Αυτό το καλοκαίρι που άφησε πίσω τη χαρά της ζωής

Έχω κάνει δύο μπάνια στη θάλασσα και δεν είμαι η εξαίρεση. Ανοίγω ένα βιβλίο και με δυσκολία συγκεντρώνομαι. Σινεμά καλοκαιρινό δεν πήγα ακόμη και το πρώτο κομμάτι της άδειάς μου, που το είχα προγραμματίσει για το πρώτο 15νθήμερο του Ιουλίου, το ακύρωσα. (REUTERS/Yorgos Karahalis)

Έχω κάνει δύο μπάνια στη θάλασσα και δεν είμαι η εξαίρεση. Ανοίγω ένα βιβλίο και με δυσκολία συγκεντρώνομαι. Σινεμά καλοκαιρινό δεν πήγα ακόμη και το πρώτο κομμάτι της άδειάς μου, που το είχα προγραμματίσει για το πρώτο 15νθήμερο του Ιουλίου, το ακύρωσα. Θα μπορούσα και περισσότερα μπάνια να είχα κάνει, και βιβλία πολλά να έχω διαβάσει και σε θερινό σινεμά να είχα πάει, και μία και δύο και περισσότερες φορές. Είναι όμως που αυτό το καλοκαίρι είναι διαφορετικό από τα προηγούμενα. Είναι βαρύ, απειλητικό, με τα χρώματα μιας Αποκάλυψης. Σε τραβάει προς τα κάτω και δεν σε αφήνει να ησυχάσεις.

Συνήθως, και υπό κανονικές συνθήκες, είμαι άνθρωπος αισιόδοξος, συγκεντρωμένος και ήρεμος. Γι’ αυτό, όταν συζητώ την «κατάσταση» με φίλους και γνωστούς και αφού έχουμε πει τι πιστεύουμε ότι θα γίνει από εδώ και πέρα, έχω πιάσει τον εαυτό μου πάνω από τρεις φορές να επαναλαμβάνει ως επωδό την απάντηση «έχουμε χάσει τον εαυτό μας», επιχειρώντας να συνοψίσω αυτό που έχει κυριεύσει όλους μας λίγο-πολύ.

Ένας φίλος μού έλεγε ότι του λείπει ύπνος, σε σημείο να βυθίζεται στη διάρκεια της μέρας, και συχνά ακούω, ακόμη και στην ουρά των ΑΤΜ, ότι «δεν είναι καλοκαίρι αυτό που ζούμε!» (REUTERS/John Kolesidis)

Ένας φίλος μού έλεγε ότι του λείπει ύπνος, σε σημείο να βυθίζεται στη διάρκεια της μέρας, και συχνά ακούω, ακόμη και στην ουρά των ΑΤΜ, ότι «δεν είναι καλοκαίρι αυτό που ζούμε!» Η «Εστία» του περασμένου Σαββάτου έγραφε, στο κύριο άρθρο της, ότι ακόμη και ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε σεβαστεί «τα μπάνια του λαού» και τα είχε αναγάγει σε φιλολαϊκό δόγμα.

Υπάρχει μια ολόκληρη φιλολογία για την προστασία της δημόσιας γαλήνης εκτός και αν υπάρχει αστάθμητος παράγων: πόλεμος, φυσική καταστροφή, επιδημία… Και από αυτά, τίποτε δεν έπληξε τη χώρα μας αυτό το καλοκαίρι, παρά μόνον η παράνοια μιας αυτοκαταστροφής. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, όσο φωτίζεται ο πυκνός χρόνος από την προκήρυξη του δημοψηφίσματος ως τώρα, διαγράφεται ανάγλυφα ένα τοπίο περίπου αδιανόητο.

Με την αύξηση του ΦΠΑ, η ζωή του κόσμου θα δυσκολέψει ακόμα πιο πολύ.( AP Photo/Thanassis Stavrakis)

Αυτό το καλοκαίρι είναι δύσκολο, γιατί πέρα από το ψυχόδραμα που περάσαμε, πέρα από την ψυχική ένταση και το διχασμό, πέρα από τη δοκιμασία του εαυτού σε συνθήκες εμφυλιοπολεμικές και επί της ουσίας απολύτως διαβρωτικές, αναγκαστήκαμε συρόμενοι και διασυρμένοι να αντιμετωπίσουμε ως πραγματικότητα ότι η τύχη μας ορίζεται από ανερμάτιστους, άσχετους, δόλιους και επικίνδυνους πολιτικούς που συνιστούν την εθνική κυβέρνηση.

Δεν είναι εύκολο. Είναι στα όρια της ψευδαίσθησης. Γι’ αυτό οι φίλοι κυκλοφορούν ανάμεσά μας άγρυπνοι, ανήσυχοι και βαθιά προβληματισμένοι.
Αυτό το καλοκαίρι χάθηκε γιατί τα συστατικά του δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς σκιές. Αλλά αυτό είναι, πλέον, το λιγότερο. Δεν έχει καμία σημασία αν θα απολαύσει κάποιος τα μπάνια του ή αν θα νιώσει ελεύθερος, ξένοιαστος και γεμάτος όρεξη για ζωή. Ακόμη και οι διακοπές, με περικοπές, μαγαρισμένες και ψαλιδισμένες, μπορούν να περιμένουν.

Ο αθλητής από τη Γερμανία Μπιορν΄Οτο κάνει άλμα μπροστά από το Ζάππειο κατά την διάρκεια του αγώνα επί κοντώ “Athens Street Pole Vault”, τον οποίο διοργάνωσε ο ΣΕΓΑΣ το 2013. (ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/Φώτης Πλέγας Γ.)

Αυτό που κάνει αυτό το καλοκαίρι τόσο διαφορετικό είναι η αίσθηση, η υποψία ή ο φόβος ότι η ανασφάλεια έχει γίνει συγκάτοικός μας. Και αυτό δεν το ψηφίσαμε. Τώρα, γνωρίζουμε πλέον ποιο ακριβώς είναι το «πραξικόπημα» και τι περίπου έχουμε χάσει…

Διαβάστε ακόμα: Ο λογαριασμός της ζημιάς που έγινε τους τελευταίους 6 μήνες και τα μαθήματα που αντλούμε. 

TAGS :
αποψη Ελλάδα καλοκαίρι Πολιτική

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook