
Ο Σλούκας κάνει αυτό που έπραξε και ο Σπανούλης όταν έφυγε από τον Παναθηναϊκό και πήγε στον Ολυμπιακό (φωτογραφία: ΕΟΚ).
Στο πανθομολογούμενο ερώτημα «ποιος;», το οποίο αναδύθηκε στα μπασκετικά βουλεβάρτα από πέρυσι το καλοκαίρι, η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι μια: ο Σλούκας. Προφανώς, σε κάποιους προκαλεί δυσανεξία το επώνυμό του, πολύ περισσότερο η επίκληση της αξίας του. Ωστόσο, αυτή δεν μοιράζεται άνευ κόπων, μεταλλίων, τροπαίων και επιδόσεων. Το γήπεδο είναι καθρέφτης των πάντων. Εκεί δεν μπορείς να κοροϊδεύσεις. Η αλήθεια είναι μια: από τη στιγμή που ο Κώστας Σλούκας έφυγε από τον Ολυμπιακό και πήγε στον Παναθηναϊκό, η ισορροπία των δυνάμεων άλλαξε άρδην.
Η ιστορία έχει γράψει: η μεγαλύτερη μεταγραφή-αρπαγή που έκανε ο Παναθηναϊκός από τον Ολυμπιακό, στην πραγματικότητα ήταν ένα δώρο από Πειραιά μεριά προς τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο. Αμφιβάλλει κανείς -πια- ότι αν ο Μπαρτζώκας είχε εγγυηθεί επαυξημένο ρόλο στον Σλούκα, αυτός θα έμενε στον Ολυμπιακό; Δεν το έκανε για λόγους αρχής που ο ίδιος ευαγγελίζεται (στα όρια της εμμονής) και το αποτέλεσμα γράφει ήδη: 3-1.
Με τον Σλούκα στις τάξεις του, ο Παναθηναϊκός κατέκτησε πέρυσι πρωτάθλημα και Ευρωλίγκα και φέτος άνοιξε το «χορό» με το Κύπελλο, ενώ διατηρεί δικό του το πλεονέκτημα έδρας (άρα και το προβάδισμα για να κατακτήσει ξανά την κούπα του πρωταθλητή). Θα πει κάποιος ότι στο μπάσκετ δεν κερδίζει ποτέ ο ένας. Όπως και δεν χάνει ποτέ ο ένας. Ορθόν! Μόνο που οι μονάδες συγκροτούν το σύνολο και όσο πιο ποιοτικές είναι, τόσο το σύνολο εφορμά προς τους τίτλους.

Η κόντρα Μπαρτζώκα-Σλούκα έχει τροφοδοτήσει πλήθος δημοσιογραφικών κειμένων (φωτογραφία: Sooc).
Η παρουσία του Σλούκα σε αυτές τις κατακτήσεις ήταν κάτι παραπάνω από καταλυτική. Αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά λειτουργεί ως ηγέτης αυτής της ομάδας. Ναι, οι οπαδοί του Παναθηναϊκού ζητούν επιμόνως εδώ και καιρό να στεφθεί MVP της Ευρωλίγκας ο Ναν, όμως μέσα τους ξέρουν πως χωρίς τον Σλούκα κανένας Ναν δεν θα είχε το ειδικό βάρος να δώσει στην ομάδα τους τον αέρα του νικητή.
Ο Σλούκας κάνει αυτό που έπραξε και ο Σπανούλης όταν έφυγε από τον Παναθηναϊκό και πήγε στον Ολυμπιακό. Ακολούθησε το πεπρωμένο του. Πίστεψε πως ανοιγόταν μπροστά του μια σπουδαία συγκυρία, ένα κίνητρο που οι μεγάλοι αθλητές το έχουν πάντα ανάγκη. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, ακολουθώντας τα χνάρια του πατέρα του και του θείου του, έχει κάνει δαπανηρές μεταγραφές. Καμία δεν συγκρίνεται, όμως, με την υπογραφή του Σλούκα. Από αυτόν ξεκίνησε να χτίζεται η νέα ομάδα του Παναθηναϊκού. Χωρίς αυτόν, πάλι ο Παναθηναϊκός θα ήταν ανταγωνιστικός. Αμφίβολο, όμως, αν θα ήταν μια πρωταθληματική ομάδα.
Η κόντρα Μπαρτζώκα-Σλούκα έχει τροφοδοτήσει πλήθος δημοσιογραφικών κειμένων. Έχει δημιουργήσει το δικό της μύθο. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Μήπως ξεχνάμε για πόσα χρόνια ζούσαμε με τον μύθο της σχέσης Γκάλη-Γιαννάκη; Κάτι τέτοιοι θρύλοι τρέφουν τους οπαδούς, δίνουν δουλειά στους γραφιάδες και, τελικά, μην νομίζετε πως απέχουν και πολύ από την πραγματικότητα. Όσο κι αν κουβαλούν, πάντα, μια δόση υπερβολής.

Από τα χέρια του «θεού» Γκάλη στα χέρια του Κώστα Σλούκα (φωτογραφία: ΕΟΚ).
Προφανώς και ο Μπαρτζώκας δεν κοιμάται και δεν ξυπνάει με τον εφιάλτη του Σλούκα. Ούτε και ο ηγέτης του Παναθηναϊκού έχει κάνει σκοπό της ζωής του να την «λέει» στον πρώην προπονητή του. Τι να γίνει, όμως, που έχουν βρεθεί αντιμέτωποι τόσες φορές και μέχρι το τέλος της σεζόν θα βρεθούν κάμποσες άλλες; Και να μην θέλεις, τα μουστάκια σου θα τα φας. Ως τώρα νικητής στις παρτίδες είναι ο Σλούκας, αφήνοντας αδικαίωτο τον κόουτς του Ολυμπιακού που άφησε να του φύγει μέσα από τα χέρια του ένας από τους πιο ποιοτικούς κοντούς της Ευρώπης. Τη στιγμή, μάλιστα, που οι ερυθρόλευκοι πονούν εδώ και καιρό στη θέση των πλέι μέικερ.
Φευ, στη ζωή και στον αθλητισμό όλα εδώ πληρώνονται. Δεύτερη ζωή δεν έχει. Τα καλά εδώ τα γεύεσαι και τα κακά εδώ σε πικραίνουν. Οι λάθος αποφάσεις έρχονται κατά πάνω σου όσο κι αν παλεύεις να τις αποδιώξεις. Ο Μπαρτζώκας, ένας καθόλα άξιος προπονητής, στην περίπτωση του Σλούκα δεν τα μέτρησε καλά τα πράγματα. Φυσικά, έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να έχει άλλη άποψη. Δεν πρέπει να ξεχνάμε (κι αυτό είναι προς τιμή του) ότι δεν είναι από τους ανθρώπους που κρύβονται πίσω από προφάσεις.
Είτε έτσι είτε αλλιώς, κάθε επικράτηση του Σλούκα θα στρέφει το βλέμμα όλων μας προς τον μαυροντυμένο ψηλό που συνηθίζει να πηγαίνει πάνω κάτω στον πάγκο του Ολυμπιακού. Την ίδια στιγμή που μια φώνη από το βάθος θα του ζητάει να απαντήσει στο «ποιος;», μόνο που το ερώτημα θα είναι ρητορικό, καθώς η απάντηση υπάρχει ήδη: ο Σλούκας.
Διαβάστε ακόμα: Χρήστος Μουζακίτης. Το «διαμάντι» του Ολυμπιακού που σε λίγο δεν θα τον χωράει η Ελλάδα.