Μπρος στην πιο μεγάλη Kρίση του καιρού μας

Θα μπορούσε αυτή η μεγάλη κρίση να αποδειχθεί ευκαιρία. Αρκεί να υπήρχε σχέδιο. Photo credit: one-europe.info

Ασφαλώς οι μετανάστες και οι πρόσφυγες θα μπορούσαν να δώσουν ανάσες στο δημογραφικό, αφού είμαστε ένα κράτος συνταξιούχων, χωρίς νέο αίμα. Αυτό θα είχε την πρώτη ευεργετική επίδραση στο ασφαλιστικό, το οποίο έχει ήδη καταρρεύσει. Οι νεοεισερχόμενοι θα μπορούσαν ακόμα να μπολιάσουν το σύγχρονο πολιτισμό μας με τη δική τους κουλτούρα και η “κλειστή” κοινωνία μας να γίνει σταδιακά πιο ανοικτή και πολυπολιτισμική.

Το μεγαλύτερο ευεργέτημα από την ειρηνική αυτή “εισβολή” θα έπρεπε όμως να είναι, όσο κι αν φαίνεται περίεργο, η χαρά της προσφοράς, της άδολης αγάπης για τον συνάνθρωπο, που εντέλει νοηματοδοτεί την ύπαρξή μας. Μια τόσο συνταρακτική αλλαγή όπως αυτή που ξεδιπλώνεται μέρα με τη μέρα, σχετικοποιεί τα πάντα και αλλάζει τις προτεραιότητές μας. Ήδη, βλέπουμε χιλιάδες συμπολίτες μας να “ξεχνάνε” τα οικονομικά τους προβλήματα, καθώς συνειδητοποιούν ότι από αυτά που τους φαίνονταν λίγα βρίσκουν και περίσσευμα για να βοηθήσουν κάποιους που δεν έχουν τίποτα. Η προσφορά των πολιτών και των ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται εθελοντικά δεν είναι μόνο χάρισμα στους παραλήπτες, αλλά πρωτίστως δώρο για τους δότες.  

Θα μπορούσε λοιπόν αυτή η μεγάλη κρίση να αποδειχθεί ευκαιρία. Αρκεί να υπήρχε σχέδιο. Όμως, για άλλη μια φορά βρισκόμαστε στο έλεος της τύχης και επαφιέμεθα στις αποφάσεις κάποιων άλλων “ξένων”, εξ Εσπερίας. Κι όμως, στο ζήτημα αυτό είχαμε πολλές ευκαιρίες να προετοιμαστούμε, καθώς τα καμπανάκια κτυπούν συστηματικά εδώ και 25 χρόνια. 

Ανήκω στην τελευταία γενιά που μεγάλωσε σε μια μονοκουλτούρα Λευκών Ελλήνων Χριστιανών μέχρι τη δεκαετία του ’90 που άρχισαν να έρχονται “ξένοι” στην Ελλάδα. Στην αρχή, ήμασταν όντως απροετοίμαστοι να τους υποδεχτούμε, αφού δεν είχαμε αποικιακό παρελθόν. Όμως, σήμερα, 25 χρόνια μετά την πτώση του κομουνισμού στην Αλβανία και τα πρώτα μαζικά κύματα μεταναστών, 15 χρόνια μετά την έναρξη του πολέμου στο Αφγανιστάν, 5 χρόνια από το ξεκίνημα του εμφυλίου στη Συρία, θα περίμενε κάποιος ότι οι πολιτικές δυνάμεις μας θα είχαν εκπονήσει κάποια κοινή, εθνική πολιτική για το μεταναστευτικό και το προσφυγικό ζήτημα, έστω για δείγμα. 

Δεν έκαναν τίποτα. Δομικά ρατσιστές, θεωρούσαν δεδομένο ότι οι ξένοι είναι αποκλειστικά εργατικά χέρια και δεν πρόκειται να εγκατασταθούν μόνιμα ή -Θεός φυλάξοι- να παντρευτούν Ελληνίδες, να αποκτήσουν δικαίωμα ψήφου κ.ο.κ.

Από την επική παράσταση “Το τελευταίο Καραβαν Σεράϊ” του θεάτρου του Ήλιου, που παίχτηκε και στη χώρα μας την περασμένη δεκαετία. Φωτό: Haris Bilios / greekfestival.gr

Η ελληνική Πολιτεία έσπρωχνε το πρόβλημα κάτω από το χαλί, μέχρι που ήρθε η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι: Ένα λεφούσι ιδεοληπτικών ανήλθε στην εξουσία και παρόξυνε το πρόβλημα, δίνοντας το πράσινο φως, με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους, ώστε να αυξηθούν οι ροές προς την Ευρώπη, μέσω της χώρας μας. Μάλιστα, οι κουτοπόνηροι πίστεψαν πως έτσι θα πίεζαν τους Ευρωπαίους αποτελεσματικότερα να μας δανείζουν χωρίς να απαιτούν μεταρρυθμίσεις. Έφτασαν στο σημείο να απειλούν θρασύτατα τους εταίρους μας, ότι διαφορετικά θα γεμίσουν την Ευρώπη με τζιχαντιστές. 

Βέβαια, οι εγκληματικά αμελείς κυβερνώντες δεν ευθύνονται για τη φτώχεια και την ανισότητα εκτός Ελλάδος (εντός έχουν και αυτοί αυξανόμενη ευθύνη) που ξεβράζει χιλιάδες ψυχές στις ακτές μας. Ούτε ορίζουν τη γεωγραφική θέση της χώρας που εγκυμονεί κινδύνους, αλλά είναι από αρχαιοτάτων χρόνων ο πλούτος, η μοναδικότητά μας και μια διαρκής πρόκληση και ευκαιρία για τριβή και δημιουργία.

Συνεπώς, δεν έχει νόημα να αναζητάμε τώρα αποδιοπομπαίους τράγους, ούτε να απαιτούμε το πρόβλημα να εξαφανιστεί ως δια μαγείας με ανούσιες πολιτικές πρωτοβουλίες ή πολύ περισσότερο διά της βίας. Πρέπει να αποδεχτούμε το πρόβλημα ως μια νέα πραγματικότητα και, κάνοντας το καθήκον μας ως άνθρωποι, να προσπαθήσουμε να το μετατρέψουμε σε ευκαιρία. Αυτή είναι, άλλωστε, η ιστορική μας ευθύνη και η γεωγραφική μας μοίρα ως μεταιχμιακός πολιτισμός και σταυροδρόμι δύο κόσμων.

Η ιστορία αυτή που ζούμε είναι η μεγάλη κρίση του καιρού μας, θα διαρκέσει χρόνια και θα αλλάξει την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον πλανήτη. Αυτοί που μας κυβέρνησαν όλα τα χρόνια που μετατραπήκαμε σε υποδοχείς από εξαγωγείς μεταναστών και αυτοί που κατέχουν σήμερα υπουργικούς θώκους αποδείχτηκαν ανίκανοι. Από την άλλη, οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής τρίβουν τα κοντόχοντρα χεράκια τους με ικανοποίηση, και μάλιστα σε ένα διεθνές περιβάλλον που είτε κυριαρχούν εκλεγμένοι δικτάτορες σαν τον Πούτιν και τον Ερντογάν είτε αναδεικνύονται μουσολινικές φιγούρες, όπως ο Ντόναλντ Τραμπ.

Ο πειρασμός να παρασυρθείς από τις απλουστευτικές τους κραυγές και τις εύκολες λύσεις που τάζουν αυτοί οι διαταραγμένοι λαοπλάνοι δεν είναι μικρός. Πρέπει, όμως, για την επιβίωση της χώρας μας και το καλό της ανθρωπότητας, να δείξουμε νηφαλιότητα και αλληλεγγύη. Δεν μιλάμε πια για την άλφα ή βήτα εντάσεως οικονομική κρίση, αλλά για μια κρίση ιστορικών διαστάσεων, υπαρξιακή για τον τόπο, ο οποίος λόγω της γεωγραφικής του θέσης βρίσκεται πάνω σε ένα τεκτονικό ρήγμα πολιτισμών που έχει ενεργοποιηθεί ξανά.

Διαβάστε ακόμα – “‘Ελληνες Καλούνται”: Ιστορίες πετυχημένων μεταναστών ή Ελλήνων δεύτερης γενιάς που μας εμπνέουν.

TAGS :
μετανάστες μετανάστης

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook