To πρωτογενές πλεόνασμα σύντομα θα αποδειχθεί πύργος από τραπουλόχαρτα αφού η πλειοψηφία δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στα φετινά σημειώματα της εφορίας.

To πρωτογενές πλεόνασμα σύντομα θα αποδειχθεί πύργος από τραπουλόχαρτα αφού η πλειοψηφία δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στα φετινά σημειώματα της εφορίας.

Η είδηση: το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής διατύπωσε στην τρίμηνη έκθεσή του αμφιβολίες για το πρωτογενές πλεόνασμα του 2014, δεδομένης της φοροδοτικής ικανότητας των πολιτών. Με απλά λόγια, το ΓΠτΒ είπε ότι οι πολίτες δεν θα μπορέσουν να πληρώσουν τους φόρους που επιβλήθηκαν φέτος, πριν από ό,τι νέα μέτρα μπορεί να συζητιούνται με την Τρόικα, και παρά τις αυστηρές ποινές που φτάνουν μέχρι την προσωποκράτηση.

Στην ίδια έκθεση, διαπιστώνεται πως με βάση τις τιμές του προ-προσαρμογής 2009, το 42% του πληθυσμού έχει πραγματικό εισόδημα χαμηλότερο από τη γραμμή φτώχειας, ενώ «αν και σε απόλυτους όρους (σε ευρώ) συνεισέφεραν περισσότερο από τους φτωχούς, σε σχετικούς όρους (ως ποσοστό του εισοδήματός τους), συνυπολογιζομένης της επίδρασης του ΦΠΑ, οι φτωχοί συνεισέφεραν περισσότερο από τους πλούσιους». Η ψαλίδα μεταξύ φτωχών και πλουσίων άνοιξε.

Ο πέμπτος χρόνος κρίσης βρίσκει την Ελλάδα απαράλλαχτη σε ό,τι αφορά τις αιτίες αλλά φτωχότερη σαν κράτος, με μειωμένο ΑΕΠ, μειωμένες τραπεζικές καταθέσεις, και με τα μεσαία και χαμηλά στρώματα να έχουν πληρώσει την κρίση πιο ακριβά από όλους.

Αδυνατώ να καταλάβω ποιος είναι ο εθνικός σχεδιασμός πέραν του παιχνιδιού που παίζουν οι πολιτικές παρατάξεις και η κυβέρνηση, ελπίζοντας σε από μηχανής Θεούς και «πακέτα Μάρσαλ».

Οι πολιτικές και οι κοινωνικές συνέπειες είναι προφανείς και είναι όσα αναμένονται από ένα αδιέξοδο με έντονα στοιχεία κοινωνικής αδικίας και διευρυμένης φτώχειας. Δεν είμαι σίγουρος αν γίνεται σαφές το οικονομικό σκέλος, όσο κι αν η συγκεκριμένη επιτροπή της Βουλής αποτελείται από καθηγητές πανεπιστημίου και δη οικονομολόγους. Ίσως δεν εμπίπτει στο πεδίο της ενασχόλησής τους, εφόσον ανήκει στη σφαίρα της πολιτικής και της μη-προοπτικής που γίνεται ολοένα και πιο έντονη.

Τα αίτια της κρίσης, οι συντεχνιακοί περιορισμοί και το γραφειοκρατικό κόστος του επιχειρείν και της παραγωγής πλούτου στη χώρα παραμένουν ως είχαν. Ό,τι κι αν λέει η «προγραμματική συμφωνία» Σαμαρά-Βενιζέλου, το ΑΕΠ δεν μπορεί να ανεβεί υπό αυτές τις συνθήκες με καθαρούς όρους. Και άρα δεν πρόκειται να αλλάξει η σχέση χρέους/ΑΕΠ, όσα ευχολόγια κι αν υπογράψουν.

Η Ελλάδα ως έχει μπορεί να περάσει στην «ανάκαμψη» μόνο με ό,τι την έφερε στην χρεοκοπία: με αδιαφάνεια, διαπλοκή, θαλασσοδάνεια, και πλασματικούς αριθμούς από το κράτος και τις εισηγμένες του ΧΑΑ. Και δανεικά, αν όχι μέσω του κρατικού δανεισμού που περιορίστηκε, από τις ανακεφαλαιοποιημένες τράπεζες. Αυτό δεν μπορεί να γίνει όσο υπάρχει η εποπτεία της Τρόικας και των υπολοίπων, ελπίζω. Οπότε;

Όσο για τις δημόσιες επενδύσεις, έχουν παγώσει, με τους πόρους να έχουν μεταφερθεί στο «τάμα» του πρωτογενούς πλεονάσματος, που σύντομα θα αποδειχθεί πύργος από τραπουλόχαρτα αφού η πλειοψηφία δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στα φετινά σημειώματα της εφορίας.

Αδυνατώ να καταλάβω ποιος είναι ο εθνικός σχεδιασμός πέραν του παιχνιδιού που παίζουν οι πολιτικές παρατάξεις και η κυβέρνηση, ελπίζοντας σε από μηχανής Θεούς και «πακέτα Μάρσαλ». Δεν θα έρθουν όμως, εφόσον όλοι (κράτη και επενδυτές) ξέρουν πως με κύρια ευθύνη του πολιτικού προσωπικού όλων των παρατάξεων δεν έχει αλλάξει τίποτα και τα χρήματά τους θα πάνε εκεί που πήγαν και τα δικά μας – αυτά τα 300δις που χρωστάμε. Και μετά τις ευρωεκλογές, με ένα εξάμηνο ακόμα χαμένο στον κουβά της πολιτικής αδράνειας μπροστά στο πολιτικό κόστος, ανοίγει πάλι το ενδεχόμενο να μας στείλουν στον αγύριστο ως ανεπίδεκτους μαθήσεως –ως αδιόρθωτους.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top