Δυστυχώς η υπόθεση του ονόματος είναι χαμένη γιατί από το 1933, οπότε προέκυψε το και καλά «Μακεδονικό» έθνος με πρωτοβουλία της ΕΣΣΔ για γεωπολιτικούς λόγους, μέχρι το 1992 οπότε και έσκασε στα μούτρα μας κάναμε ότι δεν καταλαβαίναμε. (Φωτογραφία: Wikimedia)

Καθώς την Δευτέρα, 8 Ιανουαρίου, ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Αθήνας και Σκοπίων για το όνομα της ΠΓΔΜ το ερώτημα αν η ελληνική πλευρά πρέπει να αναγνωρίσει ένα κράτος στα βόρεια σύνορά της με το συνθετικό «Μακεδονία» επανέρχεται και πάλι στο προσκήνιο. Μάλιστα, σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας σε ΜΜΕ γειτονικών χωρών, η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη συμφωνήσει στο όνομα «Νέα Μακεδονία»!

Η υπόθεση του ονόματος του γειτονικού κράτους είναι εξαιρετικά σημαντική, αλλά δυστυχώς χαμένη.

Σημαντική, γιατί αν στο μέλλον οι ισορροπίες αλλάξουν θα αποτελέσει το βέβαιο όχημα για εδαφικές ή άλλου είδους διεκδικήσεις. Για όσους αμφιβάλλουν για τη δύναμη που ασκεί το όνομα ενός κράτους στη δημιουργία του αντίστοιχου έθνους και των μύθων που το συνοδεύουν, η αφοπλιστικά κυνική φράση του Ιταλού πολιτικού Massimo d’Azeglio από τη δεκαετία του 1860 είναι ενδεικτική: «Φτιάξαμε την Ιταλία, τώρα θα πρέπει να φτιάξουμε και τους Ιταλούς». Σε απλά ελληνικά, η δημιουργία – αναγνώριση ενός κράτους, ειδικά από τα όμορα κράτη, είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη για τη δημιουργία του αντίστοιχου έθνους, αν αυτό δεν υφίσταται προηγουμένως.

Η υπόθεση του ονόματος είναι επίσης χαμένη γιατί από το 1933, οπότε προέκυψε το και καλά «Μακεδονικό» έθνος με πρωτοβουλία της ΕΣΣΔ για γεωπολιτικούς λόγους, μέχρι το 1992 οπότε και έσκασε στα μούτρα μας κάναμε ότι δεν καταλαβαίναμε.

Με τη «Μακεδονία» η Ελλάδα συμπεριφέρθηκε επί 60 χρόνια, σαν τον υπέρβαρο λάτρη του καναπέ. Ενώ όλα τα σημάδια προειδοποιούσαν ότι θα καταλήξει στο χειρουργείο, αυτός είχε επιλέξει το ευγενές άθλημα του… zapping. Τώρα φωνάζουμε ότι δεν θέλουμε νυστέρι (δηλαδή όνομα που να περιέχει τη λέξη Μακεδονία) αλλά μάλλον είναι αργά.

Πάνω από 100 χώρες έχουν αναγνωρίσει την ΠΓΔΜ ως «Μακεδονία» νέτα – σκέτα, ενώ και η πλειονότητα των Διεθνών Οργανισμών «κρατιέται» απλά και μόνο επειδή η Ελλάδα διατηρεί δικαίωμα βέτο, σε κάποιους από αυτούς. Με άλλα λόγια όσο και αν μας τσούζει, σύνθετη ονομασία με τον όρο «Μακεδονία» είναι η πιο ανώδυνη ήττα που μπορεί να πετύχει η Ελλάδα. Προσωπικά, στη γειτονιά που βρισκόμαστε και με δεδομένη τη Βαλκανική νοοτροπία δεν θα ήθελα καμία αναφορά σε «Άνω, Κάτω, Εντός Εκτός και Επί τα αυτά Μακεδονίες», αλλά δεν μπορώ να δω πώς κάτι τέτοιο είναι εφικτό. Συνεπώς από το να μείνουμε με το «Μακεδονία» ξερό στο… χέρι, η σύνθετη ονομασία φαντάζει Πύρρειος νίκη.

Πάμε τώρα σ’ ένα ακόμα μεγαλύτερο διακύβευμα, το οποίο δεν είναι άλλο από την ιστορική καπηλεία της ελληνικής ιστορίας και τη σύνδεση με τους αρχαίους Μακεδόνες που επιχειρούν οι Σλάβοι γείτονές μας. Εδώ η ελληνική πλευρά έχει και τον πολιτικό – ιστορικό χώρο αλλά και την υποχρέωση να αντισταθεί με όλες της τις δυνάμεις σε μια λύση που θα αναγνωρίζει «Μακεδόνες» και «Μακεδονική Εθνότητα». Ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα αποτελέσει βάναυσο ακρωτηριασμό της ελληνικής ιστορίας με τρόπο που δεν έχει επισημανθεί ή τουλάχιστον δεν έχει πέσει στην αντίληψή μου.

Συγκεκριμένα, οι βόρειοι γείτονές μας στην προσπάθειά τους να αποκτήσουν εθνική ταυτότητα ώστε να μη γίνουν ουρά και βορά στις ορέξεις μιας Μεγάλης Βουλγαρίας ή Μεγάλης Αλβανίας, πλασάρουν τους εαυτούς τους ως συνέχεια των αρχαίων Μακεδόνων και του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Η εικόνα που έχει η υφήλιος σήμερα για την Ελλάδα και τον ελληνικό πολιτισμό, οφείλεται στο γεγονός ότι ο Έλληνας στην καταγωγή Αλέξανδρος κατέστησε τα επιτεύγματα του ελλαδικού χώρου παγκόσμιο κτήμα.

Ο ισχυρισμός περί «αρχαίου Μακεδονικού έθνους» είναι καταρχήν ιστορική χυδαιότητα. Ένα ελάχιστο αλλά εξαιρετικά ενδεικτικό περιστατικό αποδεικνύει ακόμα και σε ιατρικά ηλίθιους την εθνικότητα των αρχαίων Μακεδόνων. Μετά την νίκη στο Γρανικό ποταμό ο Αλέξανδρος έστειλε 300 Περσικές πανοπλίες στον Παρθενώνα, με το επίγραμμα: «Αλέξανδρος Φιλίππου καί οι Έλληνες πλήν Λακεδαιμονίων από τών βαρβάρων τών τήν Ασίαν κατοικούντων – Αλέξανδρος ό γιος τού Φιλίππου και οι Έλληνες, εκτός των Λακεδαιμονίων, από τα λάφυρα των βαρβάρων, οι οποίοι κατοικούν στην Ασία». Προσωπικά μου αρκεί που ο Αλέξανδρος αυτοπροσδιοριζόταν ως Έλληνας.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα, όμως, με την τυχόν αναγνώριση «Μακεδόνων» και «Μακεδονικού Έθνους» είναι ότι θα διαρρήξει βίαια τη σχέση του ελληνικού πολιτισμού με τη Δύση και γι’ αυτό δεν μιλάει κανείς.

Ας το σκεφτούμε λίγο: Πότε και από ποιον ο ελληνικός πολιτισμός έγινε παγκόσμιος; Πότε και από ποιον η ελληνική γλώσσα έγινε παγκόσμια; Πότε και από ποιον η γνώση που είχε παραχθεί τον Χρυσό Αιώνα και νωρίτερα κατέστη κοινό κτήμα του τότε γνωστού κόσμου; Πότε αυτή η γνώση συγκεντρώθηκε, κωδικοποιήθηκε και καταγράφηκε συστηματικά, ώστε τελικά μετά από εκατονταετίες να πυροδοτήσει την Αναγέννηση; Από τον Περικλή και την Αθήνα; Από τον Επαμεινώνδα και τη Θήβα; Όχι! Από τον Αλέξανδρο και τους επιγόνους του κατά τη διάρκεια των Ελληνιστικών χρόνων. Με απλά λόγια: Η εικόνα που έχει η υφήλιος σήμερα για την Ελλάδα, τον ελληνικό πολιτισμό, την επίδρασή του στη Δύση, οφείλεται στο γεγονός ότι ο Έλληνας στην καταγωγή Αλέξανδρος κατέστησε τα επιτεύγματα του ελλαδικού χώρου παγκόσμιο κτήμα. Το ίδιο το brand Ελλάδα στη συνείδηση του πολίτη του κόσμου είναι made by Alexander the Great. Θέλω να δω, ειλικρινά, ποιος πολιτικός θα αναγνωρίσει «Μακεδονικό Έθνος» και «Μακεδόνες» δίνοντας την ευκαιρία στους Σλάβους γείτονές μας να ισχυρίζονται ότι ναι μεν υπήρξε ο σπουδαίος ελληνικός πολιτισμός αλλά ήταν οι «Μακεδόνες» που τον διέδωσαν και τον κατέστησαν ακρογωνιαίο λίθο του δυτικού πολιτισμού. Θέλω να δω ποιος πολιτικός θα συνηγορήσει στον ισχυρισμό ότι τη «φωτιά του Προμηθέα» δεν την έδωσε στους ανθρώπους ένας Έλληνας αλλά ένας…. Μακεδόνας. Πραγματικά αυτό θέλω να το δω.

Εν κατακλείδι και με δεδομένες τις γεωπολιτικές ισορροπίες, ένας «έντιμος» συμβιβασμός με όνομα που να περιέχει τον όρο «Μακεδονία» είναι πια αναπόφευκτος. Οποιαδήποτε, όμως, αναγνώριση «Μακεδονικού» έθνους που έλκει την καταγωγή του από τους αρχαίους Μακεδόνες, είναι απλά εγκληματική.

ΥΓ1. Είναι αξιοσημείωτο ότι το μόνο κόμμα που δείχνει να καταλαβαίνει ότι η σημασία δεν βρίσκεται μόνο στο όνομα αλλά στα όσα το συνοδεύουν είναι το ΚΚΕ. Προφανώς επειδή τις δεκαετίες του 1920 και 1930 πρωτοστάτησε στη δημιουργία του φανταστικού «Μακεδονικού» έθνους.

ΥΓ2. Είναι συχνός ο ισχυρισμός ότι «οι σύγχρονοι Έλληνες είναι τόσο απόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων, όσο και οι Σλάβοι των Σκοπίων». Πραγματικά φασιστικός καθώς στηρίζεται στη γραμμή του αίματος. Στη δική μου αντίληψη συνεχιστής ενός πολιτισμού είναι αυτός που η μητρική του γλώσσα του επιτρέπει να διαβάσει το «Αλέξανδρος Φιλίππου καί οι Έλληνες πλήν Λακεδαιμονίων από τών βαρβάρων τών τήν Ασίαν κατοικούντων», ακόμα και αν δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει. Η γλώσσα κύριοι, η μητέρα γλώσσα.

 

Διαβάστε ακόμα: Ναι, πειράζει που δεν μιλάμε σωστά την ελληνική!

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top