Για μια ακόμα φορά, άδειες τάξεις χωρίς λόγο. Φωτό: Nikos Libertas / SOOC

Κυριακή βράδυ, μετά από δύο εβδομάδες σχολικών, χριστουγεννιάτικων διακοπών: Στο βραδινό φαγητό συζητάτε οικογενειακώς για τις υποχρεώσεις που ξεκινούν την επομένη. “Όχι μπαμπά, δεν έχουμε σχολείο αύριο διότι σήμερα είναι των Φώτων και η αργία μεταφέρεται”, σου λένε τα μικρά που έχουν ήδη εκπαιδευτεί στις τεχνικές του Ελληνικού κράτους να χάνει εργάσιμες ημέρες. Άρα καλή αρχή από την Τρίτη, πια. “Ναι…”, σου λέει η κόρη σου με πονηρό χαμόγελο, “αλλά ακούστηκε ότι εμείς στην Αγία Παρασκευή μπορεί να μην έχουμε σχολείο γιατί θα χιονίσει”.

Ε, πόσο πια να χιονίσει αναρωτιέσαι εσύ, θα κλείσει η Μεσογείων από το χιόνι; Ας περιμένουμε να δούμε. Προέχει να βρεθεί λύση για το τί θα κάνουν τα παιδιά τη Δευτέρα καθώς οι γονείς πρέπει να πάνε στη δουλειά τους. Η Δευτέρα περνάει με καθαρό ουρανό αλλά το βράδυ έρχεται πράγματι το mail από το σχολείο: Ο Δήμος της Αγίας Παρασκευής αποφάσισε να κλείσουν τα σχολεία την Τρίτη. Χαρές η κόρη που θα χάσει κι άλλο μάθημα, στεναχώρια ο γιος που πηγαίνει σχολείο στο κέντρο της Αθήνας, 100 μέτρα από το Σύνταγμα, και φυσικά θα κάνει κανονικά τα μαθήματα του.

Το βράδυ της Δευτέρας λοιπόν, βάζεις ξυπνητήρι πιο νωρίς αφού πλησιάζει η πρώτη σχολική μέρα της νέας χρονιάς και ο γιος σου θέλει να οργανώσει την τσάντα του και να φτάσει έγκαιρα για να δει τους φίλους του πριν μπουν στην τάξη. Στις 08.30 κτυπάει το κουδούνι, στις 08.20 είστε εκεί. Αφήνεις το παιδί μπροστά στην πόρτα και φεύγεις γρήγορα για το γραφείο καθώς έχεις ραντεβού στις 09:00 ακριβώς.

Πριν όμως προλάβεις να απομακρυνθείς, χτυπάει το τηλέφωνο. Είναι από την γραμματεία του σχολείου:
-Ξέρετε, σήμερα δεν έχουμε σχολείο, πρέπει να έρθετε να πάρετε το παιδί.
-Τι εννοείτε; Μόλις άφησα το παιδί στο σχολείο, κανονικά.
-Δυστυχώς κι εμείς προ ολίγου λάβαμε ειδοποίηση ότι δε λειτουργούν σήμερα τα σχολεία. Σε λίγο θα φύγουμε και εμείς. Πρέπει να γυρίσετε πίσω.

Πως μπορεί να προοδεύσει μια χώρα όταν η ίδια η παιδεία της εξαρτάται από ήπια καιρικά φαινόμενα;

Σιχτιρίζοντας για την ευθυνοφοβία -και τη γελοιότητα- του ελληνικού Δημοσίου, και ενώ το θερμόμετρο δείχνει δύο βαθμούς πάνω από το μηδέν και ο ουρανός είναι καταγάλανος, βγάζεις φλας αριστερά για να γυρίσεις πίσω. (Λεπτομέρεια η οποία δεν είναι καθόλου λεπτομέρεια: Τα φανάρια στο Σύνταγμα δεν λειτουργούν. Σωστά διαβάσατε, Σταδίου και πλατεία Συντάγματος το φανάρι ήταν εντελώς σβηστό στις 08:30 το πρωί σήμερα).

