Καζαμίας 2023: μας περιμένει μια «χρονιά» 17+ μηνών και 4 εκλογών

Ποιο αστέρι θα μας φωτίσει το 2023; (φωτογραφία: Aris Oikonomou / SOOC).

Όποιος αποτολμά, με το 2022 να έχει εκτυλιχθεί όπως είδαμε (πόλεμος στην Ουκρανία, επανακάμψη του πληθωρισμού, Τουρκική επιθετικότητα, αυτάρεσκες υποκλοπές / παρακολουθήσεις / «επισυνδέσεις» στην αγνή Ελλάδα, QatarGate / υπόθεση Καϊλή στο ΕυρωΚοινοβούλιο-και-βλέπουμε), να κοιτάξει με «διάθεση μέλλοντος» προς την κατεύθυνση του 2023, πρέπει να διαθέτει μια σχετική άγνοια κινδύνου. Συν, χρειάζεται να έχει αποδεχθεί ότι η χρονιά που ελλοχεύει μπροστά μας θα έχει διάρκεια 17 έως και 23 μηνών (!).

Όχι, δε μας πήρε από κάτω η υπεραπαιτητική πύκνωση των εξελίξεων, σε σημείο που να έχουμε χάσει την αίσθηση του χρόνου. Αλλά, να! –βήμα πρώτο–  η  διαδοχή των πολιτικών προκλήσεων / οροσήμων ξετεντώνει από μόνη της τους χρόνους. Η ευδαίμων Ελλάς έχει ήδη αγκαλιαστεί με 3+ εκλογικές αναμετρήσεις για το υπό στενήν ημερολογιακή έννοια 2023.

Κυριάκος Μητσοτάκης και Αλέξης Τσίπρας: σύντομα θα τα πουν μπροστά σε μια κάλπη (φωτογραφία: Aris Oikonomou / SOOC).

Εκλογές

Οι εκλογές της απλής αναλογικής, εκεί γύρω από το Πάσχα, με καπάκι τις εκλογές της διεκδίκησης αυτοδυναμίας (η αυτοδυναμία ως Ιερό Γκράαλ της ελληνικής πολιτικής, ως δίδυμο με την επενδυτική βαθμίδα / investment grade για την ελληνική οικονομία, δημιουργούν time warp / χρονοδίνη). Ενώ τον Οκτώβριο είναι προγραμματισμένες οι δημοτικές και περιφερειακές (με ό,τι πρόσθετο μήνυμα εισφέρουν).

Κάναμε λόγο για 3+ εκλογικές αναμετρήσεις επειδή μετά τις εκλογές είθισται να σχηματίζεται Κυβέρνηση: αν, λοιπόν, η δίδυμη κάλπη του α’ εξαμήνου του 2023 δεν ικανοποιήσει την θέα σταθερότητα –αυτή είναι η άλλη όψη της αυτοδυναμίας σωστά;–  τότε κανείς δεν εγγυάται ότι δεν θα ξαναέχουμε κάλπες. Ιδίως αν στηθεί εκ των ενόντων Κυβέρνηση συνασπισμού κι αυτή δεν αντέξει, π.χ. σε τράνταγμα από τις δημοτικές / περιφερειακές κάλπες.

Ακόμα όμως κι αν τα πράγματα πορευθούν χωρίς καθόλου κραδασμούς, τον Μάιο του 2024 έχουμε ούτως ή άλλως Eυρωεκλογές – και είδαμε πως οι αντίστοιχες του 2019 δυναμίτισαν τις πολιτικές εξελίξεις. Aν λοιπόν η θέα σταθερότητα δεν έχει επικρατήσει κατά κράτος, τότε απογειώνονται οι πιθανότητες να δρομολογηθούν πρόσθετες εξελίξεις μέσα στο δεύτερο εξάμηνο εκείνης της χρονιάς που θα αποτελέσει συνεχές του 2023 που μας ξημερώνει. Και… ο Θεός μαζί μας.

