Πενήντα χρόνια μετά την τραγωδία της Χούντας, ουδείς θα ‘λεγε με βεβαιότητα ότι χαμπαριάσαμε τι εστί βερύκοκο. (Φωτογραφία από τον χρήστη του Flickr Joanna)

1967-2017, 50 χρόνια κομμάτια

Εικοστή-πρώτη-Απριλίου, «τρεις λέξεις, όμως, δύο μόνο φτερά». Πενήντα χρόνια μετά την τραγωδία της Χούντας, ουδείς θα ‘λεγε με βεβαιότητα ότι χαμπαριάσαμε τι εστί βερύκοκο.

Γι’ αυτό, άλλωστε, μετά την παλινόρθωση της Δημοκρατίας, ενώ αρχικά σαν και σήμερα είχαμε ημέρες αντιδικτατορικής μνήμης, αργότερα φουσκώσαν οι κοιλιές και λαπαδιάσαμε. Δεκατρία χρόνια Μεταπολίτευσης, δημοσκόπηση του «Κλικ» έδειχνε: κατά 60% προτιμάμε να διασφαλίσουμε το ΙΧ μας παρά το Κοινοβούλιο (=δημοκρατία)…

Τώρα φωνάζει η ρευόμενη/περδόμενη τύφλα μας: «Η Χούντα δεν τελείωσε το ’73…», ξεχνάμε μάλιστα ότι μας φόρτωσε θαλασσοδάνεια και φεύγοντας άφησε ρημαδιό πριν τον Εθνικό-Ακρωτηριασμό-της-Κύπρου… Όμως, το γελοίο ανωτέρω σύνθημα έδειξε διπλά και πόσο έτοιμος ήταν αυτός ο λαός να αυτοκαταστραφεί.

Όχι γιατί ήταν ιστορικά ανακριβές, προκαλώντας λάθος συμπεράσματα. Κυρίως διότι το διαλυμένο αξιακό μας σύστημα αδυνατεί να αξιολογήσει/διαχωρίσει χούντα από δημοκρατία. Και το χειρότερο: με ευθύνη Τσίπρα θεώρησε μείζον διακύβευμα το αντιμνημονιακό έναντι του αντιφασιστικού, εμβρυουλκώντας, έτσι, λάθρα τους ναζί στην Πλατεία της Αγανάκτησης…

Άλλωστε, λαός εθνολαϊκισμένος, πάντα ηττημένος: αδυνατεί να πει «yes we can». Μας μένει, λοιπόν, η πενηντάχρονη ανοχή σε Βία, Ανελευθερία. Και ποικιλώνυμες σέχτες Καλών κυνηγούν καθεμιά τούς Δικούς της Κακούς εκσομαλίζοντας την κοινωνία και εργωδώς προετοιμάζοντας το τέλος.

Τέτοια ζει όποιος κάνει πως δεν βλέπει την αιτιώδη συνάφεια μεταξύ των ανελεύθερων/δικτατορικών καθεστώτων και της τάσης τους για χρεωκοπίες/φτώχεια/εξαθλίωση/δυστυχία.

Όλες οι εκδοχές ολοκληρωτισμών με αντίπαλες/εχθρικές ταμπέλες, έχουν κοινό DNA! Ιδού τα στοιχεία του: η κατάργηση του πρωταρχικού αγαθού της Ελευθερίας Έκφρασης.

Τομογραφία στο κουκούτσι της Χούντας: έκπληξη!

Σπεύδουν εφημερίδες να προσφέρουν ενημερωτικά ένθετα αφιερώματα/βιβλία για τα πενηντάχρονα της Δικτατορίας. Αξίζει να διαβαστούν, αλλά έχουμε γενικώς γκώσει από τέτοιες αφηγήσεις περί τις αθλιότητες της Χούντας. Επαναλαμβάνοντας δέκα ξύλινα κλισέ εναντίον της δεν καθαρίσαμε μαζί της, καθότι το σπέρμα της έχει πονηρά εμφιλοχωρήσει σε άλλα εθνολαϊκιστικά σπίτια παραμένοντας κυρίαρχο.

Γι’ αυτό κι εμείς εδώ καινοτομούμε: ανοίγουμε το κουκούτσι της, για να αναζητήσουμε/αναλύσουμε τα στοιχεία ταυτότητας της Χούντας. Μελετώντας τα, προσέχουμε για να έχουμε. Και τι ανακαλύψαμε τομογραφώντας τον πυρήνα της Χούντας, λοιπόν; Ότι κάποιοι καλοί πυροβολημένοι «πατριώτες» κάποτε φυλάκισαν ένα λαό για να τον σώσουν από τους κακούς.