Ακυρώνεις το ραντεβού σου, μποτιλιάρεσαι για λίγα παραπάνω λεπτά πίσω από το σκουπιδιάρικο που και αυτό κάνει ό,τι θέλει βγαίνοντας τις ώρες αιχμής στο κέντρο, και πηγαίνεις το παιδί στο σπίτι για να δει τηλεόραση αντί να μάθει Ελληνικά και να παίξει με τους φίλους του.

Φτάνοντας στο γραφείο, μπαίνεις στην ιστοσελίδα του Δήμου και διαβάζεις: “Οι υπηρεσίες του δήμου Αθηναίων, συνεκτιμώντας όλα τα δεδομένα για την ασφαλή πρόσβαση των μαθητών στα σχολεία, αποφάσισαν ότι την Τρίτη 8 Ιανουαρίου, όλα τα Σχολεία και οι Βρεφονηπιακοί σταθμοί του δήμου Αθηναίων δεν θα λειτουργήσουν”. Ανάρτηση: 08:40.

Η ανακοίνωση του Δήμου. Δείτε την εδώ.

Επειδή μένω στο κέντρο, το σχολείο του ενός παιδιού μου είναι στο κέντρο, και το γραφείο μου είναι στο κέντρο, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι: Από τις 8 το πρωί μέχρι τις 10 που γράφω αυτές τις γραμμές, στο Θησείο, στην Ομόνοια, στο Σύνταγμα και στα Εξάρχεια όχι απλώς δεν υπήρχε πρόβλημα πρόσβασης αλλά και κανένα πρόβλημα καιρικό ή άλλο. Το μόνο πρόβλημα είναι στο μυαλό των υπευθύνων που αποφασίζουν με πολιτικά κριτήρια ώστε να “μην τους κάτσει μια στραβή στη βάρδια” για να θυμηθούμε την αμίμητη διατύπωση της Περιφερειάρχου μετά την τραγωδία στο Μάτι.

Το ξέρεις καλά πια ότι στη χώρα αυτή τα παιδιά είναι καμωμένα από ζάχαρη και με λίγη βροχή η χιόνι μπορεί να πάθουν κάτι τρομερό που δεν παθαίνουν όλα τα υπόλοιπα παιδιά σε όλες τις υπόλοιπες χώρες του βόρειου ημισφαιρίου. Αλλά επιμένεις να αναρωτιέσαι: Πως μπορεί να προοδεύσει μια χώρα όταν η ίδια η παιδεία της εξαρτάται από ήπια καιρικά φαινόμενα; Οι γονείς δεν μπορούν εργαστούν όταν το κράτος τους μετατρέπει σε μπεϊμπι-σίτερς (και χάνονται εκατομμύρια εργατοώρες). Όσο για τα παιδιά, παίρνουν και αυτά το μήνυμα ότι το σχολείο είναι για χαβαλέ και κοπάνα, έτσι ώστε όταν μεγαλώσουν κι εκείνα να γίνουν πειθήνιοι θεατές των εκπομπών τύπου Γιώργου Αυτιά (“Η Χώρα στο Έλεος του Χιονιά”) και πρόθυμοι ψηφοφόροι των πιο ευθυνόφοβων πολιτικών.

Περιττό να αναφέρουμε ότι το μετρό ισχύει για δημόσια και ιδιωτικά σχολεία. Δεν μπορεί δηλαδή η διεύθυνση ενός ιδιωτικού σχολείου να αξιολογήσει ότι έχει καλό καιρό και μπορεί να δουλέψει. Όσο για τα χαμένα δίδακτρα, ασφαλώς δεν θα τα καλύψει κανένας ευθυνόφοβος δήμαρχος ή περιφερειάρχης.

 

Διαβάστε ακόμα, Μπαράκ, Παιδεία, Μπανανία: Όταν έκλεισαν όλα τα σχολεία της Αθήνας για δυο ημέρες (τρεις, με το Πολυτεχνείο!) επειδή ήρθε ο Μπαράκ Ομπάμα.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top