Τι σχέση έχει ο Χρήστος Δώνης με τον Ζορντι Κρόιφ;

Μια εικαστική σύνθεση των organistas. Εξ ευωνύμων, διακρίνονται: ο Ζόρντι Κρόιφ, πανηγυρίζων ένα από τα σπάνια γκολ του με την φανέλα της Γιουνάιτεντ. Ο Χρήστος ο Δώνης σε τυχαίο στιγμιότυπο.

Ο Μανουέλ Βάσκες Μονταλμπάν, εκτός από εκλαϊκευμένος στοχαστής και συγγραφέας, είχε κι έναν καημό με το ποδόσφαιρο και την Μπαρτσελόνα. Μετά θάνατον, τα άρθρα που έγραψε κατά καιρούς, για την Μπάρτσα και τη μπάλα, συγκεντρώθηκαν από τον γιο του και κυκλοφόρησαν στο βιβλίο «Futbol» -σκέτο.

Στην Ελλάδα, κυκλοφόρησε με ελαφρώς διανθισμένο τίτλο από τον -μάλλον αριστερό- επιμελητή της έκδοσης, ως: «Ποδόσφαιρο, Μια Θρησκεία Σε Χέρια Πολυεθνικών». Μια θαυμάσια εναλλακτική θα ήταν και «Ποδόσφαιρο, Φονιάδες των Λαών, Αμερκάν’». Ναι, «Αμερκάν’» (Χαρίλαος Φλωράκης ©).

Ξεχωριστή θέση -αν και περιορισμένη σε έκταση- στο πόνημα του Μονταλμπάν καταλαμβάνει, φυσικά, ο Γιόχαν Κρόιφ. Ο Κρόιφ, από τα χρόνια ως παίκτης και προπονητής της Μπάρτσα, απέκτησε την υπόσταση ενός υιοθετημένου καταλανού θεού. «Αυθαίρετος και ιδιοφυής, ποιητικός και καρδιοπαθής(!)» περιγράφεται από τον Μονταλμπάν, μάλλον φειδωλά.

Ο θεός Κρόιφ, μάλιστα, σπλαχνικός και ελεήμων, όχι σαν το άλλονα της Παλαιάς Διαθήκης, έδωσε στον υιό του, το όνομα του πολιούχου της Βαρκελώνης: Γιώργη ή Ζόρντι, στα «καταλά». Για δύο χρόνια, οι δυο τους συνυπήρξαν στην πρώτη ομάδα της Μπαρτσελόνα, ο θεός ως προπονητής, ο υιός του θεού ως παίκτης. Ο υιός του θεού χρησιμοποιούνταν από τον θεό με το σταγονόμετρο, δεν είχε, δηλαδή, βιδώσει στην ενδεκάδα και το μόνο ιδιαίτερο προνόμιο που απολάμβανε ήταν ότι, λόγω του πατρός, πέρασε την πόρτα της Μπάρτσα.

Ο θεός Γιόχαν Κρόιφ και ο υιός του θεού, Ζόρντι Κρόιφ, σε θρησκευτική τοιχογραφία (τέλη 20ου αιώνα).

Όμως, ακόμη κι οι θεοί απολύονται στο ποδόσφαιρο -πόσο μάλλον οι Δώνηδες- πράγμα το οποίο και συμβαίνει τον Μάιο του 1996, ενώ ο γιος του αποδεσμεύεται. Ιδού τι γράφει στο βιβλίο του με τίτλο «Ποδόσφαιρο, ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο» -ή κάπως έτσι, τέλος πάντων- ο καλός μας Μονταλμπάν για το θέμα: «Η διοίκηση δεν βάζει μόνο επί πίνακι το κεφάλι του Κρόιφ, αλλά και του γιου του Ζόρντι(…) Η διοίκηση, όμως, θα κριθεί(…) για το αν ήταν σωστό ή όχι να δώσει την ελευθέρας στον Ζόρντι Κρόιφ από(…) τη μελλοντική του εξέλιξη ως πιθανό, διεθνές αστέρι του ποδοσφαίρου.»

Ο μικρός Ζόρντι δεν έγινε ποτέ διεθνές αστέρι. Πέρασε και δεν ακούμπησε από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και έφτασε να παίζει στην Ουκρανία και τη Μάλτα. Θύμα, ίσως, αυτής της ευνουχιστικής σχέσης πατέρα-γιου, που τόσο εύστοχα αναλύει ο Λακάν. Ένεκα το βαρύ επώνυμο, όμως, ο μικρός Ζόρντι είχε πλασαριστεί σαν παιδί-θαύμα. Σαν τον συνονόματό του μικρό Ζορντί, τον γάλλο τραγουδιστή προσχολικής ηλικίας (αν δείτε κάπου clickbait «ΔΕΙΤΕ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΖΟΡΝΤΙ», μην το ανοίξετε, κρίμας είναι, θα νταουνιάσετε). Για να μαθαίνουν οι νεότεροι, εδώ ο μικρός Ζορντί:

Σήμερα που ο Γιώργος και ο γιος του Χρήστος μας αποχαιρέτησαν, αυτοί είναι γόνιμοι προβληματισμοί. Για εκείνους, όχι για τους organistas. Ειδικά, αυτό το αυτοκαταστροφικό αλληλένδετο δεν θα μπορούσε να το αναλύσει ούτε ο καψερός ο Λακάν. Ο Κρόιφ, αν και θεός, χρησιμοποιούσε τον υιό με φειδώ. Ο Γιώργος είδε τον Παναθηναϊκό σαν τη ΔΕΗ. Μονιμοποίησε τον γιο του, όπως οι παλιοί ΔΕΗτζήδες διορίζουν από παιδιά ως εγγόνια. Κι επειδή ο Γιώργος πρόσφατα έγινε παππούς κι αυτό το «επανιδείν», που είπε φεύγοντας, ακούστηκε σαν απειλή, ελπίζουμε μην του μπαίνουν τίποτα ιδέες για το μέλλον.

Οι υμνολόγοι του, στο μεταξύ, τον κατευόδωσαν στο γνωστό πνεύμα της εικονικής πραγματικότητας που είχαν δημιουργήσει: Ότι «αξιοποίησε τους νέους» #not# χαμηλές μονοψήφιες συμμετοχές είχαν έως το τέλος των πλέι οφ. Ότι «εξέλιξε τους παίκτες» #not# o Μπουζούκης, hot property, έχασε μια χρονιά εκτός θέσης -χάριν και του γιου- κανείς δεν βελτιώθηκε, συγκριτικά.Ότι “υπερέβαλε εαυτόν σε αντίξοες συνθήκες” #not# η ομάδα με το 4ο μπάτζετ του πρωταθλήματος, βγήκε 4η. Κάποιος αποχαιρέτησε τον Γιώργο με το πρωτότυπο «κύριος ήρθε και κύριος φεύγει». Για τους οrganistas, ισχύει το «κύριος ήρθε και κυρίως φεύγει».

Q&A

Επί τη ευκαιρία της ολοκλήρωσης της ατελείωτης αυτής ποδοσφαιρικής σεζόν, ως organistas, συνήλθαμε σε σώμα (με τηλεδιάσκεψη), για να απαντήσουμε, ως πνεύμα, στις ερωτήσεις των αναγνωστών που κατέκλυσαν το τηλεφωνικό μας κέντρο. Διαλέξαμε ενδεικτικά τις παρακάτω:

Q: «Πότε πιστεύετε ότι θα πάρει ο Παναθηναϊκός το πρωτάθλημα;» (Κίμων Φραγκάκης).
Α: Όταν κάποιος επιφανής παναθηναϊκός θα αποφασίσει να ασχοληθεί με το παρασκήνιο.

Q: «Ακόμη και αν δεχθούμε ότι η κριτική σας είναι καλόπιστη, θεωρείτε ότι υπάρχει περίπτωση να γίνει αντιληπτή, στη συχνότητα που εκπέμπετε;» (Χ. Φλωρόπουλος).
Α: Θα σας απαντήσουμε με μια παραβολή του προπονητού Ρον Άτκινσον -εντελώς άστοχα, εγχώριο μέσο τον έχει αποκαλέσει «Αγγλο Αλέφαντο». Πηγαίο κωμικό ταλέντο, ίσως το έχει το επώνυμο, διηγούνταν πως προσπαθούσε να πείσει έναν σέντερ μπακ, ήδη διεθνή με την Αγγλία, να μάθει να κάνει κοντρόλ και να μη διώχνει μόνο με τσαρούχι. «Του είπα λοιπόν ότι δεν γίνεται να μη μάθεις να σταματάς και να πασάρεις τη μπάλα. Είναι σαν να μην ξέρεις ποδήλατο στην Κίνα του Μάο. Κι αυτός γύρισε και με ρώτησε: Τι θέση παίζει αυτός ο Μάο, αφεντικό;»

Ο Ρον Άτκινσον, εν αντιθέσει με τον συνεπώνυμό του Ρόουαν, είχε ποιοτικό χιούμορ.

Q: «Πιστεύετε ότι θα πετύχει ο Τσάβι Ρόκα;» (Γιώργος Φραγκoγιάννης).

Ο Μιχαήλ Στρογκώφ μετά το ατυχές συμβάν. Από το ομώνυμο φιλμ του Εριπράντο Βισκόντι (1970).

Α: Όχι. Το 50% του «όχι» οφείλεται στην απουσία της ως άνω ικανής και αναγκαίας συνθήκης. Το άλλο μισό, ότι τον αποκαλούν «αντιδημοσιογραφικό» και ήδη τον σκίζουν στην κριτική -ειδικά οι πολυάριθμοι λάτρεις του στρατοσφαιρικού ποδοσφαίρου του Δώνη. Όταν οι αθλητικοί φωστήρες γράφουν «αντιδημοσιογραφικός» να ξέρετε ότι την ίδια στιγμή -όχι εδώ, αλλού, σε μια παράλληλη πραγματικότητα- κάποια μάτια με το σύμβολο του ευρώ, ανοιγοκλείνουν ακόρεστα.

Q: «Τώρα που πέτυχε το σκοτεινό σας σχέδιο και έφυγαν οι Δώνηδες, θα αλλάξετε αυτό το αχώνευτο Ο.Α.Χ.Δ.»; (Ανώνυμος).
Α: Όχι. Όπως οι οπαδοί της Γουέστ Χαμ συνεχίζουν να λένε το φανζίν τους KUMB -Knees Up Mother Brown, ας το μη το μεταφράσουμε αυτό- παρότι ο πρόεδρος Μπράουν (και η μητέρα του) έχουν προ πολλού αποχωρήσει. Εξάλλου το Ο.Α.Χ.Δ. δεν σημαίνει Όχι Άλλο Χρήστο Δώνη (βλ. βιογραφικό μας στο site).

Q: «Ειλικρινά, είστε τόσο εμπαθείς που δεν πιστεύετε ότι υπάρχει κάποιος που θα δει το ταλέντο του Χρήστου Δώνη;» (Γ.Τ.Π.).
Α: Υπάρχει. Ο Μιχαήλ Στρογκώφ.

Διαβάστε ακόμα: Τη νύχτα που έφυγε ο Τεν Κάτε (μια ιστορία αγάπης).

TAGS :
Δώνης παναθηναϊκός

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook