Ναι, ούτε οι Βρετανοί έχουν ευρώ. Αλλά, δυστυχώς, η δραχμή είναι… κάλπικη λίρα

«Όταν ξεκινήσαμε, η κρίση δεν είχε ακόμα βαθύνει στην Ελλάδα. Τότε οι παραγωγοί μας έλεγαν “εντάξει, θα δούμε…”. Αργότερα, μας έπαιρναν οι ίδιοι τηλέφωνο».

Δεν φανταζόμουνα ποτέ τον Γενάρη του 2013, όταν άνοιγε το The Life Goddess με μεγάλο κόπο προσωπικό και οικογενειακό, ότι θα έφτανε η στιγμή που θα άκουγα την φράση “ευτυχώς εσύ έχεις μια διέξοδο, πάρε την οικογένεια και φύγε”.

Θυμώνω, για να είμαι ειλικρινής, όταν μου το λένε αυτό. Δεν μπορούν να καταλάβουν πως ότι κάνουν οι Έλληνες του εξωτερικού -αν και για την ακρίβεια ποτέ δεν έγινα- το κάνουν για να επιστρέψουν κάποια στιγμή στην πατρίδα, με καλύτερες συνθήκες.

Δεν είναι επιλογή η μετανάστευση, είναι ανάγκη. Είναι αποτέλεσμα της αναποτελεσματικότητας όλων όσων κυβερνήσανε μέχρι σήμερα.

Άλλωστε το The Life Goddess “πουλάει” Ελλάδα. Ελλάδα περήφανη, χαρούμενη, Ελλάδα του πολιτισμού. Και επ’ουδενί Ελλάδα των κλειστών ATM και των συνταξιούχων που κλαίνε γιατί δεν καταλαβαίνουν γιατί δεν μπορούν να “ενημερώσουν” το βιβλιάριό τους, δεν είναι αυτή η εικόνα.

Βιώνω τις αλλαγές στη Μεγάλη Βρετανία από το 2006. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πως και η αγορά της είναι μια φούσκα. Όπως όλες οι αγορές. Μεγαλώνουν και διογκώνονται πολλές φορές, επάνω σε μία εμπιστοσύνη που χτίζεται. Όταν κάποιος από τους συνδετικούς κρίκους καταρεύσει, τότε πολύ πιθανόν να καταρεύσει και όλο το οικοδόμημα. Έτσι έγινε το κραχ στις ΗΠΑ, έτσι και σήμερα στην Ελλάδα, ήρθε η ώρα να πληρώσουμε τον λογαριασμό. Από το 2010.

“Δείτε τη Μεγάλη Βρετανία”, λένε, “ούτε αυτοί έχουν ευρώ”. Όσα λάθη και όση επιπολαιότητα χωράει σε μια πρόταση, είναι συμπυκνωμένα σε τούτη εδώ. Άλλη χώρα, άλλα δεδομένα.

Τεράστιες οι ευθύνες των περασμένων κυβερνήσεων για την έλλειψη πολιτικής βούλησης για ρήξη. Ρήξη με τα συνδικαλιστικά συμφέροντα, ρήξη με το παλιό. Πέντε ολόκληρα χρόνια η χώρα σέρνεται. Κι έτσι σήμερα κατάντησε να κυβερνάτε από ανθρώπους βγαλμένους από το χρονοντούλαπο του κομματικού σωλήνα. Και ιδού τα αποτελέσματα. Οι κακομαθημένοι, αυτοι που ο μισθός έμπαινε στις 31 και όχι την 1η να ξεσηκώνονται ως αδικημένοι.

Έχει πολύ ενδιαφέρον ότι, παράλληλα με το δικό μας ξαφνικό Δημοψήφισμα, υπάρχει και ένα παράλληλο παρασκήνιο ενός βρετανικού Δημοψηφίσματος, την επόμενη χρονιά. Προεκλογική δέσμευση του Κάμερον, άλλωστε, στους συντηρητικούς ψηφοφόρους του Βορρά. Που αμέσως μετά τις εκλογές προσπάθησε να το μαζέψει. Δηλώνοντας ο ίδιος ξεκάθαρα ότι είναι υπέρ της παραμονής. Πώς να μην είναι, όταν ακόμα και στη δυνατή Βρετανία, τα κεφάλαια κουνάνε το δαχτυλάκι τους λέγοναντας με νόημα “σε θέλουμε στην Ευρώπη”. Τη σταθερότητα και την ελευθερία της Βρετανίας αγάπησαν και ουχί το βρετανικό χιούμορ.

Έχει πολύ ενδιαφέρον ότι, παράλληλα με το δικό μας ξαφνικό Δημοψήφισμα, υπάρχει και ένα παράλληλο παρασκήνιο ενός βρετανικού Δημοψηφίσματος, την επόμενη χρονιά.

Πολλοί γύρω μας, δημοσιογράφοι, βουλευτές, πολιτευόμενοι και πόσοι άλλοι κάνουν το λάθος στο λόγο τους να συγκρίνουν την κατάσταση της χώρας με αυτή στη Βρετανία. “Δείτε τη Μεγάλη Βρετανία”, λένε, “ούτε αυτοί έχουν ευρώ, και μάλιστα κι αυτοί θα κάνουν δημοψήφισμα για την παραμονή τους ή όχι στην Ένωση”. Όσα λάθη και όση επιπολαιότητα χωράει σε μια πρόταση, είναι συμπυκνωμένα σε τούτη εδώ. Άλλη χώρα, άλλα δεδομένα.

Διαβάστε ακόμα: “Μετά το ξέσπασμα της κρίσης, πάσχισα να φτιάξω τη ζωή μου από το μηδέν.”

Οι αγορές είναι εμπιστοσύνη. Μια εμπιστοσύνη που χάσαμε, χάνουμε και δεν ξέρω πότε θα την ξαναβρούμε. Επίσης οι αγορές είναι ψυχολογία. Έχει κάποιος από εσάς ψυχολογία;

Η Μεγάλη Βρετανία χρειάστηκε να περάσει μια βαθειά μεταρρυθμιστική περίοδο. Πότε; Την περιβόητη περίοδο της Θάτσερ. Η αείμνηστη Βρετανίδα πρωθυπουργός, η οποία λοιδορήθηκε όσο κανείς άλλος στα χρόνια της διακυβέρνησής της. Σήμερα είναι το μόνο πολιτικό πρόσωπο που εκτιμά βαθιά ο μέσος Βρετανός. Ανεξαρτήτου κόμματος. Μεταρρυθμίσεις δύσκολες για την εποχή και σκληρές. Η επιτυχία τους και, στην ουσία, ο εκμοντερνισμός της βρετανικής Οικονομίας ήταν αυτά που οδήγησαν τους Εργατικούς στο να δημιουργήσουν τον Τρίτο Δρόμο, αποκηρύσσοντας στην ουσία τις αρχές τους. Και η επιβεβαίωση της ορθότητάς τους μεταξύ άλλων…

Αυτή η Βρετανία, λοιπόν, με την μεγάλη οικονομική ανάπτυξη και τον τεράστιο εισερχόμενο πλούτο είναι και ο μεγάλος κερδισμένος αυτής της κρίσης. Κεφάλαια συρρέουν από κάθε γωνιά του πλανήτη. Το City τους κλείνει το μάτι με την ανεξαρτησία της λίρας, αλλά τους καθησυχάζει ότι πάνω απ’ όλα είναι ο ευρωπαϊκός πολιτισμός. Είναι αποτέλεσμα και κεκτημένο η λίρα. Σχεδόν όσο και το να οδηγούν ανάποδα. Αυτό επέλεξαν από την αρχή, αυτό επιθυμούσαν.

Σε αντίθεση, η Ελλάδα, τα τελευταία 30 χρόνια βαθιά στο σκληρό πυρήνα της ΕΕ, εργάστηκε για την ευρωπαΪκή ολοκλήρωση. Και γι’ αυτό άλλωστε μπήκαμε στη ζώνη του ευρώ. Η χώρα ήταν είναι και πρέπει να συνεχίσει να είναι στην πρώτη γραμμή της Ευρώπης.

Η Μεγάλη Βρετανία χρειάστηκε να περάσει μια βαθειά μεταρρυθμιστική περίοδο. Πότε; Την περιβόητη περίοδο της Θάτσερ.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες. Επαναπροσδιορισμό και μεταρρυθμίσεις χρειάζεται το Ελληνικό Κράτος. Μια ισχυρή ελληνική Οικονομία, ώστε να καταφέρει εν ευθέτω χρόνο να ελέγξει τις οικονομικές εξελίξεις, να δημιουργήσει τη δική της ατζέντα και να μην υποχρεούται να είναι ουραγός στις εξελίξεις και στις αποφάσεις.

Ο στρουθοκαμηλισμός και η ευθυνοφοβία μάς τελείωσε. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Από όλους μας.

Όλα λοιπόν φτάνουν στο ίδιο συμπέρασμα: Brexit και Grexit. Προφανώς κανένα από τα δύο.

Γι’ αυτό, το “Ναι” στο Δημοψήφισμα της Κυριακής είναι μονόδρομος. Μονόδρομος ανάπτυξης και συνέχισης της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας μας. Ώστε να ελπίζουμε πως με επαναπροσδιορισμό και βαθιές τομές στην Οικονομία, σύντομα θα καταφέρουμε να σταθούμε και πάλι στα πόδια μας. Ως Έλληνες. Και όχι ως κυνηγημένοι.

Δείτε ακόμα: Γιατί στη Σουηδία δεν επιδοτούνται οι μεταφορές 

TAGS :
brexit Αγγλία ένωση ευρώ Ευρωπαική Πολιτική

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook