debtocracy_428370_15187

Γιατί είναι πετυχημένο το ντοκιμαντέρ “Debtocracy”; φαίνεται να αναρωτιέται ο Κωστής Παλαμάς. Γιατί ο κόσμος το πίστεψε σαν την άμωμο σύλληψη, σαν τα θαύματα, σαν την Ανάσταση, όλα αυτά που, αν τα πιστεύεις, δεν σε ενδιαφέρουν οι αποδείξεις.

Το πρόγραμμα της τηλεόρασης χθες το βράδυ ήταν αφιερωμένο στη μεταφυσική. Στο ένα κανάλι μετέδιδε τα θαύματα του Ιησού, ενώ ένα άλλο κανάλι, το κανάλι της Ζωής, προσέγγιζε το αιώνιο ζήτημα της δύναμης της πίστης, προβάλλοντας το ντοκιμαντέρ “Debtocracy”, παραγωγής της ομάδας του δημοσιογράφου Άρη Χατζηστεφάνου. Το εν λόγω ντοκιμαντέρ υποστηρίζει ότι το εξωτερικό χρέος της Ελλάδας είναι “απεχθές” ή “επαχθές”, πάντως παράνομο, προϊόν σκοτεινής συναλλαγής καθεστώτων και αυταρχικών διεφθαρμένων κυβερνήσεων.

Ο ισχυρισμός βασίζεται σε ένα “δόγμα” που διατυπώθηκε το 1927, υποστηρίζεται από μια μικρή μειοψηφία νομομαθών και σε καμία περίπτωση δεν είναι μέρος του ισχύοντος Διεθνούς Δικαίου, γραπτού ή εθιμικού, ενώ αντιτίθεται σε συμβάσεις των Ηνωμένων Εθνών, σε διάσκεψη των οποίων ο όρος απερρίφθη με δημοκρατικές διαδικασίες.

Δηλαδή, το “δόγμα” κρίνει τις προηγούμενες κυβερνήσεις το λιγότερο προβληματικές από άποψη δημοκρατικής νομιμοποίησης, θεωρεί το χρέος παράνομο, το οποίο και μπορεί να διαγραφεί χωρίς να υπάρχει ένα διεθνές κανονιστικό πλαίσιο για το στόχο αυτό.

Να σημειωθεί εδώ πως έχουν γίνει ελάχιστες, ασύνδετες μεταξύ τους, συζητήσεις στη διεθνή κοινότητα κι αφορούσαν σε περιπτώσεις δανείων που είχαν συνάψει άγρια καθεστώτα, δικτατορίες, κατοχικές δυνάμεις σε χώρες όπως η Ρουάντα, ενώ η Νορβηγία είχε διαγράψει ειδικό δάνειο που είχε δώσει στη Σιέρα Λεόνε, για να αγοράσει νορβηγικά πλοία.

Σε ό,τι αφορά την έλλειψη κανονιστικού πλαισίου, καμιά απόδειξη για το αντίθετο δεν παρέχεται στο ντοκιμαντέρ, ούτε ιδιαίτερες εξηγήσεις για άλλα στοιχεία της Οικονομίας – δεν θυμάμαι αν αναφέρεται καν η λέξη “έλλειμμα” – παρά μόνο μια αφήγηση βασισμένη κυρίως στην περίπτωση του Εκουαδόρ, από όπου ψωνίσαμε και τον “ειδικό” κύριο Ερίκ Τουσέν που είδαμε στη Βουλή.

Οι μύθοι των “λεφτόδεντρων” αποτελούν πολιτικά και νοητικά εργαλεία επιπέδου Αρτέμη Σώρρα, τα οποία δεν αξίζουν ούτε στην κυβέρνηση ούτε, πρωτίστως, στους πολίτες που τους κερνάμε την περηφάνια και την απόλυτη αλήθεια που μόνο η Ζωή κατέχει.

Ούτε το Εκουαδόρ, όμως, δεν πήγε σε κάποιο διεθνές δικαστήριο ή διαιτησία για το “απεχθές” χρέος του. Δεν το διέγραψε. Το πόρισμα χρησιμοποιήθηκε ως πολιτικό χαρτί. Το Εκουαδόρ, για να σωθεί, προσδέθηκε στην Κίνα και το κατά πόσον αυτό ήταν σωσμός κάποιοι το ξανασκέφτονται τώρα.

Όλα αυτά είναι μια συζήτηση που θα έπρεπε να έχει λήξει από το 2011 και που, πάντως, ο ΣΥΡΙΖΑ κεντρικά την έχει λήξει από καιρό. Ο πρωθυπουργός έχει πάψει να λέει τις λέξεις “επαχθές χρέος” από το 2013 περίπου. Ο Γιώργος Σταθάκης έχει εξηγήσει αρκετές φορές ότι θεωρεί ένα πολύ μικρό μέρος του χρέους, έως ένα 5%, απεχθές, αλλά κι αυτό ακόμα δεν διαγράφεται. Ο Γιάνης Βαρουφάκης, αν και φιλικός ως προς την ιδέα του ελέγχου, είχε επιχειρηματολογήσει εξαιρετικά σχετικά με το γιατί είναι εξαιρετικά δύσκολη, έως απίθανη, υπόθεση με ένα άρθρο του στο Protagon.

Η επίσημη θέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι το χρέος είναι μη βιώσιμο κι επιδιώκουμε την αναδιάρθρωσή του και η “Επιτροπή Αλήθειας” συστήνεται γιατί ο λαός έχει δικαίωμα να ενημερωθεί. Το τρέιλερ της Προέδρου μας προτρέπει “διάγραψέ το”, οι υπουργοί μας λένε “αναδιάρθρωσέ το”, όλη η φάση είναι “συνήθισέ το”.

Διαβάστε ακόμα: To άχρηστο (;) “παιχνίδι των συχνοτήτων”.

Συνεπώς, η επαναφορά αυτού του μη θέματος είναι ακατανόητη, ειλικρινά. Οι μύθοι των “λεφτόδεντρων” αποτελούν πολιτικά και νοητικά εργαλεία επιπέδου Αρτέμη Σώρρα, τα οποία δεν αξίζουν ούτε στην κυβέρνηση ούτε, πρωτίστως, στους πολίτες που τους κερνάμε την περηφάνια και την απόλυτη αλήθεια που μόνο η Ζωή κατέχει – αφού είπε πως όσοι διαφωνούμε θα τη βρούμε απέναντι της, απειλή που προσωπικά δεν με αφήνει ασυγκίνητη – και νομίζουμε πως έτσι θα τους κρατάμε χαρούμενους κι αφού έρθουν τα χαρτάκια κι οι ουρές στις εφορίες.

Εντωμεταξύ, οι αποζημιώσεις έγιναν “ηθικό ζήτημα” και το ξανθό γένος όχι μόνο δεν θα μας σώσει, αλλά στα ΜΜΕ του πανηγυρίζει ότι μας χρησιμοποιεί για να μπει στο ματι της ΕΕ, υποβοηθούμενο από τη μικρομεγαλοσύνη μας να λέμε ότι έχουμε αυτόνομη εξωτερική πολιτική.

Εκτός αν όλο αυτό συνδέεται με τη Μεγάλη Εβδομάδα. Ναι, ίσως αυτό να είναι μια εξήγηση. Για να γυρίσουμε στο ντοκιμαντέρ: γιατί είναι πετυχημένο το “Debtocracy”; Γιατί ο κόσμος το πίστεψε τόσο που δεν χρειάστηκε παραπάνω αποδείξεις. Το πίστεψε σαν την άμωμο σύλληψη, σαν τα θαύματα, σαν την Ανάσταση, όλα αυτά που, αν τα πιστεύεις, δεν σε ενδιαφέρουν οι αποδείξεις. Και η επιχειρηματολογία με όρους στενής λογικής είναι σχεδόν προσβλητική ως συμπεριφορά απέναντι σε κάποιον που πραγματικά πιστεύει.

Η πίστη επίσης μετριέται όταν δοκιμάζεται. Κι επειδή ο μέσος άνθρωπος μάλλον δεν έχει τη φώτιση του Ιώβ, το να πολυβασίζεσαι στη μεταφυσική, όταν κυβερνάς, είναι δυνητικά επικίνδυνο.

Για να μιλήσω προσωπικά, σέβομαι απεριόριστα την πίστη των δημιουργών του ντοκιμαντέρ ότι κάτι μπορεί να συμβεί, παρότι δικαιούμαι να διαφωνώ. Απλώς, τα σύγχρονα ανεπτυγμένα κράτη παραδοσιακά δεν διοικούνται με καλλιέργεια προσδοκιών βασισμένων στην πίστη.

Η πίστη επίσης μετριέται όταν δοκιμάζεται. Κι επειδή ο μέσος άνθρωπος μάλλον δεν έχει τη φώτιση του Ιώβ, το να πολυβασίζεσαι στη μεταφυσική, όταν κυβερνάς, είναι δυνητικά επικίνδυνο.

Διότι μπορεί ο Υπουργός Δημήτρης Στρατούλης να λέει ότι αυτήν την επιτροπή την κάνουμε για τους πολίτες και δεν θα τη χρησιμοποιήσουμε στους δανειστές, αλλά τη μέρα που θα ανακοινωθεί ότι το τάδε ποσοστό του χρέους μας είναι παράνομο, η κυβέρνηση θα οφείλει να κάνει τα εξής: να πάει στα διεθνή δικαστήρια με τους πιστωτές, για να το διαγράψει ή, αν αυτό αποτύχει, να το διαγράψει μονομερώς με ό,τι συνέπειες θα έχει αυτή η απόφαση για τη θέση της σε διεθνείς οργανισμούς και τον λαό της.

Ειδάλλως, θα πρέπει να εξηγήσει σ’ αυτούς που πίστεψαν γιατί τα μέλη της κατηγορούσαν τους προκατόχους τους ότι δεν επιθυμούν τη διαγραφή του χρέους και, φυσικά, γιατί επιτρέπει να επωμίζονται παράνομα χρέη οι νεότερες γενιές των Ελλήνων.

Γιατί μπορείς να στήσεις ένα επιχείρημα γύρω από την πίστη κάποιων ανθρώπων, αλλά δεν μπορείς να στήσεις μια Οικονομία γύρω από αυτή. Εκτός ίσως αν είσαι το μικρό ανεξάρτητο κρατίδιο του Βατικανού. Αλλά ούτε καν αυτό.

Σ.σ.: Τα στοιχεία για το δόγμα του απεχθούς χρέους τα δανείστηκα από το άρθρο με τίτλο “Το ελληνικό χρέος δεν είναι απεχθές”, το οποίο είχε δημοσιεύσει το 2011, στην ιστοσελίδα constitutionalism.gr, ένας από τους κορυφαίους νομικούς μας, ο καθηγητής Ευρωπαϊκού Δικαίου και Διεθνούς Οικονομικού Δικαίου του ΑΠΘ, Πέτρος Στάγκος.

 

Διαβάστε ακόμα: Η Δημοκρατία δεν είναι η καλή μανούλα του κακομαθημένου κωλόπαιδου.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top