Ανδρέας Μικρούτσικος και Γιώργος Λιάνης. Ή αλλιώς: σκαλίζοντας το ερωτικό χρονοντούλαπο.

Aλήθεια, ποιος ο λόγος; Το φέρνεις από εδώ, το κοιτάζεις από εκεί. Προσπαθείς να βρεις τη γενεσιουργό αιτία αυτού του παράκαιρου outing. Να είναι το γήρας που κάνει το μυαλό να παίρνει παραβολικές τροχιές; Ισως μια προσπάθεια ηρωοποίησης του ερωτικού παρελθόντος; Κάτι σαν το κλασικό «ήμουν κι εγώ εκεί;»

Ποιον λόγο είχε ο Ανδρέας Μικρούτσικος να μιλήσει για τη προ αμνημονεύτων χρόνων σχέση του με την Όλγα Τρέμη; Προφανώς, τον ίδιο που είχε και ο Γιώργος Λιάνης να μιλήσει για το πώς έπιασε το στήθος της Αλίκης Βουγιουκλάκη και πώς τα έφτιαξε με την νεαρή -τότε- Αιμιλία Υψηλάντη. Τι ακριβώς θέλουν τώρα; Να τους δώσουμε παράσημο ανδρείας; Δεν το έχουμε πρόχειρο και στο φινάλε δεν το αξίζουν κιόλας.

Δεν ζούμε στην εποχή των σπηλαίων όπου το αρσενικό περιέφερε το θηλυκό ωσάν τρόπαιο.

Ολα αυτά που συμβαίνουν εσχάτως θυμίζουν, με άλλο τρόπο, εκείνο το αλησμόνητο που είχε πει ο Παύλος Χαϊκάλης περί άντρα παλαιάς κοπής. Φαίνεται πως οι ορισμοί έχουν χάσει το νόημά τους έτσι όπως εμφανίζονται στις μέρες μας αλλοιωμένοι και παραχαραγμένοι.

Οχι, δεν περιποιεί τιμή σε κανέναν να περιφέρει τον εαυτό του -ειδικά τον νέο που, πλέον, είναι μια μακρινή ανάμνηση-, ανά τις τηλεοπτικές ρούγες και να αναθυμάται τις ερωτικές του επιτυχίες, τις σεξουαλικές του περιπτύξεις και άλλα συμβάντα του ιδιωτικού του βίου, ωσάν να είναι δημόσιο θέαμα.

Ε, δεν είναι όλα θέαμα, πώς να το κάνουμε; Υπάρχουν άντρες που είναι γνωστοί (αυτό που συνηθίζουμε να λέμε «επώνυμοι») κι όμως δεν μάθαμε ποτέ με ποιες είχαν σχέση. Χρειάζεται, άραγε, να το ξέρουμε; Θα προσθέσει, μήπως, αλάτι στην άνοστη ζωή μας;

Αλλά και σε εκείνους τι θα προσέφερε; Κάποιο σπουδαίο ανδραγάθημα; Δεν είναι. Αλίμονο, δεν ζούμε στην εποχή των σπηλαίων όπου το αρσενικό περιέφερε το θηλυκό ωσάν τρόπαιο. Οχι, δεν γίνεσαι αυτομάτως κάτι σημαντικό αν διηγηθείς με γαργαλιστικές λεπτομέρειες κάτι που ανήκει στη σφαίρα του ιδιωτικού βίου.

Ο πραγματικός τζέντλεμαν σέβεται τις εκάστοτε κυρίες που στάθηκαν στο πλευρό του.

Και δεν έχει σημασία (μόνο) αν αυτό συνέβη πριν από πολλές δεκαετίες ή τώρα πρόσφατα. Τα εν οίκω οφείλουν να μένουν εκεί και να μην γίνονται βορά στον… δήμο, ο οποίος κανονικά θα έπρεπε να στρέφει τα νώτα του σε τέτοιες συμπεριφορές, να τις θεωρεί προσβλητικές και να μην επιτρέπει να διαχέονται από εκπομπή σε εκπομπή.

Ο πραγματικός τζέντλεμαν σέβεται τις εκάστοτε κυρίες που στάθηκαν στο πλευρό του. Μόνο έτσι θα δείξει πως σέβεται τον εαυτό του και το παρελθόν του. Το να εκθέτεις την υπόληψή των γυναικών που πέρασαν από τη ζωή σου, να τις υποβάλλεις σε ένα μικρό σοκ (όπως είναι η αποκάλυψη μιας σχέσης που είχε μείνει κρυφή) συνιστά ευτέλεια.

Προς τι όλη αυτή η ακατάσχετη λογοδιάρροια; Προς τι όλες αυτές οι δήθεν αποκαλύψεις; Για να γεμίσει ο τηλεοπτικός χρόνος με ροζ ιστοριούλες που θα θρέψουν την ακόρεστη «κοιλιά» του μέσου τηλεθεατή; Γι’ αυτό κάνουμε σχέσεις οι άνθρωποι; Για να μπορούμε στη συνέχεια να τις πουλήσουμε στον περιοδεύοντα θίασο των καναλιών;

Τη στιγμή που ακόμη και κρατικά, διπλωματικά ή πολιτικά μυστικά μένουν για χρόνια καλά κλεισμένα στο σεντούκι του παρελθόντος, γιατί εμείς να το ανοίγουμε για τις δικές μας υποθέσεις; Δεν πρόκειται περί σεμνοτυφίας ή συντηρητισμού. Είναι κλασική περίπτωση ενσυναίσθησης και σεβασμού. Το σίγουρο είναι ότι αυτοί που προβαίνουν σε τέτοιες αποκαλύψεις χάνουν στα μάτια μας. Μάλλον, όμως, δεν τους νοιάζει και τόσο. Τη «δουλειά» τους την έχουν κάνει. Ολοι μιλούμε γι’ αυτούς. Τα δεκαπέντε λεπτά διασημότητας που τους αναλογούν τα κέρδισαν με τα… λόγια τους.

 

Διαβάστε ακόμα: Πειράζει που η νέα φανέλα της Εθνικής είναι σχεδιαστική αποτυχία;

 

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top