ο Αλέξης Τσίπρας και οι εμπνευστές της σύνθεσης της νέας κυβέρνησης τήρησαν τις ισορροπίες, φρόντισαν να εντάξουν στους κόλπους της όλους όσοι θα ήταν επικίνδυνοι αν έμεναν έξω από αυτή.

Ο Αλέξης Τσίπρας και οι εμπνευστές της σύνθεσης της νέας κυβέρνησης τήρησαν τις ισορροπίες και φρόντισαν να εντάξουν στους κόλπους της όλους όσοι θα ήταν επικίνδυνοι αν έμεναν έξω από αυτή.

Κατ’ αρχάς, η κυβέρνηση έχει νέους (οι οποίοι έλειπαν από την προηγούμενη) και, είν’ αλήθεια, ευειδείς. Μία φωτογραφία, χίλιες λέξεις, το στιγμιότυπο με τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα να προσέρχεται στο Προεδρικό Μέγαρο συνοδευόμενος από τον Νίκο Παππά και τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη, οι οποίοι ορκίστηκαν αμέσως μετά ως Υπουργός Επικρατείας και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος αντίστοιχα. Το ενσταντανέ στάθηκε αφορμή για να θυμηθούν εν συνεχεία πολλοί ότι στην Ευρώπη μεσουρανούν 40ρηδες, από τον Ιταλό Πρωθυπουργό Ματέο Ρέντσι και τον Βρετανό επικεφαλής των Εργατικών Εντ Μπίλιμπαντ ως τον Πάμπλο Ιγκλέσιας των Podemos στην Ισπανία.

Κατά δεύτερον, είναι σαφές ότι ο Αλέξης Τσίπρας και οι εμπνευστές της σύνθεσης της νέας κυβέρνησης τήρησαν τις ισορροπίες, φρόντισαν να εντάξουν στους κόλπους της όλους όσοι θα ήταν επικίνδυνοι αν έμεναν έξω από αυτή. Με άλλα λόγια, φρόντισαν να αποδυναμώσουν το Αριστερό Ρεύμα, την εσωτερική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, με επικεφαλής τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, τον οποίο δεν αποκλειόταν να τον βρουν απέναντί τους. Και απλώς τον κατέστησαν σύμμαχο, ή καλύτερα συμμέτοχο.

Η κυβέρνηση έχει τέσσερις μεγάλους πυρήνες – υπουργεία, τα οποία κατά κύριο λόγο στελεχώνουν σοβαροί άνθρωποι: ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης και οι Υπουργοί Επικρατείας Νίκος Παππάς, Αλέκος Φλαμπουράρης (ο λεγόμενος και πολιτικός μέντορας του Αλέξη Τσίπρα), καθώς και ο Παναγιώτης Νικολούδης, δικαστικός, πρώην Πρόεδρος της Αρχής για την Καταπολέμηση της Νομιμοποίησης Εσόδων από παράνομες δραστηριότητες. Αυτή θα είναι μία τρόπον τινά άτυπη επιτροπή που θα λαμβάνει τις νευραλγικές αποφάσεις, θα δίνει το στίγμα και τις κατευθυντήριες. Pas mal.

Αν θέλει τώρα να αναφερθεί κάποιος στις επιμέρους επιλογές, κορυφαίας έμπνευσης θεωρώ αυτή της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Αν δεν ήταν θεσμική η θέση του Προέδρου της Βουλής, θα μπορούσε η είδηση να κυκλοφορεί ως ανέκδοτο, το καλύτερο τρολλάρισμα στο Internet. H γυναίκα που συνδέθηκε άρρηκτα με το λήμμα «καβγάς» στο κοινοβουλευτικό λεξικό, πρόκειται να τεθεί επικεφαλής του Σώματος. Κρίμα που έμειναν εκτός Βουλής ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης και ο Αναστάσιος Νεράντζης, με τους οποίους είχε πολλάκις μαλλιοτραβηχτεί. Αυτά τα ματς, θα ήθελα να τα δω.

Όπως και νά ‘χει, πάντως, να δείτε που με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, το Κανάλι της Βουλής θα γνωρίσει μεγάλες πιένες…

Τα σενάρια που κυκλοφορούν, βεβαίως, την στέλνουν στην Προεδρία της Βουλής, ακριβώς λόγω ταμπεραμέντου, το οποίο ενδεχομένως θα δημιουργούσε προβλήματα σ’ ένα υπουργείο, είτε αυτό ήταν το Υπουργείο Δικαιοσύνης (με τους δικαστικούς να διανύουν κρισιμότατη περίοδο) είτε το Υπουργείο Εσωτερικών, υπερ–υπουργείο που η ίδια φημολογείται ότι δεν πολυήθελε.

Οι υποστηρικτές της, από την άλλη πλευρά, επιμένουν ότι παίζει στα δάκτυλα τον Κανονισμό της Βουλής, και καλώς ετέθη επικεφαλής. Θα διορθώσει λάθη, θα γεμίσει κενά, θα επιβάλει τάξη, ισχυρίζονται. Όπως και νά ‘χει, πάντως, να δείτε που με τη Ζωή, το Κανάλι της Βουλής θα γνωρίσει μεγάλες πιένες…

«Εκύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι», μοιάζουν οι επιλογές πέντε προσώπων στο κυβερνητικό σχήμα: προς το παρόν φαντάζουν οι κατάλληλοι άνθρωποι στις κατάλληλες θέσεις. Ο Αριστείδης Μπαλτάς, πανεπιστημιακός, στη θέση του Υπουργού Παιδείας, ο Γιάννης Τσιρώνης γνωστός από το χώρο της Οικολογίας ως Αναπληρωτής Υπουργός Περιβάλλοντος, ο Κώστας Φωτάκης του Ινστιτούτου Έρευνας και Τεχνολογίας (ΙΤΕ) στην Κρήτη ως Αναπληρωτής Υπουργός Έρευνας και Καινοτομίας, ο άξιος δημοσιογράφος Νίκος Ξυδάκης στον Πολιτισμό. Και ένας καθηγητής Ποινικού Δικαίου (ΑΠΘ) στο θώκο του Υπουργού Δικαιοσύνης: ο Νίκος Παρασκευόπουλος. Όλοι τους γνωρίζουν αν μη τι άλλο καλά, θεωρητικώς, το αντικείμενό τους, η πορεία θα δείξει αν μπορούν να είναι και αποδοτικοί στους συγκεκριμένους ρόλους. Η πολιτική δεν είναι μόνο γνώση. Είναι κυρίως, αν όχι αμιγώς, η τέχνη του εφικτού.

Θα είμαι φειδωλή σε σχόλια ως προς τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας Πάνο Καμμένο και τα στελέχη των ΑΝ.ΕΛ. που στελεχώνουν το κυβερνητικό σχήμα: στο κλίμα για την παράταξη – πέραν των ευάριθμων ψηφοφόρων της, οι οποίοι την κατέστησαν ρυθμιστή των πολιτικών εξελίξεων – είναι διάχυτες οι προκαταλήψεις (θυμηθείτε τους ψεκασμένους). Κοντός ψαλμός αλληλούια, λοιπόν, καθώς πολύ σύντομα θα μάθουμε αν θα επαληθευτούν όσοι μιλούν για πινελιές γραφικότητας στην κυβέρνηση.

Η πάλαι ποτέ πρέσβειρα ομορφιάς της Shiseido Έλενα Κουντουρά μπορεί να τα καταφέρει πολύ καλά ως Αναπληρωτής Υπουργός Τουρισμού, και το άστρο του Τέρενς Κουίκ να λάμψει από τη θέση του Υφυπουργού Επικρατείας – παρά τω Πρωθυπουργώ, παρακαλώ.

Τα βαριά ονόματα της Οικονομίας και των Οικονομικών τα αφήνω στα δόντια του Γερούν Ντάισεμπλουμ, Προέδρου του Eurogroup, ο οποίος καταφτάνει την Παρασκευή. Τι να πεις για ανθρώπους που έχουν τα (πολύ) δύσκολα μπροστά τους;

 

Διαβάστε ακόμα: Ενώ η ανθρωπότητα φτάνει στον Πλούτωνα, εμείς σχηματίζουμε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top