουρά μου απέξω, καθώς στο διάλογο αυτόν έχω επίσης συμμετάσχει φανατικά.

Η υπόθεση του κλεισίματος της ΕΡΤ αλλά και οι πρόσφατες δηλώσεις του Μάκη Βορίδη για τον Ανδρέα Παπανδρέου αποτελούν, κατά την ταπεινή μου γνώμη, δυο κορυφαίες στιγμές αυτής της συζήτησης κι αυτό γιατί τα δυο αυτά γεγονότα αποκάλυψαν τις προτιμήσεις σχεδόν όλων μας.

Υπήρξαν άνθρωποι οι οποίοι αποθέωσαν τον αντιδημοκρατικό χειρισμό του Αντώνη Σαμαρά που καταδίκασε τις οθόνες μας στο μαύρο, τονίζοντας ότι τώρα είναι η ώρα να εμφανιστεί μια μεγάλη Κεντροαριστερά να στηρίξει αυτές τις μεταρρυθμίσεις.

Υπήρξαν άνθρωποι που χαρακτήρισαν «μεταρρύθμιση» τη μαζική απόλυση 2.700 εργαζομένων χωρίς καμία αξιολόγηση και τόνισαν ότι τώρα χρειάζεται μια μεγάλη Κεντροαριστερά για να στηρίξει την προσπάθεια Σαμαρά.

Υπήρξαν άνθρωποι οι οποίοι, καταδίκασαν προσχηματικά το χουντικό παρελθόν του Μάκη Βορίδη αλλά ομολόγησαν ότι πράγματι συμφωνούν με τη διαπίστωση ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου κατέστρεψε τη χώρα. Τόνισαν μάλιστα ότι τώρα χρειάζεται μια μεγάλη Κεντροαριστερά για να αντιμετωπίσει τη δεξιά στροφή της Νέας Δημοκρατίας λόγω των διαφόρων Βορίδηδων.

Αλίμονο στην Κεντροαριστερά που χαριεντίζεται με τον Σαμαρά των ρατσιστικών ενστίκτων κι αρνείται έστω και να αλληλεπιδράσει με τον ΣΥΡΙΖΑ των πολλών χρωμάτων.

Υπήρξαν άνθρωποι οι οποίοι καταδίκασαν προσχηματικά το χουντικό παρελθόν του Μάκη Βορίδη, αλλά ομολόγησαν ότι η δήλωση θα ήταν μια χαρά αν στον καταλογισμό της ευθύνης για την καταστροφή της χώρας είχε συμπεριληφθεί και ο Κώστας Καραμανλής. Τόνισαν μάλιστα ότι τώρα χρειάζεται μια μεγάλη Κεντροαριστερά για να αντιμετωπίσει τον μεγάλο εθνικό κίνδυνο που ονομάζεται «ΣΥΡΙΖΑ».

Ε λοιπόν, ήρθε η ώρα να χωρίσουν πολιτικά οι δρόμοι όσων οραματίζονται ένα νέο μεγάλο κόμμα της κεντροαριστεράς, με όλους τους παραπάνω. Η «Κεντροαριστερά» που εκείνοι αναζητούν υπάρχει, λέγεται Νέα Δημοκρατία (ή Νέα Ελλάδα) και τους περιμένει στη μεγάλη «φιλελεύθερη» αγκαλιά της μαζί με τον Βορίδη, τον Πολύδωρα και τον Μαρκόπουλο. Δεν υπάρχει λόγος να ταλαιπωρούνται άλλο.

Οι δημοκρατικές εκτροπές και το μαύρο στις οθόνες δεν ταιριάζουν στην κουλτούρα της ελληνικής Κεντροαριστεράς και ούτε χρειάζεται να ταιριάξουν. Στην παράδοση της ελληνικής Κεντροαριστεράς μαζικές απολύσεις προς τέρψιν 50 χουντοφιλελευθέρων δεν χωρούν.

Επίσης, όσοι ανατριχιάζουν ακούγοντας τη λέξη «ΠΑΣΟΚ» και βλέπουν αφίσες του Ανδρέα Παπανδρέου κι εκνευρίζονται, κακώς ελπίζουν στο χώρο της Κεντροαριστεράς. Δεν θα ξαναγράψουμε την Ιστορία για να βρούμε ένα καλό δεκανίκι για τον Αντώνη Σαμαρά. Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν ήταν κομμάτι της ελληνικής Κεντροαριστεράς. Ήταν η Κεντροαριστερά αυτοπροσώπως.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν ήταν κομμάτι της ελληνικής Κεντροαριστεράς. Ήταν η Κεντροαριστερά αυτοπροσώπως.

Τέλος, Κεντροαριστερά και δαιμονοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν πάνε μαζί. Αλίμονο αν αποτελεί σκοπό ύπαρξης για ένα προοδευτικό κόμμα η απομόνωση μιας αριστερής παράταξης που μπορεί να βασανίζεται από τον οικονομικό αναλφαβητισμό της αλλά ταυτόχρονα είναι παρούσα στις περισσότερες μάχες για τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα. Αλίμονο στην Κεντροαριστερά που χαριεντίζεται με τον Σαμαρά των ρατσιστικών ενστίκτων κι αρνείται έστω και να αλληλεπιδράσει με τον ΣΥΡΙΖΑ των πολλών χρωμάτων.

 

Ο Μάκης Μυλωνάς είναι ο ιδρυτής του parapolitiki.com

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top