Όπως ίσως συνειδητοποιεί ο  αναγνώστης, όλα τα παραπάνω στη διαδοχή τους αποτελούν μια διακινδύνευση πρόγνωσης σε λογική Καζαμία. Φόντο σ’ αυτά ας θεωρηθεί η συνολική πρόγνωση για τα μεγάλα / τα διεθνή. Εδώ, ας σημειωθεί ότι για το Κινέζικο ημερολόγιο η χρονιά που ξεκινάει είναι χρονιά του Κουνελιού: εκφράζει την μακροβιότητα (καλά, εντάξει), της ειρήνης (αυτό κι αν είναι ευχή!) και ευημερίας.

O Βλαντίμηρ Πούτιν αισθάνεται πλέον την πίεση της στρατιωτικής μη-επιτυχίας επί του πεδίου και την όσο-και-να-το-κάνουμε διεθνή αποδοκιμασία (φωτογραφία: Sergey Guneev | Sputnik | Reuters).

Πόλεμος στην Ουρανία

Θά ‘λεγε, λοιπόν, κανείς ότι η μεγάλη Ουκρανική περιπέτεια ετοιμάζεται να μπει σε κάτι σαν ευθεία εξόδου -προσοχή όμως! βαθμιαίας εξόδου. Αν δει κανείς το συνολικό στίγμα π.χ. της επίσκεψης Ζελένσκι στην Ουάσινγκτον, διαπιστώνει μεν μια διακήρυξη συνεχιζόμενης στήριξης της Δύσης/των ΗΠΑ στην Ουκρανία (άρα συνέχιση του πολέμου όσο οι Ουκρανοί αντέχουν) αλλά και μία αίσθηση σταδιακού περιορισμού της στήριξης αυτής (με πυροβολαρχία Patriot, για παράδειγμα, που τόσο χειροκροτήθηκε η αποστολή της στην Ουκρανία αρκεί για να προστατεύσει μια καίρια εγκατάσταση ή/και μια μικρή πόλη, η πάλι μία περιοχή του Κιέβου, όμως τίποτε περισσότερο).

Αυτό ισοδυναμεί με άσκηση πίεσης προς Ζελένσκι να αρχίσει να σκέφτεται κάτι σαν έξοδο. Ένδοξη  έξοδο – και τιμημένη, με τόσες θυσίες των Ουκρανών – πάντως έξοδο. Και τούτο την ίδια στιγμή που ο Βλαντίμηρ Πούτιν αισθάνεται (α) την πίεση της στρατιωτικής μη-επιτυχίας επί του πεδίου (β) την όσο-και-να-το-κάνουμε διεθνή αποδοκιμασία.

Αντιθέτως, ούτε οι επάλληλες στρώσεις κυρώσεων κατά της Ρωσίας πιθανολογούμε ότι θα αποδώσουν – αληθινά. Ούτε η λογική της ζώνης αποκλεισμού / cordon sanitaire γύρω από τον Βλαντίμηρ Πούτιν θα του κλείσει τις πόρτες, π.χ. του Πεκίνου (ο κοινός σταθμός Ρωσίας-Κίνας στη Σελήνη δεν σβήνει εύκολα, η διόδευση των ενεργειακών ροώς ομοίως), ή του νέου Δελχί, ή και της Αφρικανικής ηπείρου. Αυτή είναι ευθύγραμμη μάλλον πρόγνωση, όχι ιδιαίτερα εκλεπτυσμένη…

Τί κόστος ενέργειας θα φορτωθούμε τη νέα χρονιά; (φωτογραφία: Dimitris Kapantais SOOC).

Ελληνική Οικονομία

Αντίστοιχη θα είναι η, κατά κάποιο τρόπο, μεταφορά εκείνου που εξέφρασε ήδη για την Ελληνική οικονομία ο Γιάννης Στουρνάρας σε δική μας πρόγνωση: ναι, θα πορευθεί η Ελλάδα κατά το 2023 με λιγότερη βύθιση από ότι οι περισσότερες χώρες της Ευρωζώνης, όμως την ίδια στιγμή θα χτίζει βαθύτερες ανισορροπίες στην οικονομία της. Αν θέλει να το θέσει κανείς πιο επίσημα, θα πει ότι το δίδυμο έλλειμμα επανεγκαθίσταται (δημοσιονομικό και εξωτερικού ισοζυγίου), ή πάλιν ότι ο πληθωρισμός απειλεί να ριζώσει. Πιο άμεσα / πιο καθημερινά, αυτό λέγεται αλλιώς: η βιωμένη ακρίβεια θα συνεχίσει να τραυματίζει και θα φέρει επιδείνωση των ανισοτήτων με ό,τι αυτό σημαίνει για το κοινωνικό σώμα.

 Τιμές ενέργειας; Άμεσα θα υποστούν / θα αντανακλούν τις αγωνιώδεις προσπάθειες των πολιτικών να δείξουν ότι «they have the power»^. όμως πιο μακροπρόθεσμα (αλλά ο χρόνος, αποδεικνύεται πυκνώνει τώρα τελευταία) θα ζήσουμε – ιδίως στην Ευρώπη – την αρχή μιας εποχής όλο και ακριβότερης ενέργειας. Αν μη τι άλλο, ως κόστος που θα φορτωθούμε για την πορεία προς την διακηρυκτική αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής (που την βαφτίσαμε «κλιματική κρίση» και θεωρούμε ότι κάναμε το καθήκον μας απέναντι στον πλανήτη και τις μέλλουσες γενιές).

Eδώ που βρισκόμαστε δεν θα ζήσουμε «κυκλώνα-βόμβα» ψύχους/χιονιού όπως εκείνο που γνώρισαν οι ΗΠΑ στο κλείσιμο του 2022 (φωτογραφία: Christopher Smith for The New York Times).

Κλιματική Κρίση

Κλίμα; Θεομηνίες; Καταστροφές; Όχι, εδώ που βρισκόμαστε δεν θα ζήσουμε «κυκλώνα-βόμβα» ψύχους / χιονιού όπως εκείνο που γνώρισαν οι ΗΠΑ στο κλείσιμο του 2022: για καύσωνες περισσότερο να φυλαγόμαστε^. και για περίοδο ξηρασίας.

Συνολικά όμως η διάσταση των εκτός-ανθρώπινου-ελέγχου φαινομένων, έτσι όπως θα έρχεται και θα κουμπώνει με τις διεθνείς και γεωπολιτικές εξελίξεις, θα επηρεάσει τις στάσεις στην ιθαγενή πολιτική σκακιέρα. Η πρόγνωσή μας είναι ότι η προσδοκία της σημερινής εκδοχής διακυβέρνησης, όπου μια αρχικά φιλελεύθερη ρητορική συνάντησε καθ’ οδόν συντηρητισμό προδικτατορικής λογικής και αυτάρεσκη προσέγγιση Μεγάλου Αδελφού / «επισυνδέσεων», η προσδοκία αυτή για απορρόφηση των εξωγενών κραδασμών με ένα «τι να κάνουμε! αυτά έχει η μοίρα του τόπου μας…» θα διαψευστεί.

Τι είδους αντιπολίτευση θα ασκήσει ο Νίκος Ανδρουλάκης; (φωτογραφία: Dimitris Kapantais / SOOC).

Αντιπολίτευση

Αντιθέτως, ίσως άδικα αν το δει κανείς μακροσκοπικά, θα φορτώνεται η σημερινή εξουσία ό,τι εφεξής δυσάρεστο προκύπτει. Σε αυτό άλλωστε θα στοχεύσει και η αμήχανη οικοδόμηση προεκλογικής τακτικής από την Αξιωματική Αντιπολίτευση, με καταγγελτικό λόγο και χωρίς πολλές-πολλές θετικές προτάσεις πλην, βεβαίως της (Λαλιωτικής έμπνευσης) ανάδειξης του αιτήματος για «δικαιοσύνη παντού».

Διαφορετική η επιλογή της ελάσσονος Αντιπολίτευσης, του καημένου του ΠΑΣΟΚ που έβγαλε τουλάχιστον από πάνω του την παράξενη προβιά του ΚΙΝΑΛ, να διαμορφώσει ουσιαστικά Πρόγραμμα (χειρ Νίκου Χριστοδουλάκη, εδώ). Το οποίο όμως Πρόγραμμα δε βρήκε τα κουράγια / το κέφι  να αναδείξει –  ακόμα.

Ο Ερντογάν χαμογελάει, αλλά για σύγκρουση δεν φαίνεται να το πηγαίνει (φωτογραφία: Alexandros Michailidis / SOOC).

Ελληνοτουρκικά

Με κάποια αίσθηση σασπένς φτάνουμε στην καίρια στροφή των προβλέψεων που αφορά το μέτωπο των ΕλληνοΤουρκικών. Όχι, δεν περιμένουμε αληθινή σύγκρουση σε Αιγαίο, ούτε και στη γραμμή διεπαφής Κρήτης-Κάσου-Καρπάθου-Ρόδου. Στην Ανατολική Μεσόγειο, ίσως τζαρτζαρίσματα, ακόμα και ΝοτιοΑνατολικά της Κρήτης, στη σκακιέρα των ενεργειακών. (Βέβαια, αν εδώ πέφτουμε έξω, όλο το οικοδόμημα προβλέψεών μας καταρρέει).

Το 2022 φεύγει με τριγμούς για το Ευρωκοινοβούλιο (φωτογραφία: Alexandros Michailidis / SOOC).

Ευρωπαϊκή Ένωση

«Και η Ευρώπη;» Ω, αυτή το δρόμο της πορεύεται και θα πορεύεται! Απλώς, κάτι με το ενεργειακό μπλοκάρισμα που διαμόρφωσε για τον εαυτό της, κάτι με την λομπίστικη διάβρωση των θεσμικών οργάνων της (όχι μόνο/όχι τόσο του ΕυρωΚοινοβουλίου: αναμείνατε την συνέχεια από πλευράς Ευρωπαϊκής Επιτροπής, χωρίς να αποκλείεται η Επιτροπή φον ντερ Λάϊεν να έχει την τύχη της καημένης της Επιτροπής Σαντέρ), αρχίζουμε να «ανακαλύπτουμε» πώς πραγματικά λειτουργεί. Και πώς λειτουργούσε ανέκαθεν…

Τελικά τον συνηθίσαμε τον ιό (φωτογραφία: indiatimes.com).

Πανδημία

Τελευταίος σταθμός: ο φίλος μου ο κορονοϊός. Μαζί, βέβαια, με την παλιά καλή γρίπη, τις γριπώδεις συνδρομές,  τον αναπνευστικό συγκυριακό ιό/RSV -όλα αυτά μαζί και αντάμα.

Χαλαρώστε! Από την στιγμή που, ως κοινωνία, στην ευδαίμονα Ελλάδα συμβιβάστηκαμε με την παρουσία μας στις πρώτες γραμμές τόσο των κρουσμάτων (5,5 εκατομμύρια) όσο και των θανάτων (σκάρτες 35.000) από Covid-19, άμα το δει κανείς με φόντο την Ευρώπη (υπερτριπλάσιοι θάνατοι ανά εκατομμύριο κατά τον ECDC, στοιχεία Νοεμβρίου 2022), δε μας πιάνει τίποτα!

Tελευταία πρόγνωση: δεν θα μπει σε ψηφοδέλτιο στις εκλογές του 2023 ο Nick Hard/Νίκος Χαρδαλιάς – γιατί; Διότι αν έμπαινε, θα έβγαινε τόσο ψηλά που θα διαταρασσόταν η κοινοβουλευτική τάξη στο κυβερνών κόμμα.

[Α, ναι, επειδή σαν είπαμε ότι το 2023 θα είναι η Χρονιά του Κουνελιού. Τι ήταν το 2022; Η χρονιά του Τίγρη. Αν το θεωρείτε καθησυχαστικό, αυτό, δείτε τι είναι το 2024: η Χρονιά του Δράκου! Ευχές εποχής, λοιπόν].

Διαβάστε ακόμα, Εύα Καϊλή: Η ομορφιά δεν σώζει τον κόσμο.

TAGS :
Βλαντιμίρ Πούτιν εκλογές καζαμίας κλιματική αλλαγή πασοκ Ταγίπ Ερντογάν

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook