Καζαμίας 2025: «Την μοίρα συχνά την συναντάς στον δρόμο που πήρες για να την αποφύγεις»

Ο – σταθερά πορτοκαλής – Πρόεδρος Τραμπ θα προσπεράσει την δέσμευσή του ότι θα λύσει «μέσα σε 24 ώρες» το Ουκρανικό.

Έτσι όπως έκλεισε το 2024, χρειάζεται ένα πλήρες reset αν είναι να αποτολμήσει κανείς να κοιτάξει καν προς το μέλλον – προς ένα προδιαγεγραμμένο υπερ-ταραγμένο 2025. Πλην, για να μην κατηγορηθούμε ότι ζυγιάζουμε τα λόγια μας, ιδού κάποιες ωμές προβολές στο αύριο-μεθαύριο:

Διεθνείς εξελίξεις

Όχι «Σχέδιο Νίκης» όπως εκείνο που είχε επικαλεσθεί/παρουσιάσει ενόψει της συνόδου (του Οκτωβρίου) στο ΝΑΤΟ ο Βλαντίμηρ Ζελένσκι, αλλ’ ούτε καν σχήμα συντεταμένης υποχώρησης σε πάγωμα γραμμών στην Ουκρανία θα επιτευχθεί στους πρώτους μήνες του 2025. Σταδιακά, όλο και περισσότεροι ανά την Δύση θα ξεχάσουν ότι «πρέπει να ηττηθεί η Μόσχα». Και θα στρατεύονται, πλην Λονδίνου και Βαλτικών, στο ποιος θα βοηθήσει πρώτος για κάτι σαν ανακωχή/ειρήνευση.

Ο – σταθερά πορτοκαλής – Πρόεδρος Τραμπ θα προσπεράσει την δέσμευσή του ότι θα λύσει «μέσα σε 24 ώρες» το Ουκρανικό. Κι επειδή ένας πλανητάρχης δεν μπορεί να διαψεύδεται, θα φορτώσει το κόστος και όλη την πολιτική διακινδύνευση στους Ευρωπαίους. Οι ηγέτες των οποίων, ο ένας μετά τον άλλο, θα αναγνωρίζουν πλευρές της βούλησής του. («Ο ημέτερος Κυριάκος Μητσοτάκης, με φόντο την απαξιωτική στάση του για το ενδεχόμενο νίκης Τραμπ στο Νταβός 2024, μάλλον έκανε την καλύτερη επιλογή υπεραναπλήρωσης «διδάσκοντας» στην μίνι-σύνοδο Βορρά/Νότου της ΕΕ – στην Λαπωνία, σε photo opp με τον Αη-Βασίλη: το καλύτερο σκηνικό για ανάδειξη Ευρωηγετικότητας… – ότι ο στόχος του 2% του ΑΕΠ για εξοπλισμούς από τις χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ «ανήκει στο παρελθόν». Απλά μαθηματικά: ο Ντόναλντ Τραμπ ανέφερε ένα 5%, η Ελλάδα – και οι ΗΠΑ – ξεπερνούν το 3,5%).

Μια χώρα/μια πόλη μετά την άλλη θα συνωθούνται στο ξεκίνημα του 2025 να φιλοξενήσουν την πρώτη συνάντηση για κάποιου είδους συνομιλίες Μόσχας-Κιέβου: δώστε προσοχή στην Κωνσταντινούπολη/Ιστανμπούλ για τα διεθνή μέσα και για τις αντίστοιχες καγκελαρίες, αλλά μην αποκλείετε το Μινσκ σε ξαναγράψιμο της ιστορίας (αίτημα Πούτιν, ο Τραμπ δεν πολύ-νογάει από τέτοια). Επίσης διαγκωνισμός πόλεων και χωρών για την πρώτη πρόσωπο-με-πρόσωπο συνάντηση Τραμπ-Πούτιν, αυτή μάλιστα θα προηγηθεί: πάλι Κωνσταντινούπολη, από δίπλα Βουδαπέστη, μην αποκλείετε ο αδόξως απερχόμενος Μακρόν να βάλει και Παρίσι στο τραπέζι. Κι αν ο πορτοκαλής Πρόεδρος καλέσει στο Λος Άντζελες; (Α, ναι, υπάρχει και εκείνη η λεπτομέρεια του εντάλματος σύλληψης κατά Πούτιν που θα χρειαστεί – και στην μια, και στην άλλη περίπτωση – να παρακαμφθεί).

