Γιατί πρέπει να είσαι διάσημος για να πάρεις «εύκολα» την ελληνική ιθαγένεια; 
Έχει δικαίωμα η οργανωμένη πολιτεία να πέφτει από τα σύννεφα; 
Για όλα φταίει η αγία ελληνική οικογένεια; 
Ιωάννα Παλιοσπύρου: η ομορφιά της θέλησης 
Όχλος αυτόκλητων τιμωρών 
Το ελληναριό, δεν είναι συνηθισμένο να του τα «πει» κάποιος, ο οποίος απελευθερωμένος από ταμπού θα πει ανοιχτά ακόμα και για την σεξουαλική του ζωή. Αγανακτεί. (Screenshot από σκετς του ελληνοαμερικανού κωμικού Yannis Pappas στο YouTube)
Μου λένε πολλοί ότι γράφω συνέχεια για τον Αλέξανδρο Ιόλα. Και λίγα γράφω. Σαφώς θα ήθελα να γράψω πιο πολλά. Γιατί πρώτα απ’ όλα είναι η επέτειος των 30 χρόνων από τον θάνατο του. Και ύστερα γιατί η Ελλάδα 30 χρόνια μετά, δεν άλλαξε. Σε τίποτα όμως.
Η «κατάρα» του να είσαι Ελληνάρας μας ακολουθούσε πάντα. Μόνο που τώρα μας παραμορφώνει και τρώει τα σωθικά μας.
Ήταν τότε που η Ελλάδα «άλλαζε» και τις εξαίσιες περιπτώσεις δεν τις αντέχουν οι ηθικές καταπτώσεις. Όπως τώρα που είναι ο Σύριζα στην εξουσία. Τι άλλαξε από τότε; Ο Ελληνάρας, με το που ήρθε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία το 1981 θέριεψε. Όπως τώρα. Που έφερε τον Σύριζα στην εξουσία. Σήκωσε και πάλι κεφάλι.
Μια τραχιά τάξη έρχεται κάθε τόσο στα πράγματα, παραμερίζοντας τις εκλεπτυσμένες διαθέσεις των μικρόχαρων απολαύσεων της ελληνικής κοινωνίας. Λες και κάποιοι δεν της το επιτρέπουν. Όχι. Κανένας ξένος. Κανένας Γερμανός και κανένας Σόιμπλε. Εμείς οι ίδιοι -οι Ελληναράδες- δεν μας το επιτρέπουμε.
Αυτή η εξαίσια περίπτωση του Αλέξανδρου Ιόλα, για το ελληναριό της εποχής φάνταζε σαν βλασφημία. Και τώρα το ίδιο θα φάνταζε αν ζούσε. Όταν βλέπουμε διαφορετικότητα την τσακίζουμε. Γιατί δεν ενεργούμε όπως πράττουν αυτοί που έχουν γνώση.
Στα πράγματα της χώρας κυριαρχεί η αμορφωσιά. Και τότε και τώρα. Έτσι είναι. Για όσους επιλέγουν τη σκέψη,τη γνώση και την Τέχνη δεν υπάρχουν χαρούμενες ζωές.
Οι Ελληναράδες ήταν και θα παραμείνουν ανίκανοι να αφουγκραστούν το όραμα του Ιόλα. Γι’ αυτό ρήμαξαν και συνεχίζουν να αφήνουν να ρημάζει το εμβληματικό σπίτι του.
Η αγραμματοσύνη έψαχνε στόχους. Οι στόχοι ήταν εύκολοι στο πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’80. Όπως και τώρα, 30 χρόνια μετά. Όποιος τολμάει να ξεφύγει από τα αποπνικτικά όρια της μιζέριας τον ξεσκίζουν. Αλήτες, νταβατζήδες, μάγκες και συμμορίες έχουν αναλάβει να εξωραΐσουν τη χώρα. Όπως τότε. Όπως και τώρα.
Όπλο του Ελληνάρα είναι το μακρύ βρώμικο νύχι στο μικρό του δαχτυλάκι για να βγάζει καλύτερα το μάτι όποιου προκόβει μόνος του και δεν περιμένει τίποτα από κανένα κόμμα-νταβά. Η κατσίκα του γείτονα θα θολώνει πάντα το μάτι.
Ο Αλέξανδρος Ιόλας ήταν απόλυτος. Και όταν το Δεκέμβριο του 1982 μίλησε στο γαλλικό τηλεοπτικό κανάλι TV5, όπου μεταξύ άλλων είπε ότι «ο Ανδρέας Παπανδρέου και η Μελίνα Μερκούρη είναι η μεγαλύτερη καταστροφή για τη χώρα του Πολιτισμού», ήταν τότε ακριβώς που άρχισαν τα πρώτα ειρωνικά σχόλια, από τις ανυπόγραφες στην αρχή, ενυπόγραφες στη συνέχεια στήλες των Αθηναϊκών εφημερίδων. Είπε και άλλα. Πολλά. Στη Monde και στη Liberation. Είπε αλήθειες. Ήταν το ολέθριο λάθος του.
Το ελληναριό, δεν είναι συνηθισμένο να του τα «πει» κάποιος, ο οποίος απελευθερωμένος από ταμπού θα πει ανοιχτά ακόμα και για την σεξουαλική του ζωή. Αγανακτεί. Έτσι έγινε και τότε, μετά τη δημοσίευση της συνέντευξης. Ξαφνικά έκλεισαν όλες οι πόρτες για τον Αλέξανδρο Ιόλα. Όπως θα είχαν κλείσει και τώρα.
Ήταν εκκωφαντικός ο τρόπος του για τους πρασινοαίματους κομπλεξικούς. Όπως ακριβώς εκκωφαντικός θα ήταν ο τρόπος του για τους αμόρφωτους Συριζαίους.
Δημοσιογράφοι με οντολογικό φούσκωμα τεράστιο, οι οποίοι μαθαίνουν στο κοινό όλες τις αποχρώσεις του ροζ και του κίτρινου, γίνονται οι κήνσορες της ηθικής ενός τόπου ο οποίος ψάχνει να βρει το πρόσωπό του στο νέο περιβάλλον. Γλείφουν τον Σύριζα, αφήνοντας το σάλιο τους και την τερηδόνα τους παντού.
Αυτοί οι τύποι δεν μπορούσαν να ανεχθούν το έργο μιας προσωπικότητας η οποία επαναπάτρισε 2.500 αρχαίους ελληνικούς θησαυρούς, οι οποίοι ήταν διασκορπισμένοι στα πέρατα της γης. Τον εξόντωσαν πρώτα βιολογικά. Ύστερα ηθικά. Χωρίς να αντιληφθούν τον σπόρο του που φύτρωσε.
Ο Νίκος Σταθούλης ξεναγώντας τους φίλους του στο ερειπωμένο υπνοδωμάτιο του Ιόλα πριν από 5 χρόνια.
Ήταν και θα παραμείνουν ανίκανοι να αφουγκραστούν το όραμά του: ένα Μουσείο που θα φέρει το διεθνές όνομά του και θα είναι συγκροτημένο από κάθε πολιτισμό της γης. Γι’ αυτό ρήμαξαν και συνεχίζουν να αφήνουν να ρημάζει το εμβληματικό σπίτι του.
Ο Αλέξανδρος Ιόλας για τη χώρα του ήταν «μια κραγμένη αδερφή», όταν παντού θεωρείται μια μορφή σημαντική για την ίδια την ίδια την ιστορία της Τέχνης. Αμόρφωτοι άνθρωποι. Οι οποίοι δεν γνωρίζουν ότι μόνο η μόρφωση δημιουργεί ευημερία.
Η ενημερωμένη αμάθεια των νεοελλήνων δεν είναι δυνατόν να ανεχτεί μια «παρδαλή περσόνα», η οποία φάνταζε την εποχή του Κουτσόγιωργα, του Τσοχατζόπουλου και του Γιαννόπουλου σαν ένας ερμαφρόδιτος σατανάς. Και τον «ξέσκισαν». Έτσι απλά. Το ίδιο θα φάνταζε και σήμερα. Την εποχή του Πολάκη, του Σώρρα, της Χρυσής Αυγής. Τι άλλαξε;
Πόσο κρίμα. Και να φανταστεί κανείς ότι κάποτε αποτελούσε αυτή η χώρα έμπνευση για τους φιλοσόφους, τους συγγραφείς και τους ποιητές…
«Καταραμένε Έλληνα, καταραμένη Γνώση…
Γιατί να σε αγγίξω; Για να αισθανθώ πόσο μικρός είμαι, ασήμαντος, μηδαμινός;
Γιατί δεν με αφήνεις στη δυστυχία μου και στην ανεμελιά μου;»
Σίλερ, Γερμανός συγγραφέας και ποιητής, (1759-1805)
Διαβάστε ακόμα: Μαζί με τους 10.000 θησαυρούς της βίλας Ιόλα, πέθανε και η Ανθρωπιά μας
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
