Σερβετάλης, Παπαιωμά, Αναδιώτης: οι κριτές της γυναικείας αυτοδιάθεσης.

Ένας ηθοποιός που έγινε γνωστός στο πανελλήνιο με την κόκκινη μοϊκάνα που είχε όταν έπαιζε στο «Είσαι το ταίρι μου» και στη συνέχεια είδε το φως το αληθινό και το γύρισε στα ράσα και τις γονυκλισίες. Ένας, ας πούμε, ζεν πρεμιέ του γλυκού νερού που το υποκριτικό του ταλέντο είναι πιο παγωμένο και από τα παγόβουνα του Βόρειου Πόλου, αλλά εσχάτως έγινε ευρωβουλευτής (όλα γίνονται στον ψεύτικο ντουνιά) και μια πρώην σεξοβόμβα που θαυμάστηκε για το πληθωρικό της μπούστο, αλλά έτερον ουδέν.

Τρεις ηθοποιοί, διαφορετικού διαμετρήματος και εντελώς ξένοι μεταξύ τους, ομονοούν σε ένα μόνο πράγμα: οι αμβλώσεις είναι κακό πράγμα. Είναι δολοφονία, είναι αμαρτία, είναι για να πηγαίνουν οι γυναίκες στο… πυρ το εξώτερο και ακόμη παραπέρα. Μάλιστα. Σε αυτές τις περιπτώσεις ισχύει μέχρι κεραίας το γνωστό: καλύτερα να μασάς, παρά να μιλάς. Ή ακόμη: καλύτερα να παίζεις, παρά να μιλάς για πράγματα που δεν ξέρεις ή δεν μπορείς να καταλάβεις.

Η παρουσία του Αναδιώτη στις Βρυξέλλες είναι τόσο σημαντική που, λογικά, μετά τη λήξη της θητείας του θα του στήσουν ανδριάντα.

Το «χορό» άνοιξε ο ευρωβουλευτής της Νίκης, Νίκος Αναδιώτης που εσχάτως έχει αναδυθεί ως θρησκόληπτη κεφαλή, ξεχνώντας μάλλον το παρελθόν του που το έπαιζε ευειδής και ημίγυμνος ηθοποιός της φτηνής τηλοψίας. Φαίνεται πως κατάλαβε σε τι βούρκο «πολιτισμού» είχε πέσει και αποφάσισε να ταχθεί με το ευσεβές ποίμνιο. Ζήτησε, λοιπόν, μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο να περιοριστούν οι αμβλώσεις. Μάλιστα, ερωτηθείς από τους δημοσιογράφους, μετά το σάλο που προκάλεσε με την ομιλία του, όχι μόνο δεν τα μάζεψε, αλλά μίλησε και περί «δολοφονίας».

Βέβαια, το ότι δεν είναι γυναίκα και μάλιστα γυναίκα που ενδέχεται να έχει βιαστεί, μετατρέπει την αποψάρα του σε κενό γράμμα. Φυσικά, δεν είναι το πρώτο κενό γράμμα του εν λόγω ευρωβουλευτή, του οποίου η παρουσία στις Βρυξέλλες είναι τόσο σημαντική που, λογικά, μετά τη λήξη της θητείας του θα του στήσουν ανδριάντα.

Ακολούθησαν οι δηλώσεις του Άρη Σερβετάλη, ακόμη πιο αιχμηρές, ο οποίος είπε πως κάθε άμβλωση είναι μια δολοφονία. Γι’ αυτό πρότεινε στις γυναίκες να κυοφορούν (ντε και λαλά) τα παιδιά τους, να τα γεννούν και στη συνέχεια, αφού δεν τα θέλουν, να τα πετάξουν ή να δώσουν σε ιδρύματα. Δεν γίνεται να μην θαυμάσεις τον χριστιανικό ανθρωπισμό του ανδρός. Τόση αγάπη για τον πλησίον, πού να την κρύψει;

Οι δηλώσεις του Σερβετάλη είναι ένας ύμνος στην ενσυναίσθηση και τη κοινωνική πρόνοια! Διότι αν δεν πετάξεις δεξιά και αριστερά το παιδί που γέννησες, τότε τι μάνα είσαι;

Οι δηλώσεις του Σερβετάλη είναι ένας ύμνος στην ενσυναίσθηση και τη κοινωνική πρόνοια! Διότι αν δεν πετάξεις δεξιά και αριστερά το παιδί που γέννησες, τότε τι μάνα είσαι; Κάλλιο να γεμίσουν τα ιδρύματα, σου λέει ο Άρης, παρά να χαθεί μια ψυχή, η οποία, βέβαια, χαμένη μπορεί να πάει και όταν γεννηθεί, αλλά δεν μας νοιάζει αυτό, η δουλίτσα να γίνει. Διότι ο καλός Χριστούλης αυτό ακριβώς έλεγε: γεννήστε παιδιά και μετά πετάξτε τα.

Φυσικά, από τον Σερβετάλη δεν γίνεται να περιμένεις κάτι άλλο: εδώ και καιρό συμπεριφέρεται σαν παλαιοχριστιανός. Λογικά όλους εμάς μάς βλέπει σαν Ρωμαίους που κυνηγάμε τους πιστούς της χριστιανοσύνης για να τους ρίξουμε στα λιοντάρια. Μόνο που κάνει λάθος: αυτός που ρίχνει ανθρώπινη σάρκα στα λιοντάρια είναι αυτός και η στρεβλή λογική του.

Την περίοδο της πανδημίας, πάντως, είχε απαιτήσει να δεχθεί η πολιτεία την προσωπική άποψη του καθενός αν θέλει να κάνει τα εμβόλια ή όχι. Τώρα αυτό το δικαίωμα δεν το επιτρέπει στις γυναίκες. Προφανώς, για τον ίδιο οι «ψεκασμένοι» ομοϊδεάτες του είναι πιο σημαντικοί πολίτες, από τις γυναίκες. Λαμπρά!

Όλα αυτά μάς βοηθούν να διαλύσουμε και έναν μύθο: οι άνθρωποι της τέχνης δεν είναι απαραίτητα καλύτεροι από τους άλλους, επειδή και μόνο παίζουν έναν ρόλο.

Ο κύκλος ολοκληρώθηκε (;) με την ηθοποιό Θεοφανία Παπαθωμά. Η εν λόγω δήλωσε πως «η αυτοδιάθεση της γυναίκας και όλα τα σχετικά πρέπει να συζητηθούν». Να συζητηθούν από ποιους, άραγε; Από άντρες νομοθέτες; Από ένα σώμα που θα επιλεγεί από την Εκκλησία (ας πούμε); Κάποιοι «άριστοι» θα ορίσουν μέχρι ποιου σημείου να μπορεί να απλωθεί η αυτοδιάθεση της γυναίκας; Να την κάνουμε λάστιχο; Προσοχή, γιατί μπορεί να χτυπήσουμε καμιά αθώα έτσι. Κρίμα να λέμε που αυτά τα είπε μια νέα γυναίκα που ξέρει και δύο δράμια γράμματα και δεν μας έρχεται από τα βάθη του 19ου αιώνα και εξ Ανατολών.

Πάντως, όλα αυτά μάς βοηθούν να διαλύσουμε και έναν μύθο: οι άνθρωποι της τέχνης δεν είναι απαραίτητα καλύτεροι από τους άλλους, επειδή και μόνο παίζουν έναν ρόλο. Δεν είναι το επάγγελμα που σε κάνει άνθρωπο, αλλά η αγάπη που έχεις για τον πλησίον σου. Το να είσαι καλός ηθοποιός (αυτό ισχύει μόνο για τον Σερβετάλη, συγγνώμη στους άλλους δύο) δεν σε κάνει γνώστη των πάντων. Και σίγουρα όχι πραγμάτων που δεν θα κληθείς ποτέ να διαχειριστείς με το σώμα σου. Εκτός και μας πει ο Άρης, μαζί με τον Αναδιώτη, ότι η πίστη μπορεί να σε κάνει ακόμη και γυναίκα. Τρελό; Στις μέρες μας τίποτα δεν είναι τόσο τρελό, εκτός και είναι για χλεύη.

 

Διαβάστε ακόμα: «Δεν έχω οξυγόνο». Γιατί ενοχλούν τόσο οι συγκεντρώσεις;

 

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top