Μην χάνουμε από τα μάτια Γεωργία και Μολδαβία/Υπερδνειστερία: όμως εκεί το 2025 θα φέρει slow-motion/low intensity κρίση: το καινούργιο, «μετά-την-Ουκρανία» μοτίβο.

Στην Μέση Ανατολή, περίπου θα έχει λησμονηθεί η ακραία τραγωδία της Γάζας από τους πρώτους μήνες της χρονιάς.

Στην Μέση Ανατολή, περίπου θα έχει λησμονηθεί η ακραία τραγωδία της Γάζας από τους πρώτους μήνες της χρονιάς. Αν κλείσει συμφωνία για απελευθέρωση Ισραηλινών αιχμαλώτων, μην περιμένετε πολύ περισσότερους από 60 (σε ένα σύνολο 251 μετά την εισβολή της 7^ης Οκτωβρίου 2023) να ξαναβρεθούν ζωντανοί. Τέλη 2023, είχαν ελευθερωθεί 105 όμηροι – αλλά και 38 σοροί παραδόθηκαν, ενώ 8 όμηροι ελευθερώθηκαν από στρατιωτικές επιχειρήσεις.

Η συλλογική Δύση πολύ περισσότερο θα ενδιαφέρεται πλέον για το πού θα καταλήξουν τα πράγματα στην Συρία, μαζί και στο Λίβανο. Αναμείνατε σταδιακή Λιβυοποίηση της Συρίας^. εγκατάλειψη (για μιαν ακόμη φορά) των Κούρδων^. μεταφορά του ενδιαφέροντος στην αντιπαράθεση Τουρκίας/Ισραήλ για τον ρόλο του – αυτονομημένου! – τοπικού χωροφύλακα. Η Ευρώπη; Ευγενικά απούσα. Η Σαουδικη Αραβία; Όλο και πιο παρούσα.

Πώς θα αντιδράσει το Μαξίμου στις επιθετικές κινήσεις του Ερντογάν; (φωτογραφία: Sooc)

Ελληνοτουρκικά 

Κι έτσι, φθάνουμε σιγά-σιγά «στα δικά μας». Όσον αφορά το υπό επώαση Τουρκο-Συριακό σύμφωνο για τον καθορισμό ΑΟΖ κατά το πρότυπο του (άκυρου/ανυπόστατου/παράλογου: προσθέσατε όλα τα επίθετα της καρδιάς σας) Τουρκο-Λιβυκού, μόνον άμα η Κύπρος/Κυπριακή Δημοκρατία κατορθώσει να κεντρίσει το διεθνές σύστημα – η προσέγγιση, με 20-30 χρόνια καθυστέρηση, από την Λευκωσία του ΝΑΤΟ θα κορυφωθεί μέσα στην χρονιά: όμως, βαρύς εταίρος του ΝΑΤΟ είναι η Τουρκία που … δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία ως τέτοια – μπορεί αυτό να μπει «στο περίμενε». Η Ελλάδα θα αρκεσθεί στα γνώριμα βελάσματα περί διεθνούς δικαίου, καίτοι δυο πρώην Πρωθυπουργοί – Κ. Καραμανλής/Αλ. Τσίπρας – καλούν για επείγουσες κινήσεις επαναπροσδιορισμό χωρικών υδάτων/χάραξης ΑΟΖ – όπως δεν αποτολμήθηκε επί των ημερών τους, βέβαια.

Όμως… μέσα στο 2025, τα φώτα (για την Ελλάδα) θα φύγουν από την Ανατολική Μεσόγειο- «και τι θα κάνουμε τις Belha@rra;», μα το γνωστό: όμορφες τελετές στα ανοιχτά της Τήνου – και θα στραφούν πάλι στο Αιγαίο. Περιβαλλοντικά πάρκα; Προς το 2026 η συζήτηση. Προσφυγικά ρεύματα; Το μπαλάκι στις Βρυξέλλες – συν σιωπητήριο στα δυναμικά θανατηφόρα pushbacks του Λιμενικού.

«Μπένι» για Πρόεδρος της Δημοκρατίας; (φωτογραφία: Sooc)

Δικαίως ο αναγνώστης θα λέει από μέσα του: «Κι εμένα, αληθινά-αληθινά, τι με αφορούν όλα αυτά; θα το ανακαλύψει – από κοντά και η πολιτική μας τάξη – όχι όμως το 2025, μάλλον προς το 2026-27, οπότε και θα σφίξουν τα γάλατα με εκλογές.

Προεδρολογία 

Διότι, το 2025, παρά την περισσή φλυαρία για πολιτικές εξελίξεις, σούρσιμο θα είναι εκείνο που θα επικρατήσει στην Ελλαδική πολιτική μας σκηνή. Θα το αποτυπώσει, αυτό, η Προεδρική εκλογή – όπου όλοι συμφωνούν ότι ο Βαγγέλης Βενιζέλος θα ήταν βαριά επιλογή «αλλ’ ο Κυριάκος δύσκολα θα τον άντεχε» (δείγμα, κι αυτό, της υποβάθμισης του πολιτικού σκηνικού)^. Οπότε, πέραν γραφικών ιδεών ή/και επιλογών «περιβάλλοντος Μαξίμου», η Κατερίνα Σακελαροπούλου θα κληθεί να υποστεί δεύτερη θητεία. Προσεκτικότερη, αλλά να ελπίσει κανείς λιγότερο επιδεικτικά υποτακτική στις ανάγκες της Κυβέρνησης. [Ας παρακληθούν, δε, οι φωτογράφοι των επίσημων στιγμών να μην την αποτυπώνουν να πασχίζει να μπει στο κάδρο ανάμεσα σε Κυριάκο Μητσοτάκη και άλλους – ψηλούς – παρατρεχάμενους της εξουσίας. Άσχημη εικόνα].

Tι μας περιμένει στα οικονομικά μας; (φωτογραφία: Sooc).

Τα οικονομικά 

Το σούρσιμο στα όρια του αναπόδραστου θα κυριαρχήσει στα οικονομικά. Που αποτελούν μεν την παγίδα την οποία έχει στήσει στον εαυτό της η Κυβέρνηση-που-θέλησε-να-κρίνεται-από-τα-αποτελέσματα, ενώ τελικώς επεκράτησε επειδή απλώς μπόρεσε να διαχειριστεί τα αντανακλαστικά απειλής/φόβου (με πεδίο δοκιμών την πανδημία της Covid και με φόντο την ανησυχία για την προηγηθείσα διαχείριση ΣΥΡΙΖΑ), πλην η επικοινωνιακή κυριαρχία της ως άνω Κυβέρνησης δεν «επιτρέπεται» να μεταφρασθεί σε ο,τιδήποτε πέρα από δημοσκοπική φθορά. Κινηματική αμφισβήτηση; Θα αστειεύεστε! Αντιπολιτευτικός λόγος; Διαβάστε λίγο παρακάτω. Οι ύμνοι ECONOMIST και FAZ θα συνεχίσουν λοιπόν να υπεραντισταθμίζουν τις προειδοποιήσεις του Alert Mechanism της Ευρωπαϊκής Επιτροπής – είναι άλλωστε και πιο εύπεπτα γραμμένα τα κείμενά τους. Συνολικά, η Ελλάδα/οι Έλληνες του 2025 είναι εγκατεστημένοι στην ζώνη των Μειωμένων Προσδοκιών: θα ακούμε δηλαδή αναλύσεις για την δημοσιονομική ανασφάλεια στην Γαλλία, για υφεσιακή πορεία της Γερμανίας και θα μουρμουρίζουν τα ευπειθή μήντια «πάλι καλά, εμείς!», χωρίς πολλήν σκέψη για το πού είμασταν πριν 15 χρόνια εμείς κι εκείνοι, πού σήμερα.

Αλήθεια, πού θα προσγειωθεί ο Αλεξ Πατέλης; Χαμένος δεν θα πάει. Ας προσέξουμε όμως – συλλογικά μήπως και μας στηθεί τις μέρες μετά την ορκωμοσία Τραμπ ένας θρύλος, έτσι όπου όλοι θα προσέρχονται με ιδέες/προτάσεις προσέγγισης του νέου Λευκού Οίκου, ότι ο Αλεξ μας είναι εκείνος που θα μας ξεκλειδώσει την πρόσβαση στην εποχή Τραμπ Β’ . Ολισθηρός ο δρόμος αυτός, καλύτερα λοιπόν να μην ανοίξει.

Το ΠΑΣΟΚ ξαναμαθαίνει ως αξιωματιή αντιπολίτευση (φωτογραφία: Sooc).

Η αντιπολίτευση 

Κατά τα άλλα, η παλιά εκείνη λησμονημένη έννοια της αντιπολίτευσης (you, know, opposition) θα χρειαστεί να αναμείνει την εκμάθηση του είδους στα μετερίζια του ΠΑΣΟΚ. Όπου – με ήπια διαφοροποίηση Παύλου Γερουλάνου – για την ώρα μάλλον «ανεβαίνει» μια εικόνα «νομιμόφρονος Αντιπολίτευσης». Όπου η κυβερνητική ΕΥΠ δεν θα υπάρχει καν λόγος να κοπιάζει, να ακούει τι διαμείβεται. Ενώ με την επιμελημένη εγκατάσταση του ΣΥΡΙΖΑ στην ελάσσονα Αντιπολίτευση, με την Κασσελακική venture – να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους – να συγκεντρώνει στο ξεκίνημα του 2015 τα φώτα της ράμπας (προσφέρει αν μη τι άλλο θέαμα…), με την συμπαθέστατη κατά τα άλλα Νέα Αριστερά να έχει χτίσει τον εαυτό της σε οχυρό άμυνας, την δε Ζωή και τον Γιάνη (με ένα «ν») – και, φυσικά, με το ΚΚΕ στην αυτάρεσκη μοναξιά του – θα συνεχίζεται το σημειωτόν πολιτικής επιρροής. Δίνουμε σκορ 2:1 σε ΣΥΡΙΖΑ- ΚινΔη…, με όλους τους λοιπούς στην κόψη.

Ο Σαμαράς και οι Ντε Γκρες

Μαντεύουμε ότι, στην άλλη πλευρά του λόφου, θα σας κατατρώει η διερώτηση «τι θα κάνει ο Σαμαράς;» Τίποτε προσώρας, δηλαδή προτού μυρίσουν κάλπες. «Τι θα κάνουν οι de Grèce;». Αντί να διερωτάσθε για πολιτικά κόμματα ή/και καπελώματα ακροδεξιάς/σκληρών δεξιών σχηματισμών, στοιχηματίστε αν – στην πρώτη δεξίωση των de Grèce – η ουρά των προσερχομένων να δουν αν τους έχει κρατηθεί πρόσκληση όπως θα αρχίζει στην Ηρώδου του Αττικού, δίπλα στο Μαξίμου, θα τελειώνει στο Σύνταγμα, ή κάπου μεταξύ Ακαδημίας και Πανεπιστημίου ή μήπως στην Ομόνοια.

Τι θα κάνει, άραγε, ο Αντώνης Σαμαράς; (φωτογραφία: Sooc)

Η Ε.Ε.

Θα μας ψέξετε, ενδεχομένως, που φύγαμε από τα διεθνή χωρίς να σταθούμε στα Ευρωπαϊκά όπως αρμόζει. Εν τάχει: η ΕΕ «27», δηλαδή εκείνη της Ούρσουλας της καρδιάς μας και της Κάγιας Κάλας, θα παραμείνει στην λογική του Ποντικιού Που Βρυχάται: μην χαμογελάστε, αλλά ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει μάλλον την σοβαρότερη αντίληψη για την αμυντική πολιτική της ΕΕ, έτσι όπως πάει η συζήτηση… Η Γαλλία θα χάσει τον Φρανσουά Μπαϋρού μέσα στο πρώτο εξάμηνο, ενώ ο Εμμανουέλ Μακρόν θα αυτοπροσκληθεί για να (ξανα)μιλήσει αντισταθμιστικά στην Πνύκα. Στην Γερμανία θα ξανακυβερνήσουν Σοσιαλδημοκράτες με Χριστιανοδημοκράτες, ανέμπνευστα^. με την AfD σε λιγότερες από 10 μονάδες απόσταση από τους δεύτερους και περισσότερη από 10 μονάδες από τους πρώτους. Όχι ωραίο.

Α, ναι, και η Κίνα; Αυτή θα συνεχίσει να κλείνεται στο καβούκι της, αλλά και να επιταχύνει παρόλες τις δυσμενείς Δυτικές προβλέψεις. Θα μας επιτραπεί να της μιλάμε; Μάλλον όλο και λιγότερο!

Η πρότασή μας για προσέγγιση του 2025: «Την μοίρα συχνά την συναντάς στον δρόμο που πήρες για να την αποφύγεις».

Διαβάστε ακόμα: ΣΥΡΙΖΑ: Γλίτωσε νέα διάσπαση, επέλεξε τη βαρεμάρα.

TAGS :
Κυριάκος μητσοτάκης νεα δημοκρατία πασοκ Σύριζα Ταγίπ Ερντογάν

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook