
Μια από τις σπάνιες φορές που βλέπουμε τον Γιοβάνοβιτς να γελάει πλατιά. Ο “μπαμπάς” της Εθνικής είναι σοβαρός, δεν έχει αγωνία να αρέσει. (Φωτό epo.gr).
Τι είναι ο μπαμπάς; (Ναι, και η μαμά, αλλά εδώ θα μιλήσουμε για μπάλα). Μπαμπάς λοιπόν είναι αυτός που θα σε προστατέψει αλλά θα σε βγάλει και από τη ζώνη ασφαλείας. Αυτός που θα σου δείξει, θα σου μάθει, αλλά και θα κρατήσει ένα μυστήριο.
Είναι ο άνδρας που θα σε ενθαρρύνει αλλά και θα μετριάσει τον υπέρμετρο ενθουσιασμό σου. Που θα σου πει να σηκωθείς όταν πέσεις. Που θα σου δώσει αυτοπεποίθηση. Που θα γίνει ο πρώτος σου ήρωας αλλά θα σου δώσει χώρο να ανοίξεις τα δικά σου φτερά.
Ότι δηλαδή πρέπει να είναι σε μεγάλο βαθμό ο προπονητής, ειδικά σε μια ομάδα νέων. Και είναι εν πολλοίς ομάδα νέων η Εθνική ποδοσφαίρου (μιλάμε για μέσο όρο ηλικίας 22.7 έτη στην ενδεκάδα με τη Σκωτία). Και είναι μπαμπάς ο Γιοβάνοβιτς.
Ένας άνθρωπος ο οποίος εμπνέει σεβασμό χωρίς να φωνάζει, ένας άνθρωπος που αποπνέει μια γλυκύτητα παρότι το ύφος του είναι πολύ σοβαρό έως και βλοσυρό αν δεν τον γνωρίζεις, ένας άνθρωπος πάνω στον οποίο νιώθεις ότι μπορείς να βασιστείς.
Δεν ξέρω αν στο σύγχρονο ποδόσφαιρο μετράνε πιο πολύ οι προωθημένες τεχνικές γνώσεις του Κλοπ ή του Γκουαρντιόλα και αν τα συστήματα κερδίζουν την old school προσπάθεια.
Ξέρω όμως ότι ειδικά για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα που είναι ένα σύμβολο και όχι μια επιχείρηση, είναι πολύ όμορφο να φοράνε νέα παιδιά το εθνόσημο, και να τα καθοδηγεί ένας προπονητής – μπαμπάς.
Ακόμα και όταν θα χάνουν. Άλλωστε, ο πιο σωστός μπαμπάς, είναι αυτός που σε μαθαίνει να χάνεις.
Διαβάστε ακόμα: Οι μπέμπηδες του Ιβάν δείχνουν το δρόμο στη γερασμένη Ελλάδα.