Το τέλος του δευτέρου οικονομικού τριμήνου του 2013 έφερε, χαμένη στο βάθος των κακών διεθνών οικονομικών ειδήσεων, και μια ασυνήθιστη: για πρώτη φορά στην ιστορία των προσωπικών υπολογιστών, το στέμμα της πρωτιάς σε πωλήσεις δεν πήγε σε κάποια από τις εταιρείες της Silicon Valley, αλλά στην κινεζική Lenovo, μια εταιρεία που δεν έχει κλείσει ακόμα 30 χρόνια παρουσίας και που για τους περισσότερους μπήκε στο χάρτη το 2005, όταν αγόρασε το κομμάτι προσωπικών υπολογιστών της ΙΒΜ. Η κίνηση θεωρήθηκε από πολλούς ιερόσυλη, τόσο λόγω της επιφάνειας της «Μεγάλης Μπλε», όσο και λόγω της ταύτισής της με τον ίδιο τον όρο «PC», όμως ο κόσμος των επιχειρήσεων σπάνια κινείται με βάση το συναίσθημα.
Η πρωτοκαθεδρία της Lenovo στην παγκόσμια αγορά αυτό το καλοκαίρι είναι ισχνή έναντι του βασικού της ανταγωνιστή, της Hewlett Packard, πρώην νούμερο 1 και πλέον νούμερο 2 –με 16,7% της αγοράς, η κινεζική εταιρεία είναι λιγότερο από μια ποσοστιαία μονάδα μπροστά από τη θρυλική αμερικανική. Όμως είναι μπροστά και δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι ως το τέλος του χρόνου η διαφορά θα έχει αλλάξει υπέρ του Πάλο Άλτο, όσο και αν το τελευταίο αποδέχθηκε τα αποτελέσματα με δυσφορία και υποσχέθηκε στους μετόχους και στο κοινό ότι θα κάνει ό,τι μπορεί για να τα ανατρέψει. Αντίθετα, οι πιθανότητες είναι η Lenovo να συνεχίσει να ανεβαίνει, τουλάχιστον όσο θα συνεχίσει να στηρίζεται στην αγορά της Κίνας, μια αγορά ακόμα παρθένα σε ό,τι έχει σχέση με την τεχνολογία.
Το θέμα όμως είναι ότι η Lenovo, όπως και πολλές άλλες κινεζικές εταιρείες, δεν στηρίζεται μόνο στην τοπική αγορά. Σίγουρα η Κίνα αποτελεί το βασικό της κοινό (εξ ου και η θεωρία περί «κινεζικής φούσκας» η οποία συνοδεύει συχνά τις αναλύσεις για το «ξύπνημα του δράκου της Ασίας»), όμως αν δει κανείς την ευρύτερη δράση της εταιρείας, πέρα από το σκληρό πυρήνα των PC θα αντιληφθεί ότι το σχέδιό της στοχεύει στο να εδραιώσει σε όλη την Ασία μια ολοκληρωμένη παρουσία τόσο σε κουτιά όσο και σε αυτά που περιέχουν. Κινητά, tablets, έξυπνες συσκευές, υπηρεσίες σύνδεσης, λογισμικό και, αν αληθεύουν πρόσφατα δημοσιεύματα, επέκταση σε άλλες online και mobile υπηρεσίες –μάλλον η Lenovo δεν πήρε από την ΙΒΜ μόνο το τμήμα PC της, αλλά τον τρόπο που πλασάρεται στην αγορά.
Ένα από τα πιο βασικά σφάλματα της ανθρώπινης σκέψης είναι η κρίση των άλλων πολιτισμών με βάση τον δικό μας –εμείς το κάνουμε για τους Ασιάτες και οι Ασιάτες το κάνουν για μας. Αν, ωστόσο, προσπαθήσουμε να δούμε τον τρόπο που κινούνται οι μεγάλες κινεζικές εταιρείες, θα καταλάβουμε ότι ο ασιατικός καπιταλισμός διαφέρει από το δυτικό σε πολλά σημεία, και ένα από τα πιο καθοριστικής σημασίας είναι η αίσθηση του χρόνου και του ρυθμού: οι Λιου Τσουανζί και Γιανγκ Γιουαντσίνγκ (ιδρυτής/πρόεδρος και CEO της Lenovo, αντίστοιχα) θέλουν να κατακτήσουν τον κόσμο, όπως το ήθελαν ο Μπιλ Χιούλετ και ο Ντέιβιντ Πάκαρντ το 1939 –δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Όμως θα το κάνουν κατακτώντας πρώτα και με σίγουρες κινήσεις τη χώρα τους, τις γειτονικές τους χώρες και την ήπειρό τους. Δεν έχουν λόγο να βιάζονται, άλλωστε.
ΥΓ: Για το θέμα του innovation και για τη θέση του στο ασιατικό και το παγκόσμιο επιχειρείν θα μιλήσουμε μια άλλη φορά…
Ο Γρηγόρης Α. Μηλιαρέσης είναι δημοσιογράφος και μεταφραστής, και παρεμπιπτόντως μοναχός Ζεν.