Παρόμοιοι τύποι ήταν οι ομόλογοι σε Ισπανία/Πορτογαλία, φυσικά και Ιταλία/Γερμανία. Παρόμοιοι ήταν, όμως, επίσης και κάποιοι άλλοι, όπως δείχνουν ανάλογες τομογραφίες στις κομμουνιστικές δικτατορίες στην ανατολική πλευρά της Ευρώπης. Δηλαδή, το «Κι-εσύ-λαέ-βασανισμένε-μην-ξεχνάς-τον-Ωρωπό» κολλάει σε κάθε αντιδημοκρατικό καθεστώς, που πάντοτε διαθέτει κοινή/μονότονη Κοινοτοπία του Κακού…

Όλες οι εκδοχές ολοκληρωτισμών με αντίπαλες/εχθρικές ταμπέλες, λοιπόν, έχουν κοινό DNA! Ιδού τα στοιχεία του. Η κατάργηση του πρωταρχικού αγαθού της Ελευθερίας Έκφρασης. Συνεπαγωγικά, ο φόβος, η εσωστρέφεια, η δυστυχία, γιατί τα ‘σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά. Επειδή, ξαναθυμίζουμε, υπάρχει εξωτερική σκλαβιά από ξένους κατακτητές, αλλά και εσωτερική σκλαβιά από ποικιλώνυμους τοπικούς δικτάτορες. Ανελευθερίας αποτέλεσμα; Συρρίκνωση της φαντασίας/επινοητικότητας/καινοτομίας, άρα δευτερογενώς και αδυναμία παραγωγής ευημερίας/πλούτου, εξαθλίωση/δυστυχία.

Η Βία είναι η ασπίδα του Αποκλεισμού της Ελευθερίας Έκφρασης, μόνο με τη Βία διασφαλίζονται τυραννίες, μόνο αποκλείοντας την Ελευθερία Έκφρασης.

Η θεωρία των άκρων ή της καλής πολιτικής βίας

Όλα στον κόσμο των ποικίλων κουμουνιζμένων λογίζονται με τους γνωστούς λαστ-γήαρ αφελείς εργαλειακούς όρους τύπου 150-χρόνια-πριν-(Κομμούνα-Παρισιού) ή 90-χρόνια-πριν-(Δημοκρατία-Βαϊμάρης). Έτσι θεωρούν απόλυτο καλό, κάθε πεπραγμένο από τους ποιμένες που ξεπέταξε ο Μαρξισμός-Λενινισμός-Σκέψη-Στάλιν-Μάο-Τζε-Ντονγκ.

Άρα, κάθε σκέψη παραγόμενη εκτός αυτών είναι άκυρη/αντιδραστική, όπως και η «καταρριφθείσα» θεωρία των δύο άκρων, που όμως αποδείχθηκε λειψή, καθόσον υπάρχουν περισσότερα άκρα. Οπότε αξίζει να μιλούμε για «Θεωρία των Άκρων» (γενικά).

Η νεότερη εμπειρία της λαμπρής φιλελεύθερης δημοκρατίας, ολοκληρώνοντας την διεισδυτική ανάλυση της Χάννα Άρεντ, επιτρέπει στη ζωή την πληρέστερη διατύπωση «Θεωρία της Καλής Πολιτικής Βίας», στη βάση του «Δόγματος-Εχθρός-Μίσος-Βία». Εδώ, άλλος μοστράρει την Καλή-(Εργατική)-Τάξη που ασκεί Καλή-Πολιτική-Βία στην Κακή-Αστική-Τάξη, άλλος Καλό-Έθνος που καταδιώκει/ασκεί-Καλή Πολιτική-Βία κατά Κακών/Ξένων Εθνών, άλλος Καλούς-Αντεξουσιαστές που…, κοκ…

Βέβαια, υπάρχει και η προβληματική λογική κάποιων («νέο»)-φιλελεύθερων φιλοσόφων, που ατυχώς διαχωρίζουν/προκρίνουν την οικονομική ελευθερία έναντι της πολιτικής, ανεχόμενοι αντιδημοκρατικά/αντιφιλελεύθερα όργια σε κάποιες μπανανίες.

Γι’ αυτό και αναφερόμαστε αποκλειστικά στο πρότυπο «Δυτική-Φιλελεύθερη-Δημοκρατία-που-αρνείται-την-Πολιτική-Βία», όπου, όσα παλιώνουν/σαπίζουν, αντικαθίστανται από άλλα χωρίς υποχρεωτική εκδήλωση Βίας… Η Βία είναι η ασπίδα του Αποκλεισμού της Ελευθερίας Έκφρασης, μόνο με τη Βία διασφαλίζονται τυραννίες, μόνο αποκλείοντας την Ελευθερία Έκφρασης.

