Photo credit: DonkeyHotey/flickr

Σε επίσκεψη-αστραπή 30 ώρων, ο κ. Ζαρίφ, όχι στην πρώτη νιότη πλέον, κατάφερε να βρει χρόνο να ανέβει στον Ιερό Βράχο. Photo credit: DonkeyHotey/flickr

Πας μη Έλλην, βάρβαρος; Κατά τη γνώμη μου, το άξιο προς συζήτηση στοιχείο είναι το ερωτηματικό στο τέλος της πρότασης και όχι η φράση αυτή καθαυτή. Ως μέλος του Δ.Σ. του ΕΒΕΑ, μία εκ των χωρών ευθύνης μου για το διμερές εμπόριο είναι το Ιράν. Έχω ταξιδέψει αρκετές φορές στην Τεχεράνη, έχω επισκεφτεί τα μουσεία της κι έχω διαβάσει αρκετά για την ιστορία και τον πολιτισμό της Περσίας.

Η arrogance του Νεοέλληνα που κουβαλάω πάνω μου, μ’ έκανε αρκετές φορές να σκεφτώ ότι είμαι μια εξαίρεση που αισθάνεται την υποχρέωση να μελετήσει τον πολιτισμό μιας χώρας για την οποία ανέλαβε κάποιο καθήκον – ενίσχυση εμπορικών σχέσεων εν προκειμένω. Δεν κρύβω ότι το έκανα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς μεγάλο μέρος της μελέτης αφορούσε στους ελληνοπερσικούς πολέμους, αγαπημένο κομμάτι της ιστορίας από τα σχολικά μου χρόνια. Όλη αυτή η ενασχόληση με το συγκεκριμένο θέμα, μ΄έκανε να νιώθω -επί της αρχαιοελληνικής ουσίας- πολύ Έλληνας, και καθόλου βάρβαρος.

Προχθές συνειδητοποίησα ότι δεν αποτελώ εξαίρεση, όταν έγινα μάρτυρας μιας αξιοθαύμαστης επίσκεψης. Την Πέμπτη τα χαράματα έφτασε στην Αθήνα ο Υπουργός Εξωτερικών του Ιράν κ. Ζαρίφ. Επρόκειτο για επίσημη επίσκεψη διάρκειας 30 περίπου ωρών. Κατά την παραμονή του στην Αθήνα, συναντήθηκε με τον Πρωθυπουργό, τον Υπουργό Εξωτερικών και τον κ. Λαφαζάνη, ο οποίος αν θυμάμαι καλά είναι υπουργός κάποιου είδους ανάπτυξης  -νομίζω της παραγωγικής (sic)!

Αργά το βράδυ της Πέμπτης, με ειδοποίησαν ότι ο υπουργός, παρότι αναχωρούσε στις 12 το μεσημέρι της Παρασκευής για τη Γενεύη, όπου θα συναντούσε τον Τζον Κέρι και τους υπόλοιπους εκπροσώπους των δυνάμεων της Δύσης, εξέφρασε την επιθυμία να επισκεφτεί την Ακρόπολη προτού ξεκινήσει για το Αεροδρόμιο. Με ρώτησαν, λοιπόν, αν ήθελα να βρίσκομαι κι εγώ εκεί, στις 8 το πρωί οπότε και ανοίγουν οι πόρτες.

Είναι πραγματικά θλιβερό να συνειδητοποιείς τι έχεις χάσει, επειδή ανέβαλες για μια ζωή κάτι, μόνο και μόνο γιατί θεωρούσες ότι ανά πάσα στιγμή είναι δικό σου.

Με δυσθυμία συνειδητοποίησα ότι, για να προλάβω, θα έπρεπε να ξυπνήσω στις 6:30 και να επιβαρύνω κι άλλο το ήδη βεβαρημένο πρόγραμμα της Παρασκευής… Αμέσως όμως σκέφτηκα ότι ο κ. Ζαρίφ, ο οποίος είναι μεγαλύτερος μου κατά 13 χρόνια, έχει σαφέστατα πιο βεβαρημένο πρόγραμμα και – λόγω ενός πιασίματος σε κάποιο νεύρο της μέσης- ενοχλείτο από πόνο στο πόδι, θεωρούσε ωστόσο αδιανόητο να βρεθεί στην Αθήνα και να μην ανέβει στον Ιερό Βράχο. Φυσικά ξύπνησα νωρίς, χωρίς να δυστροπήσω, και βρέθηκα την ώρα που έπρεπε στο σημείο της Διονυσίου Αεροπαγίτου απ’ όπου ξεκινά η ανάβαση.

Είχε συννεφιά και ψιχάλιζε ελαφρά. Περπάτησα τον ανηφορικό, πλακόστρωτο δρόμο, θαυμάζοντας τις ελιές, το τοπίο και απολαμβάνοντας τη μαγική αύρα του χώρου. Είχα να το κάνω από την 4η δημοτικού. Είναι πραγματικά θλιβερό να συνειδητοποιείς τι έχεις χάσει, επειδή ανέβαλες για μια ζωή κάτι, μόνο και μόνο γιατί θεωρούσες ότι ανά πάσα στιγμή είναι δικό σου…

Βρέθηκα δίπλα σ’ αυτόν τον αξιοθαύμαστο διπλωμάτη για μια περίπου ώρα. Τον παρακολουθούσα καθ΄όλη τη διάρκεια της ξενάγησης να ακούει με προσοχή τον ξεναγό. Ούτε μια στιγμή δεν δέχθηκε να τον υποβοηθήσουν οι σωματοφύλακές του, όταν λόγω της βροχής, του μεγάλου ύψους των σκαλιών, αλλά και του σωματικού πόνου, το βάδισμα καθίστατο ιδιαίτερα επικίνδυνο. Το ενδιαφέρον του, η επιμονή του, αλλά και η υπομονή του ήταν αξιοθαύμαστη και –τολμώ να πω – συγκινητική.

Η απόφαση για την κατασκευή του Παρθενώνα ελήφθη μετά την καταστροφή από τους Πέρσες του ναού που βρισκόταν εκεί το 480 π.χ. Σήμερα, 2.500 χρονιά μετά, ελάχιστοι Έλληνες άνω των 12 ετών επισκέπτονται τον Παρθενώνα.

Κατά τη διάρκεια της ξενάγησης, θυμήθηκα ότι η απόφαση για την κατασκευή του Παρθενώνα ελήφθη μετά την καταστροφή από τους Πέρσες του ναού που βρισκόταν εκεί το 480 π.χ. Σήμερα, 2.500 χρονιά μετά, ελάχιστοι Έλληνες άνω των 12 ετών επισκέπτονται τον Παρθενώνα. Αντιθέτως, οι χιλιάδες τουρίστες, οι ξένοι επισκέπτες, επίσημοι ή μη, οι «βάρβαροι» δεν θα χάσουν την ευκαιρία, δεν θα επιτρέψουν στον εαυτό τους να απωλέσουν την ευκαιρία να επισκεφτούν αυτό το μεγαλείο, ακόμα κι όταν οι συνθήκες φαινομενικά φαντάζουν δύσκολες…

Ολοκληρώνοντας την περιγραφή του μαθήματος πολιτισμού που εδέχθην, σας παραθέτω την απάντηση του κ. Ζαρίφ, όταν ρωτήθηκε από Έλληνα δημοσιογράφο για την πορεία των διαπραγματεύσεων με τη Δύση. Νομίζω ότι είναι επίκαιρη: “We can only have agreements in which both sides can claim that they have achieved positive results. You need to either win together, or lose together. Iran, with millennia of history, will not be intimidated”.

Με αγάπη,

Ο Είρων

 

Διαβάστε ακόμα – Μάθιου Μπογδάνος: Ο Έλληνας που έσωσε τους θησαυρούς του Ιράκ 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top