Σε κάποιους («νέο»)-φιλελεύθερους, που δέχονται την (κατασταλτική της ελευθερίας έκφρασης του μειονοτικού) Βία, κάποιος πρέπει να μιλήσει για το Ρεξόνα της Ενιαίας-Αδιαίρετης-Ελευθερίας… Αλλιώς δέχονται και αυτοί κάποια εκδοχή Καλής Πολιτικής Βίας, όταν αντιδημοκρατικά επιβάλλουν, λόγου χάριν, μια-ιδιωτικοποίηση-που-έστω-βλακωδώς-κάποιοι-δεν-θέλουν… Να-τα-λέμε-κι-αυτά.

Ο «Άνθρωπος-ΤΟΥ-Συστήματος»

Ο Χόμο-Χαμαιλεόντικους είναι φρούτο που ευδοκιμεί σε όλα τα εθνολαϊκιστικά/ολοκληρωτικά καθεστώτα. Όπως δηλαδή ήταν ο (Μάρτυρας-του-Συνταγματάρχη-Βαρτάνη) Χουνταίος-Ρουφιάνος-Μανολιός, που κατόπιν έβαλε τα ρούχα του αλλιώς. Και διαδοχικά έγινε «αντιστασιακός»-(ντελ-κάτσο»), Αυριανίστα, Μακεδονίστα, Χριστοδουλίστα, Αγανακτίστα/Αγαναζίστα, Χρεωκοπίστα/Δραχμοκοπίστα, απαιτώντας συνάμα αξιοπρεπώς οι Κουτόφραγκοι να του πληρώνουν και το ΙΚΑ…

Παρόμοιος είναι ο «Άνθρωπος-ΤΟΥ-Συστήματος» και στα άλλα ομόλογα καθεστώτα. Μόνο η Φιλελεύθερη Δημοκρατία ξέρει να τον εξαερώνει, όχι βιαίως, απλώς καθιστώντας τον αχρείαστο/ανωφελή, διακριτικά πιέζοντάς τον να αλλάξει.

Αν συχνά λέμε πόσο υπέροχος είναι ο συμβιβασμός ανάμεσα σε ισότιμους εταίρους, όπως τον γνωρίσαμε στην πρωτοφανή λαμπρή Ιστορία της Ε.Ε., προφανώς είναι ταπεινωτικός ο συμβιβασμός αδυναμίας απέναντι στο ολοκληρωτικό καθεστώς. Εμείς εδώ, κακώς αντιλαμβανόμαστε μόνο τον δεύτερο (τρώμεν τα σανά και ζώμεν στα στενά, αφού).

Ο ανθρώπινος πολιτισμός δεν δρα (πάντοτε) ορθολογικά. Οπότε είναι επιεικώς παράτολμο να θεωρούμε πως τελείωσαν ανεπιστρόφως οι ποικιλόχροες εθνολαϊκισμοί/ολοκληρωτισμοί.

50 χρόνια Χούντα – 100 χρόνια «Οχτώβρης»

Αυτός ο (συμπτωματικός) προμηνυματικός συμβολισμός, που (διασυνδέοντας «ακροδεξιές»-«ακροαριστερές» δικτατορίες) κάνει «αριστερούς» παλαιοημερολογίτες να συγχύζονται, απλώς επισημαίνει/υπενθυμίζει την απεριόριστη δύναμη της ανθρώπινης επιπολαιότητας.

Κάποιοι απομάγευσαν νωρίτερα τον ήδη πεθαμένο Μαρξισμό-Λενινισμό, αλλά μετά το 1989, το καντήλι του έσβησε και επισήμως. Έκτοτε απανταχού στον πλανήτη, πλην ελαχίστων γνωστών εξαιρέσεων (μαζί τους το-καθ’-ημάς-εθνικό-ισλάμ), η ανθρωπότητα άρχισε να αναρρώνει από την κομμουνιστική ίωση.

Η γενική τάση είναι να πέφτουν και τα έσχατα Μ-Λ κάστρα, αλλά τελικά ο εχθρός της φιλελεύθερης δημοκρατίας δεν είναι μόνο οι τρεις γνωστοί ολοκληρωτισμοί (εκπνέοντες, όπου αυτή εμφανιζόταν ως ακμαία/δημιουργική/πλουτογόνα επικράτεια). Είναι ο ανθών εσχάτως ποικιλόχρους/ποικιλόμορφος Εθνολαϊκισμός, που δεν θεωρούμε περαστικό (διαβάστε: «Γιατί έχει μέλλον η ρευστή Εποχή των Τεράτων») και προνομιακά ξύνεται στη γκλίτσα της Βίας…

1967/1917-2017, 50/100 χρόνια κομμάτια, φτάνει!

Συνοψίζοντας, καιρός είναι να τελειώνει η γελοιότητα που θέλει «αντιδραστικούς» τους νεκρούς του Τσαβο-Μαδουρισμού και «προοδευτικούς» τους νεκρούς της Χούντας. Όλοι τους είναι θύματα απάνθρωπων ολοκληρωτισμών, όπως ήταν και οι νεκροί των Ναζί και των Στάλιν/Μάο/Πολ-Ποτ.

Όπου καταλύεται η δημοκρατία λίγο-ή-πολύ (μην ξεχνάμε ότι τα τέρατα αλωνίζουν τριγύρω και παντού), υπάρχουν εθνολαϊκιστικά καθεστώτα (που φλερτάρουν χαλαρά ή φλογερά με τη βία) στη θέση των ολοκληρωτικών, που χτες-σήμερα-πάντοτε βλάπτουν την Συρία το ίδιο. Γιατί, ξαναθυμίζουμε, πιο δεξιά από τον λαϊκισμό δεν έχει. Και όταν αυτός τακιμιάζει με βία, τότε πιο ακροδεξιά δεν έχει.

Ο ανθρώπινος πολιτισμός δεν δρα (πάντοτε) ορθολογικά. Οπότε είναι επιεικώς παράτολμο να θεωρούμε πως τελείωσαν ανεπιστρόφως οι ποικιλόχροες εθνολαϊκισμοί/ολοκληρωτισμοί, επειδή τους αφόρισε ο Φουκουγιάμα. Αενάως θα έρχονται/παρέρχονται ως αποτέλεσμα του (νομαδικώς περιφερόμενου) ανορθολογισμού.

Πάντως, ας αναφωνήσουμε συμβολικά, τουλάχιστον λόγω της ημέρας, ποτέ πια μαύρες-μαυροκόκκινες-μπλε-πράσινες-ροζ-κόκκινες-κοκκινόμαυρες Χούντες στην Ελλάδα. ΟΛΕΣ τους φέρνουν μόνο χρεωκοπίες/φτώχεια/δυστυχία. Αυτά είναι τα έργα και οι ημέρες της πολιτικής βίας, που ΟΛΕΣ τους διακονούν. Νταξ;


ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ

Το μέλλον αποκλείει παντοίους κουμουνιζμένους
Τουλάχιστον στις αναπτυγμένες χώρες, ο Ανθρώπινος Πολιτισμός (Civilization, όχι Culture, επιμένουμε…) διέρχεται την Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση. Ήδη σχετική συζήτηση φουντώνει από καιρό («Συθέμελα ο κόσμος αλλάζει! Και η κοσμάρα μας;») για την σφοδρή ανεργία που θα φέρει ο τεχνολογικός αυτοματισμός, δύσκολα αφομοιώσιμη από την ανθρώπινη προσαρμοστικότητα/ευελιξία.
Παράλληλα, η βιοτεχνολογία αλλάζει την αποτελεσματικότητα της ιατρικής, εισάγοντας νέα αδιανόητα δεδομένα περί το προσδόκιμο ζωής. Άρα και οι δευτερογενείς συνέπειες (ασφαλιστικό κτλ) ίσως φέρουν δραματικές ανακατατάξεις.
Όλα αυτά, όμως, θα συμβούν σταδιακά παντού, αλλά θα καθοριστούν μόνο όπου υπάρχει φιλελεύθερη δημοκρατία. Αλλού, θα επιβληθούν άτσαλα ερήμην των λαών, που πολύ δυσκολότερα θα τα αφομοιώσουν. Φαντάζεστε, βέβαια, ποιο σενάριο προαλείφουμε οι Έλληνες για τον εαυτό μας…

Ποιος πληρώνει τη βόμβα, ο-έ-ο;
Η βία που ασκούν πριν καταλάβουν την εξουσία οι διάφοροι ολοκληρωτικοί σωτήρες προϊδεάζει για την βία που θα ασκούν και αφότου την καταλάβουν. Όχι μόνο οι φασο-ναζί, αλλά ποικίλοι Μ-Λ καλόγηροι, όπως φυσικά και οι «αντεξουσιαστές» (τρίτο άκρο) που είπαμε πόσο σκληρότεροι εξουσιαστές είναι. Όπως ματαεξηγήσαμε ότι ΚΑΙ τις ζημιές της χτεσινής βόμβας στη Γιούρομπανκ, δεν θα τις πληρώσουν οι μέτοχοί της αλλά η φτωχή κοινωνία. Νταξ;

Τα-ψέματα-τον-ανέβασαν,-τα-ψέματα-τον-ρίχνουν
Μείζων τώρα εχθρός του καταρρέοντος Τσίπρα είναι η σκληρή αλήθεια: τα ψέματά του τον καταδιώκουν/ξεφτιλίζουν αμείλικτα. Τώρα τα «ωσαννά» των αναξιοπαθούντων γίνονται «άρον-άρον,-σταύρωσον-αυτόν»…


 

Διαβάστε ακόμα: Ασφαλιστικό (παρελθόν), ή Εργασιακό (μέλλον);

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top